13 juni 2014: oranje down under

Watching the All Blacks in an Irish pub.

Hier halen mijn collega's hun kralen en spiegeltjes, beschamend.

Wandelingetje tijdens de lunch, Lake Rotorua

Zit nu op een medische conferentie in Rotorua. Dat stadje met die rotte eieren lucht. Voor de broodnodige studiepuntjes. Gisteren na het werk in dik 4 uur naar toe gescheurd. Lekker Pink Floyd op luid om niet in slaap te vallen. Ik zou met mijn Spaanse collega gaan en op zaterdag morgen vroeg samen voetbal te kijken. Maar omdat zijn vrouw ineens moest bevallen ging ik dus alleen op weg. Ik had op Tripadvisor gelezen dat je een kamer dicht bij de bar of de receptie in het door mij gekozen hotel moest mijden. Dat had ik dus gemeld bij de reservering. De manager moet humor hebben want ik kreeg kamer 650. Aan de verste zijde van het hotel. Naast de snelweg. En net voor een bocht. Om 4 uur begonnen de eerste vrachtwagens naast mijn kamer op de motor te remmen. De lokale brommerclub en wat auto's zonder uitlaat erbij op weg naar de garage en ik was klaarwakker. 'No sir, we're chokkas'. Dus heb ik maar uitgechecked en was dus om 7 uur als een van de eersten op de conferentie. Die begon pas een half uur later, maar dat gaf me de kans om een ander hotel te reserveren. Wat interessante praatjes aangehoord en daarna een workshop over child obesity (een populaire hobbie hier). Een professor in de voedselkunde doceerde ons een nieuwe benadering van ouders met dikke kinderen (zelf natuurlijk ook obese). Ik vroeg haar wat voor resultaat het nou had gehad op het gewicht, maar dat wist ze nog niet. Typisch voor NZ, we proberen maar wat. Daarna liep ik naar een andere zaal voor het volgende praatje maar daar waren ze nog bezig. Wordt de spreker ineens helemaal grijs en glijdt van zijn stoel. Wat doen mijn geweldige collega's hier? Ze roepen allemaal "Call an ambulance". Ben dus maar naar voren gelopen om de beste man te helpen. Had Thai gegeten in het Novotel, paar maal overgegeven en toen maar niets meer gegeten. Ik heb zijn benen in de lucht gegooid en hij kwam weer bij, gewoon vagale reactie. Ambulance keek ook wat vreemd toen ze hier kwamen bij al die gp's. Anyway, wat excitement op vrijdag de 13e. Net de niets zeggende praatjes van de nationale politici aangehoord. NZ staat nu no. 3 op de wereldranglijst voor obesitas, maar onze nitwit minister voor Volksgezondheid vind dat zijn verantwoordelijkheid niet verder gaat dan informatie geven. Wat een goed idee, dat ik daar nou nog niet eerder op gekomen ben. In ons dorpje met 7500 inwoners zitten 15 take-aways die kunnen overleven, ondanks mijn adviezen om af te vallen, meer te bewegen en gezonder te leven. Maar ja, dat vond die minkukel toch geen reden om big brother te gaan spelen. Deze jongen heeft trouwens zelf net een cardiovascular risk assesment gehad: laag cholestrol, lage bloeddruk en normale leverwaarden! Een goed getraind lichaam en organen dus! Daar drinken we er nog een op. Vroeg naar bed gegaan na twee korte nachtjes, moest immers vroeg op voor the game. En wat voor een. Heb gedurende de dag nog meerdere malen van de goals zitten genieten in mijn oranje overhemd. Maar weinigen hier die er iets van snappen. Net terug uit de Irish pub, gegeten met wat collega's en the All Black zien winnen van Engeland. Alweer de enige in kleur. Menigeen keek alsof ik gay was. Kleurloze lui, maar wel een leuke avond. Voor zover, cheers, Hans