6 juli 2014: Nog 69 minuten

Even weer wat plaatjes uit NZ. Het lijkt hier allemaal heel rustig, maar dat is maar schijn. De wallen onder mijn ogen getuigen van een WK die naar een ontknoping kruipt. Het valt echt niet mee om telkens om 4 uur op te staan en dan nog proberen je ogen open te houden terwijl een meer dan obese mevrouw klaagt over het gebrek aan sexuele spanning in haar bedroom. Ik denk aan haar arme man, ik zou ook liefst gaan slapen. Ik kan nog net een glimlach op mijn gezicht toveren als een mevrouw me bedankt voor de 1.5 cm kwaadaardige tumor die ik van haar wang haalde. De plastisch chirurg had geen tijd en dus mocht ik het doen. Voor 1/20e van de prijs van de specialist had ik haar litteken fraai in een van haar vele gezichtsplooien verstopt. Daarna mocht ik naar huis, lekker onderuit zakkend in de luie stoel de samenvatting kijken van de 8 uur game waarvan ik de tweede helft niet kon zien.

weinig goals in de afval rondes, 23 in 11 wedstrijden maar. Inmiddels liggen de Belgen eruit, tegen de armetierige Argentijnen verloren. Dat wordt nog hard werken voor de Oranje mannen. Ik heb hier het goede voorbeeld gegeven. Voor onze nieuwe shed (ruimte voor onze bus en werkruimte om overdekt Oamaru stone te carven) heb ik met de hand/schop 36 m2 duin verplaatst. Diverse onhandige kuilen zijn verdwenen nadat ik zo'n 150 kruiwagens zand over de property heb verdeeld. De rug doet het nog steeds.

Zie hier onze 'song thrush' een op een merel lijkende zang vogel die ons elke ochtend en ook 's avonds als we in de tub zitten van een concert voorziet. Inmiddels staat mijn strijd tegen de fabrikanten stil. TomTom laat je gewoon stikken. Ik heb mijn Ainol tablet net terug gekregen, functionerend maar met een kras op het scherm. Mijn Nokia telefoon presteert het nu om filmpjes en foto's te maken wara hij zelf moeite mee heeft; "this type of file can't be displayed". Advies; deze merken niet kopen!

Nienke is inmiddels aan een nieuw dieet begonnen. Een dieet van een van de docenten op mijn conferentie vorige maand. Mijn sushi maal hier was nog van voor die tijd. Weer ruimschoots genoeg voor een halve week. Dat zit er vanaf nu niet meer in. Haar nieuwe bord (wees gerust, we hebben er maar een en die komt niet op tafel als we bezoek hebben) geeft aan wat ze mag eten. Dat kleine rooie stukje is voor iets van vlees. Geen idee hoe we op die manier de vrieskist kunnen leeg eten, onze schnitzels hangen al aan beide kanten over het bord. Ik denk dat ik dan maar extra mijn best moet doen.

Ik sluit maar weer eens af met een filmpje, hoewel ik weet dat mensen met tabletten dit niet kunnen zien dankzij de onmacht van giganten als Google, Apple en Microsoft. Deze keer een cover van de Beatles. We hadden onlangs een Christmas function (I know, het is zomer, rare Kiwi's) van de praktijk, inclusief een heuse kerstboom. Daar deden we een muziek kwis die ik gemaakt had. Met een paar Beatle fans zat ik vervolgens te praten over covers en beloofde hen een CD met fraaie opnames. Dit is er zo een, 'Don't let me down' door John Mayer met Keith Urban;
. Voor de mensen die dit niet kunnen zien, hier is de link.