1 augustus 2014: Knietje

Met radio zender 'the Sound' (alle gouwe ouwe van Neil Young tot Pink Floyd en van the Eagles tot Led Zeppelin) op de radio en een temperatuurtje van zo'n 16 graden is het in dit winterse landschap (!?) prettig toeven. Het roze tot werk shirt gebombadeerd rugby shirt (kan je hier toch nergens anders dragen) hoort eigenlijk niet in de bouw wereld, maar goed.

Ik hou de kune kune's natuurlijk wel uit hun middagslaapje met getimmer. Doodmoe worden ze ervan. nou ja, we kunnen niet allemaal zo fanatiek zijn. Er moet in ieder geval iemand van het zonnetje genieten.

Nienke heeft weer een rondje tuin gedaan en de nodige ontluikende plantjes op de plaat gezet.

De naam is me (weer) even ontschoten.

Deze foto is gemaakt om mij er aan te herinneren dat ik het kunststuk na de aardbeving van vorig jaar nog moet rechtzetten.

Midden op mijn hoofd begint het steeds frisser te worden, maar de tractor zit er nog warmpjes bij. Diverse onderdelen konden niet zo goed tegen vocht aldus Ray, de vorige eigenaar. Die doneerde een schapewollen dekentje zodat het motortje het niet te koud/vochtig krijgt. Werkt nog ook.

Nienkes uit de kluiten gewasses letterkast licht aardig op tegen zes uur.

Vaak gebruiken ze dit soort plaatjes voor een of ander bejaarden huis. Wel, in dit geval zitten we er niet ver naast. Ik strompel wat rond hier. Na het tennissen van de week kreeg ik ineens problemen met de knie. Had een wat vreemde beweging gemaakt aan het net; terwijl ik een forehand volley wilde nemen besloot mijn knie eens te proberen of hij ook naar de andere zijde kon buigen. Dat gaf die avond nog geen problemen (dankzij de Monteith's Black?), maar een dag later was alles stijf. En dat werd met de dag (en met name de nacht) erger. Vanochtend, na een dikke week aan kleunen (en steunen) maar even mijn collega bezocht en die bevestigde mijn vermoeden; een kapotte meniscus. Ben zelf bang dat ook de kruisband niet voor de volle 100% meer functioneert, de knie voelt nogal instabiel aan. Morgen eerst een foto (zien we niets op, maar dat wil de orthopeed), dan de orthopeed zien die om een MRI vraagt. Zinloze tijdverspilling, maar zo werkt het systeem. Nou maar hopen dat die botten slager nog voor de zomer het mes in me wil zetten. 
Vrijdag avond de bak met Indonesische kruiden weer opengerukt. 10 delige rijsttafel gemaakt. Zowaar ging iedereen voor seconds! Zelfs de vrieskist kreeg nog de nodige doosjes.

De garage begint vorm te krijgen. Inmiddels ligt het dak erop, maar vanwege de instabiele knie klim ik er nog even niet op. Maar hopen dus dat het niet te hard gaat waaien.