8 februari 2015: Sting

Het is begin Februari. Elke dag zie je nog sporen van New Years resolutions; veel te dikke mensen die zich in een hip outfitje hebben gehesen en met een vastberaden blik langs de weg marcheren, liefst in kuddes. De armen worden fanatiek op en neer bewogen alsof ze daardoor sneller gaan. Ik ben natuurlijk te aardig, maar ik zou eigenlijk uit moeten stappen en een foto van hun achterwerk moeten maken. Ik zou ze die laten zien en dan voorstellen om het maar op te geven. Dat wordt nooit meer wat. Dichter naar maart zal het wel weer afnemen.

Boven zie je een tafel. Nadat ik de nieuwe tafel en stoelen van wat laagjes teak olie had voorzien zat ik naar het frame van de vorige tafel te kijken en dacht ineens dat ik met wat resthout van ons dek wellicht ook een tafel kon bouwen. Gelukt dus. Nienke kon natuurlijk niet nalaten om te vragen of ik die brainwave niet voor het aanschaffen van nieuw tuin ameubelement had kunnen laten doorkomen. Tja. Zo werkt een mannen brein niet zullen we maar zeggen.

Ik hoefde voor de tafel niet eens naar mijn favorieten DIY shop, had alle onderdeeltjes al in huis. Een echt recycle product. Een week daarvoor hing deze leuke spreuk daar trouwens.

Afgelopen weekend trokken we weer eens naar New Plymouth. Voor het concert van Paul Simon en Sting. Natuurlijk wilde niemand naar het concert rijden en dus gingen we heel studentikoos allemaal in de bus. Nienke vroeg nog aan Shane of hij wel riemen had in de bus. 'I do not even have seats!" Gelukkig geen agent gezien.

Het concert was zeer geslaagd. Met name de uitvoering van 'America' door Sting was geweldig (zie hieronder). 'Bridge over troubled water' met 11.000 man is ook best gaaf.

Zie hier onze laatste logees. Een stel kippen die alvast zelf met het plukken waren begonnen. Best wel handig. Ze gingen echter naar Guy en Liesbeth en leggen nog steeds eieren.

Gisteren was Nienke jarig. Voor de zoveelste keer ergens voor in de veertig. Dat je het maar weet. Met wat vrienden spraken we af in een kroeg aan zee waar Andrew White zou optreden. Helaas hadden ze het schema omgegooid omdat hij een trouwerij had de avond ervoor en wellicht niet helemaal helder zou kunnen zijn. Er was dus een andere band, maar dat mocht de pret niet drukken. Even later kwam hij gewoon binnen wandelen (hij woont om de hoek). Speciaal voor Nienke speelde hij toch nog wat songs. Volgende week even rust want we gaan weer een van de grote walks doen, Lake Waikaremoana. Tot schrijfs!
Ik eindig met Sting en Paul Simon met Fragile en America en daarna Andrew White met Holy Island.