9 februari 2016: Jij ook gefeliciteerd Eef.

OK, luistervoer voor tijdens het lezen. Dit keer de Australische ska/jazz band the Cat Empire met 'The lost song'. Heerlijk meeslepend nummer. We zagen ze ooit bij WOMAD. Hier zijn de lyrics;

I had nine lives but I lost all of them
And I've been searching in the night
And I've been searching in the rain
I tried to find them
But they disappeared
They walked away they dressed in black
They left my side and all I say
Is that I wasted time
When I looked for them
For now I know that things gone past
Are never to be found again
No never never again
I had nine lives
But lost all of them

I had a plan
But never finished it
And I've been searching for the thought
And I've been searching in a haze
I try all days
To remember it
But now the blueprint in my mind has gone
My mind forgot the colour of direction
And my eyes they see the hands
That could have built
That could have constructed
The empire in my mind
The empire
I'll never find
I had a plan
But that was where it ended

Bitterballen in de maak.

Als je het liedje op You Tube opzoekt vind je wel heel erg veel uploads. Het spreekt duidelijk een heleboel mensen aan. Ik vermoed een relatie met het mentale vlak, de weg kwijt raken, geen doel in het leven meer hebben, depressie e.d.

Toen ik recent mijn registratie weer moest verlengen (lees; een jaarlijkse onvrijwillige financiële bijdrage leveren) was er de vraag 'heb je wel eens mentale problemen gehad'. Gezegend met wat post traumatische stress stoornis heb ik heel eerlijk dat vakje aangetikt. Nienke zei nog 'niet doen'. Pffft, had ik maar geluisterd.

De Medical Council stuurde me naar een psychiater (stel je voor dat ik ineens helemaal wacko zou worden) die me bombardeerde met diagnoses; - depressie (??????), - compassion fatigue (heeft elke arts boven de 50 toch?) en - burn out (???????).
Anyway, Nienke is zelfs een keer mee geweest en vond het ook maar een rare kerel. Toen Nienke meeging zei hij ineens, 'oh ja, nee, het is toch geen depressie (had waarschijnlijk nog eens het boek 'Psychiatrie voor Dummies' nog eens opgezocht), het is toch wel PTSD. Ga naar 10 psychiaters en ze komen allemaal met een verschillende diagnose. Bovendien past tegenwoordig iedereen wel in de DSM 5, versie 6 is al in de maak om diegenen die nog niet nuts zijn ook een stempel te geven. Nou ja, ik ga gewoon verder met leven.

Het eerste couplet klopt, maar 'it didn't end'. Er is nog genoeg te doen. Vrijdag heerlijk op vakantie naar het zuid eiland. Marlborough wine festival, Abel Tasman park en Dog Point Winery Picnic.

De foto's zijn van de BBQ van de Dutch borrel club. Dit jaar voor het eerst bij ons in de tuin. Ik vrees niet voor het laatst!

Omdat de BBQ (great planning Hans!) op Nienkes verjaardag was kreeg ze van Veronique (een Franse chef) een echt heerlijke chocolade taart.

Met 30 graden zoeken niet alleen de dieren wat schaduw op.

's Avonds nog een verrassings bezoekje van wat vrienden. lekker restjes eten in de tuin en even afkoelen op ons fraaie strand. Zo had Nienke toch een heerlijke dag. Op naar de volgende, een bijzondere!

Ga nu even naar het strand. Mijn lampen beginnen ineens interessant te worden. Een komt er in de bistro van Veronique te hangen, een ander verkocht ik tijdens de BBQ en vorige week ging ik een deal aan met de Alfred Memelink gallery in Petone. Daar gaan twee lampen de etalage 's nachts verlichten. met de opening van een populair restaurant aan de overkant kon het nog wel eens druk worden. Ik heb meer strand nodig! Cheers.