9 oktober 2016; Always be prepared for all weather conditions when you go out walking.

De muziek vandaag van de Cubaanse Roberto Fonseca (wat een pianist!) en de Malinese Fatouma Diawarra, een geweldige combo, hier met Sowa. Now that is jazz!

Zit nog even een paar dagen aan de Westcoast. Laatste loodjes voordat we naar Europa vliegen met Air Malaysia! Geen echte straf hier. Hoewel ik het leven op onze eigen property toch prefereer is het hier ook heerlijk. Heb afscheid genomen van mijn oude sportschoenen. Ik bepaal zelf wel of ik een souvenir wil meenemen. De kilo's zand die mijn schoenen via gaten aan de voorzijde binnen lieten waren echt ongewenst. Heb een nieuw paar hardloop schoenen aangeschaft. Op mijn gel kussens ren ik nu dagelijks over het fraaie strand hier.

De  gewrichten werpen nog geregeld wat bezwaren op, maar toch gaat het steeds beter.
Gisteren avond in mijn eentje mijn verjaardag gevierd, nou ja, met mijn vriend Jameson. Op de bank in slaap gevallen terwijl ik naar Irene Huss aan het kijken was. Moet vanavond die spannende Zweedse serie maar afkijken dan. Wel weer vroeg wakker, dan is zo'n Whatsapp familie discussie over de wereldpolitiek wel weer interessant. Deelnemers uit Nieuw Zeeland, Panama en Nederland.

Na de verregende zaterdag was ik blij dat de vooruitzichten voor vandaag prima waren. Netjes bij het motel en mijn eega gemeld wat ik ging doen (altijd verstandig in NZ). Naar de 'Denniston area', een gebied waar vroeger veel aan mijnbouw werd gedaan.

Monter begon ik aan de Myra's track, een klim die me naar de top van Mount William (1062 m.) zou brengen. Dat donkere wolkje links boven vertrouwde ik niet helemaal, maar volgens de weersvoorspelling (U weet wel, van die 47% accuracy) zou het droog blijven.

Prachtige wandeling door native bush. Beetje spooky af en toe, zeker als er ineens dingen bewegen in je ooghoek. Dat bleken gelukkig weka's te zijn en geen wilde zwijnen. Weka's zijn een soort kruising tussen een kip en een eend. Pretty nosy too.

Ineens begon het koud te worden. Echt koud, het zweet bevroor op mijn bril. En toen begon het te hagelen. Onder een half omgevallen boom schuilde ik even. Ik maakte een foto van de hagel en zag dat ik hier receptie had. Nienke even getext of ze even op de rain radar kon kijken hoelang dit ging duren. Volgens Nienke was er helemaal geen neerslag!

 Dan heb ik me dit zeker allemaal verbeeld!

De klim was vrij stijl. In de hagel/regen naar beneden was ineens best een opgave. Het pad was onder de witte brei hier en daar moeilijk te vinden en ineens vrij glad.

Toch maar een keer een beschamende smak op mijn gluteus maximus gemaakt. Was het bos al een beetje spooky op de klim naar boven, nu zag het er helemaal fraai uit.

Van die heerlijke witte stukjes waar, als je je voet erin zet, ineens een plas onder blijkt te zitten. Mijn schoenen bleken toch nog redelijk waterdicht te zijn.

Dat veranderde toen het water besloot hetzelfde pad naar beneden bleek te nemen als ik. De watervalletjes die op de klim naar boven een beetje miste waren nu volop aanwezig.

Bij het oude mijn stadje aangekomen bleek ik een lekker warme koffie bij het haardvuur in Ropers hotel te kunnen vergeten. Sinds 1953 gesloten.  

De eigenaresse van het motel dacht dat ik in een creek gevallen was. In Westport had de hele dag de zon geschenen. Gelukkig had ik de foto's nog.

Als je dan kijkt op de radar beelden van de afgelopen 24 uur blijkt er toch een buitje te hebben gehangen net waar ik liep, terwijl mijn eega lekker in het zonnetje de moestuin aan het zomer klaar maken was. Achteraf gelijk hebben zijn ze goed in bij onze weer kijkers.

Meanwhile in zijn ze in the USA nog niet veel wijzer geworden. De 'United States of Absolute idiots' gaan maar door met een kolderieke race (als het niet zo'n serieuze zaak was zou het gewoon bogan humor zijn) tussen een malloot met een serieuze mental ilness en een leugenaarster. Ach, onze eigen clown Rutte is eigenlijk niet veel beter. Een 'Nee'-referendum verdedigt hij net zo serieus als ons nationale voetbal elftal. Die winnen met 4-1 van een voetbal dwerg en ineens meent men dat we weer meetellen. Zag de samenvatting en kan nu al zeggen dat de gatenkaas verdediging het tegen Frankrijk zal afleggen. Nou ja, aan deze kant van de wereld is de nationale sport ook niet leuk meer. De All blacks zijn al 17 wedstrijden ongeslagen. Ze versloegen gisteren de Springboks (Zuid Afrika's nationale team) met 15-57. Begint toch een beetje op ons korfbal te lijken. Nee, dan toch maar berg wandelen, daar zie je nog eens verrassingen!