Ben even twee weken in Kaikoura. Help de huisartsen hier de zaak draaiende te houden. Die hebben wel wat rust verdiend na al een half jaar te worden geconfronteerd met de gevolgen van de aardbeving. Ze hebben een leuk oma huisje gevonden voor me. Niet helemaal mijn stijl, maar OK. 't Is behoorlijk fris in het huis en dat laat mijn keel en stembanden me weten. Durf echter niet al te veel te klagen hier. Er zijn heel wat mensen behoorlijk slechter af.
Hier mijn vervoersmiddel. Weer de primary respons voor de area. Scary, want met de gesloten highway alleen maar achteraf weggetjes beschikbaar. Collega van me moest diep in de bushes naar een patiënt. had ik nooit gevonden.
Toen ik hoorde van mijn plaatsing en het huisje dat ze gehuurd hadden voor me zag ik dat de pub op de hoek zat. Prima voor een maaltijd bij de rugby wedstrijden. Helaas, het gebouw was ernstig beschadigd gedurende de earthquake en moet gesloopt worden.
De praktijk is gelegen in een fraai modern bijna Nederlands ogend ziekenhuisje met een fantastische view. Hier vroeg in de morgen met de zonsopkomst. Geen straf als patiënt om hier een paar dagen te moeten liggen met uitzicht op de zee en de besneeuwde Bergen.
In de stad nog erg veel schade. Gesloten en gestutte gebouwen. Ook veel gebouwen rijp voor de sloop en dus met hekken er omheen. Elk gebouw heeft een brief op de deur die aangeeft of het gebouw veilig is en gebruikt kan worden. Na 6 maanden zou je verwachten dat er veel vooruitgang is, maar hoewel er hard gewerkt wordt aan de wegen ten noorden en zuiden is er in de stad nog niet veel gebeurd. Dat komt door laffe politici en smerige verzekeraars. Die laatste ratten willen altijd wel je premies hebben, maar als je claimt ......... Ik ben al een paar maal gevraagd door bewoners of ik van de verzekering ben. Na het 'nee', verschijnt pas de glimlach.
Na een weekje verblijven hier ben ik toch wel flink geschokt. Nog veel families die bij elkaar zijn ingetrokken en letterlijk boven op elkaar wonen, families die in tenten en garages wonen in de kou (zie de sneeuw op de Kaikoura ranges, op deze foto weer een zonsopkomst).
Tijdens de enige dag vrij die ik hier had heb ik weer even lekker de benen gestrekt. Hier een panorama foto over een van de baaitjes. Alle zwarte stipjes zijn seals, die gelukkig wel weer terug gekomen zijn na de beving..
De fraai gevormde krijt rotsen laten de oerkrachten zien die hier in de tijd bezig zijn geweest.
Ik had vanaf de top al gezien dat overal langs het pad seals lagen. Rustig de tijd geven om aan de kant te gaan. Sommigen waren niet al te blij trouwens en lieten dat al brullend weten. Ik had echter geen keus want links lag een vogel reservaat en rechts het strand dat ook vol lag.
Deze seal was wel heel erg leuk, speelde struisvogeltje! Als ik jou niet zie, zie je mij ook niet!
Heerlijk een tijdje op het strand gezeten. Wat frisjes, maar het is zo mooi.
Deze jonge dame was op geen enkele wijze door mij geïntimideerd. Hoewel de rest van de familie het pad snel verliet, sliep zij ongestoord door. Alleen het linker oog ging heel even open.
Nog een fraai voorbeeld van de oerkrachten die hier het strand gevormd hebben .
Voor Nienke; een 'sealed voetpad in Kaikoura'. Hoewel hier aan de lopende band toeristen aankomen denken deze seals er niet aan om uit de weg te gaan.
Nog twee dan omdat ze zo leuk zijn. Als de zon begint te zakken wordt het alleen maar mooier. Nog een weekje en dan verhuis ik weer naar Kapiti waar het hopelijk iets warmer is. Zelfs de locals klagen momenteel, maar als ze me vragen of ik het koud vind zeg ik "I'm Dutch, in Holland we only complain if we have to skate to work". En als ze weten dat ik uit Holland kom beginnen ze meteen over onze nationale lucht bus chauffeur die op kosten van de belasting betaler zijn hobby bijhoudt. Alex ja, maar laten we maar niet beginnen over Alex en Trump. Groeten from down under.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)
No comments:
Post a Comment
Reacties welkom