5 mei 2017: Wild cherry

De muziek vandaag is van Joep Beving, hier met Ab Ovo:

Ik had dit soort rust wel even nodig na een druk dagje gisteren. Met Dick weer wat forse takken aangepakt. Hij blij (firewood) en ik blij (gevaarlijke takken weg).

Op de foto het moment dat Dick zijn kettingzaag kwam vast te zitten (beginnersfout), net voordat de mijne kwam vast te zitten (overkomt de besten wel eens).

Hebben jullie dat nou ook wel eens dat je een liedje in je hoofd hebt zitten dat er maar niet uit wil. Geen idee waarom, maar een helemaal fout liedje ('Moriaantje zo zwart als roet') bleef de hele dag maar door mijn hoofd draaien. Wat ik ook probeerde om er van af te komen, even later was het weer terug. Omdat ik geen pet op had? Omdat het mooi weer was? Schaamde me er wel voor, maar wat doe je eraan. Vandaag is het de beurt aan 'Play that funky music', maar dat kan ik verklaren. Vorige week nog even met vrienden naar een live music avond in Paraparaumu geweest en daar speelde en of ander cover bandje dit lekkere nummer van 'Wild Cherry'.

Nienke was dit weekend met een paar vriendinnen naar de andere kant van onze bergrug vertrokken, de Wairarapa dus. Even 'bij beppen'. Ik moet natuurlijk even laten weten dat het goed ging en dus deed ik dat met rooksignalen. Dat moest wel, want erg mobiel zijn die dames niet. Krijg ik een telefoontje van een vreemd nummer. Een geleend toestel. Mevrouw stond in de supermarkt en de voetrem van Liesbeths auto wilde er niet af. Natuurlijk net op zo'n moment dat ze even de phone niet bij zich had om Liesbeth te bellen. Heb het geprobeerd op te lossen maar na 'dat is wel een half uur lopen' en 'helaas meneer, uw vrouw is er alweer vandoor gegaan' heb ik het maar opgegeven, ze lossen het wel op.

Donderdag kwam ik Rutger tegen op de Hollandsche borrelclub. Zijn partner ging dus ook naar de Wairarapa en dus een goed moment om ons zelf dan maar te verwennen. Eerst zelfgemaakte pizza marinara met een biologische Castellani syrah 2010. En daarna lekker film kijken in de tub. Buitengewoon goede films trouwens. De eerste 'A United Kingdom' is een lekkere feelgood movie gebaseerd op het ware verhaal over het onafhankelijk worden van Botswana. Speelt in dezelfde tijd als ons Indonesië drama. Een stukje geschiedenis dat voor mij volslagen onbekend was. De tweede film was al even goed; 'Il Confessioni/The Confessions uit 2016', een heerlijk Italiaanse film over een priester die aanwezig is bij een G8 bijeenkomst, en dan pleegt de voorzitter van het IMF zelfmoord.
Goed, Nienke is dus weg het weekend. Kom dus in feite thuis om het gras te maaien. 't Is haar wel gegund. Ze werkt hard. Na mijn Zuidereiland verblijf hier een weekje geklust. Schoenen rek gemaakt ('t was dat of mijn schoenen eruit), nieuwe kasten in de garage, de bus gerepareerd. De bus had een beetje roest net boven de voorruit. leek niet erg, maar nadat ik roest had verwijderd zaten er toch wat gaatjes in de carrosserie. Even shoppen om de benodigde materialen te halen. Dat betekent 5 winkels bezoeken en even zoveel teleurstellingen. Beperkte voorraden, nul kennis bij de retailers en niet al te veel vertrouwen in het aangeschafte materiaal. Anyway, klusje geklaard en de bus staat ingepakt (tegen de knaagdieren) weer in de schuur.
Volgende week ga ik naar Kaikoura om daar 2 weken te helpen. De stad is nog steeds geïsoleerd na de aardbeving van 5 maanden terug, de SH1 tussen Blenheim en Kaikoura is nog steeds gesloten. Na het kijken van dit filmpje begrijp je dat wel. Geen idee hoe de stad er nu bij ligt. Vanuit het zuiden kunnen we nu via Hanmer Springs Kaikoura bekijken. Mocht het bevallen en/of mocht ik nuttig werk kunnen verrichten dan ga ik in July nog eens.
Op de Borrelclub kon ik voor het eerst in 21 jaar weer mijn Ajax bretels dragen. Toch een klein wondertje waar ik ook aan deze kant van de bol van genoten heb.
Voor zover deze week, de zonnestralen breken door. Gegroet beste lezers!