3 juni 2018; De bus zakt bijna door zijn wielen.

Tijdens het klussen weer op wat nieuwe muziek gestuit. Heerlijk. Hier een paar nummers om de dagelijkse sleur breken. Om te beginnen 'Sad trombone' van Sting (met Shaggy) van de nieuwe CD '44/876';

Ik geloof dat dit mijn eerste selfie ooit is. Ik was bezig het roest van de deur van onze bus te verwijderen en daarna te plamuren en te schilderen. Zag mezelf in de ruit van de auto en dacht dat het wel een aardig plaatje zou zijn voor Nienke's nieuwe telefoon. Kan ze aan 'mijn icoontje' toevoegen. Voor de zoveelste keer vern....t door Microsoft. We hebben beide Windows phones en die eikels houden er weer mee op. Vergoeding? Nee hoor. Dus werk ik wel met een MS Office die van de vrachtwagen gevallen is, om het te compenseren.

Die lampjes komen wel vaker van pas trouwens. Een dag later kregen we een stormpje over ons heen. Ineens ging al het licht uit. Stroomstorinkje. En zo hadden we op een doordeweekse dag ineens een romantisch dinertje.

Na een 'wenningsfase', gescheiden door een 12 volt gevoed hek, mochten de oudere dames het nieuwe grut van dichtbij gaan bekijken. Grappig is dat niet het nieuwe stiertje, maar het jonge kalfje ineens de baas lijkt te zijn.
Het volgende nummer is van de alweer verrassende Glen Hansard, het nummer is 'Wreckless heart' van zijn nieuwe CD 'Between two shores';

We bleken toch wel wat stormschade te hebben.

Dick kwam een handje helpen en kreeg daarvoor als dank een trailertje haard hout.

Alle restjes waren voor mij. Het was allemaal nogal nat, maar als je maar de kritische temperatuur bereikt (paar druppels benzine en wat karton helpen altijd) brand alles.

Toch maar weer even de vrienden van de rode auto gebeld om ze te waarschuwen voor telefoontjes van verontruste stadslui die nu achter ons wonen. Er ontwikkelde zich namelijk een beetje rook.

Genoeg om ons hele huis vanaf 10 m. volledig onzichtbaar te maken.
Het laatste nummertje vandaag is van de nieuwe CD van De-Phazz van hun nieuwe CD 'Black White Mono', hier het nummer 'Spoiled';

We waren uitgenodigd voor een verjaardag feestje (80e) van een goede kennis. Bleken we toch veruit de jongste te zijn. 

Dit tafereeltje ziet Nienke elke morgen als ze naar haar werk rijdt. De opkomende zon kleurt het landschap en de besneeuwde bergtoppen maken het plaatje af.
Ik heb vandaag de bus ingepakt. vertrek morgenvroeg weer naar het Zuidereiland voor een 3 weekse klus in Kaikoura. Door met de bus (en de ferry) te gaan omzeil ik de 23 kg beperking van Air NZ. Heb nu zoveel meegenomen dat het wel lijkt alsof we al aan het verhuizen zijn. 3 kg handschoenen, beanies en andere warmhoudspullen. Vandaag met Nienke zelfs een 'moderne' jas voor mij gekocht. Was in de aanbieding omdat Kiwi's nu eenmaal niet in een oranje jas willen lopen. kan ze me straks in Chili makkelijk terug vinden. Dat opruimen gaat trouwens van een leien dakje, al is het wel moeilijk om boeken te slijten. Zelfs gratis weggeven is nauwelijks een optie. Inmiddels hebben we een aantal minder interessante exemplaren maar aan het vuur vertrouwd, het is tenslotte winter! Geen Chinese of Duitse invloeden trouwens!
Right, volgend berichtje uit het koude zuiden.