13 maart 2008 Natte voeten

Gisteren hebben we samen met Lydia een tocht gemaakt op de Whanganui river, een rivier die dwars door een nationaal park heen gaat en waar slechts een hele enkele Maori aan woont. Met een jetboat werden we up-river gebracht naar The Bridge To Nowhere, een betonnen brug die de overheid door slechte planning af had

toen alle farmers al vrijwel failliet waren. Nu is de brug er, maar er zijn geen mensen meer en de brug wordt dus niet meer gebruikt. Vreemd gezicht zo'n ding midden in de jungle. Na de brug werden we weer een stukje mee terug genomen waarna we het laatste stuk hebben terug gekayakd. We hadden uiteindelijk toch maar niet de meerdaagse tocht gekozen en dat bleek niet zo'n hele slechte keuze te zijn. Op de een of andere manier bleek het water een grote aantrekkingskracht op ons te hebben. Bij vrijwel elke rapid ging

het mis en werd onze 'Taste of New Zealand' wel erg letterlijk genomen. Door het prachtige weer, de heerlijke temperatuur van het rivierwater en de oneindige stilte en schoonheid van de rivier en omgeving was het allemaal niet erg. We deelden de rivier slechts met

de 'blue duck' en ander gevogelte. Op de bijgaande foto zie je Nienke heel trots na zonder problemen weer een 'rapid' te hebben genomen. Nadat we het laatste restje waardigheid in de plomp hadden gegooid door bij aankomst voor de ogen van de Maori in de laatste rapid nog eens om te slaan hadden we een half weiland nodig om alles weer te drogen. Enigzins vochtig nog reden we door Hobbit land weer terug

naar ons motel (Frodo zie je net een duik nemen in het meertje). Nog twee weken, dan begint het werkende leven weer. Vandaag rijden we naar het zuiden en betrekken we ons huurhuis. Zal wel weer wennen zijn om niet elke dag in een koffer naar schone kleren te moeten zoeken. Gegroet.