5 juni 2008; Tristan

De Tijd heel alle wonden? Leugenaar!
Mij maak je dat soort dingen niet meer wijs;
Ik mis hem op het strand en op het ijs,
Ik mis hem onder nul en zonneklaar.

De Tijd stuurt oude bladeren op reis,
En goochelt met de sneeuw van vorig jaar,
En kan veel doen verkeren weliswaar,
Doch mijn verdriet ontsnapte aan Zijn zeis.

Er zijn wel honderd oorden die ik mijd
Alleen maar omdat hij ze indertijd
Gewijd heeft met zijn voetstap en zijn stem.

Op onbekend terrein zoek ik respijt,
En denk: hier ben ik al mijn heimwee kwijt,
En sta aldus weer oog in oog met hem.

Daar komt mijn schip al aan
Ik kijk vanaf het strand
Schrijvend in het zand
Het is voor mij nu wel gedaan
Want de letters van mijn naam
Blijven in het zand niet staan

Maar de wetten van het land
Gelden niet op volle zee
Ik neem je naam maar mee
Gun me vaarwel
En vergeef me
Dat ik hardop alle passen tel

Laten we dansen liefste
Dansen aan de zee
Laten we dansen liefste
Dansen aan de zee

Afscheidswals aan de waterlijn
Dansen aan de zee
Een voor je tranen
Twee voor de mijne
Drie voor de horizon
Waar aan we verdwijnen