26 juni 2008; Van mijn stoel

In Nieuw Zeeland is de werkeloosheid heel erg laag. Daarentegen zijn er nogal wat mensen arbeidsongeschikt. Deze tellen niet mee voor de werkeloosheid (typische oplossing voor politici). Er is echter wel een system om die mensen te controleren en dat loopt ook via ons. Zo zijn wij dus niet alleen huisarts, maar ook bedrijfsarts en sociale dienst arts. Mensen komen bij ons langs voor hun ‘Sickness and benefit renewal’. Zo zien we mensen met alcohol en drugsverslavingen die gewoon hun uitkering krijgen en waar klaarblijkelijk verder nauwelijks meer iemand naar om kijkt. Gisteren zag ik een man van mijn leeftijd die drie jaar geleden zijn vrouw en moeder in korte tijd verloren had en sindsdien aan de drank was. Zijn twee dochtertjes waren daardoor uit huis gezet en wonen nu bij zijn schoonzus. “Ik wil echt van de drank af” zegt hij om 10.30 uur met een walm om zich heen waar je alleen nog maar een ijsblokje in hoeft te doen. Zelf er iets aan doen ho maar, alle suggesties van mijn kant worden als onmogelijk gepareerd. En zo zie ik er meerderen die je allemaal een enorme schop onder hun kont zou willen geven. Ik probeer ze uit te leggen dat je van op de bank voor de TV liggen met een six-pack naast je niet vrolijker wordt (klinkt eigenlijk niet eens zo slecht), maar of het helpt. Gelukkig zie ik ook veel andere dingen. Net nog een 80 jarige dame die de laatste tijd zoveel viel en niemand die het begreep. Ze nam haar spray voor haar hart net als de buurman zijn puffer voor zijn astma. Dat spul zet je bloedvaten ineens open en dus collabeerde ze telkens. Vorige week viel ik bijna van mijn stoel; twee kinderen van 18 waren op mijn spreekuur en zij vroeg om een zwangerschapstest. Ik vroeg nog voorzichtig “stel nou dat je zwanger bent, wil je dat dan?” “Ja hoor zeiden ze beiden, wij willen nog wel een derde!”. Die had ik toch niet zien aankomen.
We hebben de kortste dag weer gehad en het moet langzaam beter worden. Het weer veranderd nog steeds heel snel. Als we een southerly krijgen valt de temperatuur in no time 7 tot 8 graden. Op het zuidereiland is er veel sneeuw gevallen. Gisterenavond schudde het huis weer door de storm en was het heel koud. Toen ik vanmorgen wakker werd voelde ik de verandering alweer, nu is het weer strak blauw met een lekker zonnetje. Op de foto boven zie je de ondergaande zon die ik altijd zie als ik over de brug over Otaki river naar huis rij. De kwaliteit van de foto is wat minder omdat ze met mijn telefoon zijn genomen.
Komend weekend heb ik dienst en dan gaan we hier nog eens naar wat huizen en grond rondkijken. Een probleempje is wel dat we nog steeds ons huis in Bennekom niet verkocht hebben, dus als jullie nog iemand weten? Hieronder twee foto's van een stuk grond in Waikawa

Beach, een plaatsje vlakbij Otaki, maar heerlijk rustig. Een fraaie lap van 16.000 m2 in de duinen. Who knows!