Een week met vele gezichten. Daardoor ook een wat late bijdrage. Emoties thuis (nog wat dozen met fotoboeken uitgepakt) en in de praktijk. Eerst weer zo’n moeder met het IQ van een bezemsteel; “I wanna test me daughter fo' ADHD!”. Het arme kind van 8 jaar zat keurig in haar stoel en probeerde af en toe de onzin van moeder te verbeteren hetgeen bij moeder slechts “you see?” uitlokte. Ondertussen zat haar stiefbroertje van 2 ma’s schoot onder te kwijlen. Haar eigen vader zag ze nooit, die zat in de gevangenis en ma was net ook van stiefvader af. Het meiske was met vlag en wimpel de normaalste van het stel. Even later een jonge knul met allerlei eisen. Wilde geen vragen beantwoorden maar zei dat ik mijn mond moest dicht houden en naar hem moest luisteren. Op de stoep gezet met de mededeling dat de vogeltjes misschien wel tijd voor hem hadden. Later in de week paniek in de praktijk aan het eind van de dag. Er zou een meisje van 4 komen die uit haar vagina bloedde, ik had dienst. Stress, stoom uit mijn oren, heb er maar een nurse bij geroepen, eigenlijk meer voor mezelf. Gelukkig bleek het niet zo te zijn, maar het duurde nog wel even voordat mijn hartritme zich weer aan mijn avond activiteiten (sloom voor de buis liggen) aanpaste. Was absoluut in staat geweest om de dader aan te vliegen, rugby type of niet. Vrijdagavond begon mijn weekendienst. Stak net de sleutel in de deur toen de politie belde. Een vinding bij een huis in een bos. Google maps dirigeerde me natuurlijk naar de verkeerde plek en zo parkeerde ik aan de verkeerde kant van de snelweg. De agent keek hoofdschuddend toe hoe mijn dokterstas toch enig respect afdwong en ik de mogelijkheid kreeg om over te steken (de snelweg is hier twee baans!). Voor het eerst van mijn leven in een politie auto. Over een zandpad tegen de berg op. Daar stonden nog 3 agenten (ja, ja, zware klus) en lag een man onder een laken. Bleek de patient te zijn die ik naar de cardioloog had gestuurd met instabiele cardiale klachten. Ik had hem begin van de week nog gezien met een rash van de epoxy waar hij mee werkte. De cardioloog had gezegd dat het waarschijnlijk zijn slokdarm was. Net toen mijn sleutel het slot aaide ging de telefoon weer. Fiets ongeluk, een forse bloedende jaap boven het oog. De dienst begon goed. Onderweg naar de praktijk nog 2 telefoontjes. Zo druk had ik het nog nooit gehad en de 3 daagse weekend dienst was nog maar net begonnen. Gelukkig bleef het daarna stil en kon ik toch nog het grootste deel van de avond aanwezig zijn bij het etentje van Nienke en haar collega’s bij ons thuis. Erg gezellig en nodig om even stoom af te blazen.
Veel regen dit weekend, we hebben het hippie festival in Levin derhalve maar overgeslagen. Nuttige dingen gedaan. Ons gebogen over verzekeringen. Hoewel alle ongelukken hier gedekt zijn door ACC (accident compensation corparation, een overheidsinstantie die zelfs ongevallen van toeristen vergoed) en er een publiek systeem is dat ook alles vergoed kan een prive ziektekosten verzekering de lange wachtlijsten omzeilen. Word niet vrolijk van al die folders. Hoe meer je leest hoe waziger het wordt, m.n. de kleine lettertjes. Van een ding ben je in ieder geval verzekerd; na aftrek van de hoge salarissen, de mooie gebouwen en de giga overhead kosten is er niet veel meer over van de premies om iets uit te keren en blijken de kleine lettertjes ineens mega grote obstakels. Ook de levensverzekeringen, lijfrente polissen, inkomensverzekeringen etc. zijn voor ons als ‘op leeftijd zijnde’ immigrant, en in de toekomst wellicht remigrant, nauwelijks interessant. Gewoon gezond blijven dus. Daarom gaan we Nienkes verjaardag maar vieren op het
‘Hawkes bay food and wine festival’ en kopen we als compensatie twee fitness apparaten. En dat terwijl we al elke dag strandwandelingen maken (zie boven). Op de foto hieronder de fraaie luchten van gisterenavond. Het leek wel een schilderij van een Hollandse meester.
Sluit af met een foto van een poster uit mijn spreekkamer. Een Nederlandse minister (tja, ik lees die kranten nog steeds, arme drommels) zei dat afschrikwekkende reclames niet helpen, maar dit zet vele patienten in ieder geval eventjes aan het denken.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)