8 Januari 2009: Mah Yong

Een oud Chinees spreekwoord zegt 'wie naast zijn schoenen loopt krijgt vieze sokken'. Kiwi's kennen de variant 'wie binnen schoenen draagt krijgt een vuile vloer'. Bij alle kiwi huizen staan de schoenen buiten, velen. Zo ook hier, het huis van vrienden in Kinloch waar we van harte welkom waren (ondanks zweetvoeten na een dag werken en 4 1/2 uur rijden). Nog net op tijd voor het eten in de tuin, ondanks een trieste blik op de Titanic, wel in een heerlijk avondzonnetje. Als kado'tje Mah Yong meegebracht. Omdat ze dat niet kenden en hun chinees ook wat roestig was heb ik mijn eigen spelregels met succes kunnen introduceren. Helaas wilden ze de scorelijst niet inlijsten. Paar dagen heerlijk gegeten, gedronken, gezwommen in het frisse meer, badminton gespeeld to diep in de nacht (wordt al weer 48 maar nog genoeg testosteron om niet op te willen geven, een lichtgevend veertje zou trouwens niet gek zijn), natuur bekeken (meer dan gepland vanwege weer dat testosteron dat slechts een blik op de kaart nodig had!!) en gewandeld. Heerlijk. Na en paar heerlijk dagen bij Miriam en Erik ook nog een gezellige dag bij Louis en Sue in Acacia Bay. Nadat Nienke nog even in de tuin hielp (Sue; "Eh, Nienke, I'm afraid that's not weed!") begon het ineens te stortregenen en dat hield 24 uur aan. De dag erop toch weer zon en daarom's ochtends nog even een boswandeling gemaakt naar het meer. De hond had dat al zien aankomen en verstopte zich op het juiste moment, maar de ouwe lobbes stond wel weer vrolijk te kwispelen toen we terugkwamen. Op weg naar huis nog even lekker naast een waterval gezeten in Tongariro National park. We hadden een terugweg gepland langs de Wanganui river road (een lange slingerende onverharde weg) en nog wat zwemmen/picknicken bij de rivier. Helaas was die door de regen in een chocolade stroom veranderd. Niettemin mooi, maar met nog twee uur rijden voor de boeg leek het vooruitzicht van zand op de gegarandeerd meest ongewenste plekken toch niet overeen te komen met de ons voorgestelde frisse duik. Picnick dus maar daar waar weg en rivier afscheid van elkaar namen, met uitzicht over de rivier en op de achtergrond (helaas niet zichtbaar op de foto) de nog besneeuwde bergtoppen van Mt. Ruapehu. Deze week nog alles rustig, vrijwel iedereen is op vakantie en dus gebeurt er niet veel. Nienke archiveert wat en ik verwerk wat dossiers. Er zijn wel wat patienten, maar helaas ook veel ellende op het moment en mijn empatisch vermogen bevind zich om en nabij het vriespunt hetgeen wat lastig is in mijn vak. Gelukkig dan ook alweer een etentje en een verjaardag begin van de week. Als kado opperde ik weer een Mah Yong spel en omdat de Asian trading company op een steenworp van de Dutch shop ligt sloegen we zo twee vliegen in een klap: nog een Mah Yong koppel (dit keer de spelregels er van te voren uitgehaald) en kaas/drop.
Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve e-mails, kaarten en reacties en jullie ook allemaal een heel goed 2009.