27 mei 2009; Catweazle had een moeder

En Catweazle's moeder was suppoost in de TSB Arena waar wij de Pink Floyd Experience hebben bewonderd. Wij zaten (!?!) op de laatste rij van het gepeupel. De betreffende dame kwam ons telkens ongevraagd geheimen influisteren; 'if you sit in de last row you have to dance!' 'Well, OK, but you'd have to bring us beer during the show!' En daarna; 'An old lady like me deserves a kiss.' Ervan uitgaande dat ze Nienke niet bedoelde; 'Oh lady, there is no amount of beer in the world that could make that dream come through!' Anyway, de show was goed, niet super, maar wel lekker. The Australian Pink Floyd Experience die we op het Arrow Classic Rock festival in Nederland gezien hebben was toch iets beter. M.n. nummers van Animals, Wish you were here, Dark side of the moon en The wall werden, voorzien van een fraaie lichtshow, ten gehore gebracht. Helaas niet een van mijn favorieten: On the turning away.

De ochtend ervoor hebben we op de Otaki horserace track de Otaki lifestyle beurs bezocht: van Alpaca's tot tractoren, (mini)paarden tot kettingzagen, Schotse hooglanders tot sheds . Alles in de motregen en vrieskoude south-westerly. Het luchtkasteel voor de kinderen (die waarschijnlijk nog lekker en verstandig voor een TV lagen vlakbij een enthousiast brandende woodburner) werd al afgebroken toen wij een uur na opening binnen kwamen. In ieder geval is Nienke nu ook enthousiast voor de alpaca's, hoewel de hooglanders het ook goed bij haar deden. De boekenmarkt was erg interessant, zoals u ziet over alles wat je nodig hebt op een boerderij. Hoewel, zo'n geslachte hooglander levert wel 350 kg vlees op en dat zijn wel heel erg veel worstjes. Gelukkig doet de 'local butcher' aan 'home kills' (als wij net even 'toevallig' naar de supermarkt zijn).

Nog twee nachtjes en dan verhuizen we. Na de Willemstraat, de Griftstraat, de Herenweg en de Homeruslaan (allen in Utrecht), de Hovestraat (Arendonk), de Stationsstraat (Bathmen), de Steenvoordelaan (Rijswijk), de Dubbelhoflaan (Den Haag), Vaucluse Avenue en Manly street (Paraparaumu Beach) wordt Sylvia way in Te Horo Beach ons elfde adres samen. Op mijn dagelijkse ritjes naar het werk nam ik telkens al spulletjes mee en de garage op ons nieuwe adres staat dan ook al vol geladen.

Alleen de zware spulletjes worden door een groepje rugbyspelers opgehaald. Uiteraard wordt jullie hulp op prijs gesteld, maar we redden het wel.

Vanmiddag zijn we nog even bij de bouwer geweest die met de final pricing kwam. Dat was (natuurlijk) meer dan begroot en ik zag ook al heel snel dat een aantal dingen anders moesten (d.w.z. beter en dus duurder). Ik zit nu dienst te doen (lekker rustig dus) en Nienke zit dus in haar eentje deze bittere pil te slikken. De windmill zat er nog niet eens bij. Gelukkig had ik nog wat wijnflesjes achtergelaten.

Ik eindig met twee plaatjes van vandaag. De eerste is gemaakt in Waikawa beach waar ik vanmorgen even moest zijn omdat daar een patient in isolatie zat vanwege een mogelijke swine flu besmetting. Voor het huis parkeren, wit plastic schort voor, mondkapje, handschoenen aan en met de benodigde buisjes naar de achterdeur. In de deuropening de kweken afgenomen en toen weer weg. Ik herkende de man als degene waarvoor ik enige tijd terug een WINZ (Work and Income New Zealand, onze sociale dienst) formulier voor moest invullen. Arbeidsongeschikt, kon bijna niets meer (maar kon nog wel een trip door de States maken van oost naar west!?!). Werd bij thuiskomst dus ziek met alle symptomen die de criteria matchen. Nou maar hopen dat de testen negatief zijn anders slaat de paniek hier toe. De laatste is vanaf onze oprijlaan. Op de achtergrond zie je de Tararua's met sneeuw erop (op de foto boven trouwens ook) en de ondergaande zon die het plaatje nog wat verfraaid. Onze skipassen voor dit seizoen zijn al binnen!