Monday 6 July 2009

8 juli 2009: Forever fun in foggy New Zealand

Na een rustig rommel maandagje met regen en lunch in Otaki vertrokken we naar Wellington om het stadse leven in te duiken na het rural weekendje in Kapiti. Helaas daar ook een start met regen, helemaal volgens de Nieuw Zeelandse wintervoorspellingen; beneden regen en boven sneeuw. De ijselijke Southerlies bleven ons gelukkig bespaard maar omdat shoppen en flaneren niet echt je dat is met een nat pak begonnen we met een bezoekje aan Te Papa. Natuurlijk als eerste het cafe bezocht op de first floor voor de broodnodige flat white met carrot cake to start the day properly. Ik ben er nu al heel wat keren geweest maar het blijft een fantastisch museum; uitgebreide info over al het natuurgeweld in dit land met een heuse disaster top 10 uitvergroot op de muur, even een nep-earthquake beleven, de giant squid bewonderen en onze kennis van Te Reo Maori testen....Viel een beetje tegen, alleen Kia Ora (goedendag, hallo) en Tena Koe (beste...) wist ik meteen. We hebben ons prima vermaakt met de interactive foto wand die je zelf kunt vullen met teksten en foto's en natuurlijk kon Barbier Forever daarop niet ontbreken. Toch even leuk, ook als je 42 bent. Dat we toch wel een stel oude dozen zijn imiddels merkten we daarna toen we kaartjes kochten voor een ride-on experience door New Zealand; in een gefingeerde 3D reis raas je over de bergen en hang je op je kop aan een bungee jump. Toen we de zaal inkwamen zagen we twee stoelen die niet zouden bewegen en dachten; dat lijkt ons eigenlijk wel prima, alleen die beelden zonder dat ge-shake. Bleek na de film dat we ons geld terug kregen want voor deze twee seats mochten ze geen geld vragen! Voelden ons toen toch wel een beetje.......nou ja.
Foto hieronder is genomen op de floor die gewijd is aan de Maori cultuur en gebruiken; het is een officiele marae (bijeenkomst huis) in het museum die gebruikt wordt voor officiele ontvangsten.
Naast twee halve dagen in het museum hebben we nog wat geshopt, door the botanic garden gelopen en zijn we naar een goed toneelstuk in het Circa Theather geweest op dinsdag en woensdagavond zeer gezellig uit eten in Cuba street met Landa en Liesbeth, het leek net jc-eten!
Donderdag werd een Sims Road dagje met handen uit de mouwen in het tien-jaren project; de tuin 'bracken'-free maken. Dat heeft Juud geweten maar wat kan die werken! Even lekker alle frustraties eruit gooien met een potje high-speed-gardening. We hebben nu vrijwel het eerste paadje naar de beach gemaakt, helaas nog geen foto maar iedereen die Juud kent gelooft dit verhaal wel.
Vrijdagmorgen vroeg op weg via Wanganui naar Taupo, met onderweg echt Nieuw Zeelandse uitzichten dus we moesten weer even op de kiek. Blijft mooi, in welk jaargetijde dan ook.

Na een snelle drop off van onze tassen in het motel in Taupo zijn we doorgereden naar Wai-O-Tapu (sacred waters), een thermal park net boven Taupo. Wij zijn daar eerder geweest begin 2007 maar het blijft prachtig met al die kraters, poelen, kleuren en dampen. Vooral de rotte eieren (sulphur) dampen waren nogal heftig dankzij het straffe windje.. Dankzij Juud staan wij ook weer een samen op een foto voor de verandering, bij de prachtige green lake (kratermondje). En nog een laatste bewijs dat Juud ook echt dit unieke stukje Nieuw Zeeland heeft meegepakt op haar bliksem bezoekje, niet slecht he?! Na een flinke donkerbruine pint in de kroeg en een Italiaans dineetje sloten we de laatse avond van Juud bij ons af met swingen bij een live band op een end-of-semester-party (waar je in je oude school uniform moest komen om de mooiste prijzen te winnen). Aparte combi van mensen blijft het altijd, die NZ'se kroegen, ook hier in Taupo leek het Paekakariki wel.....Een niet zo lady like lady van in de veertig was zich alvast aan het troosten met de verwachting dat ze ondanks haar korte school rokje alleen de poedelprijs zou winnen en kon nog net de bar halen, afgewisseld met blokes die doordrinken zonder ook maar 1 poot te verzetten ondanks de swing muziek. Met als laatste uitsmijter voordat we besloten het feest te verlaten de slechtse cover van The Wall van Pink Floyd ooit.....pas halverwege het nummer herkenden we de tekst. Zaterdagmorgen om 8 uur fris en fruitig op naar de airport voor de vlucht naar Auckland. Effe inchecken, zo gepiept. En zoals dat dan gaat met zeer punctuele mensen (Hollanders!) moet je dan wachten........Zonder flat white en zonder carrotcake want het grand cafe op deze airport is op zaterdag dicht! Moest de eigenaar bijkomen van die hordes door-de-weekse commuters?
De eerste tien minuten dachten we; ach ja wat wolken niet zo handig maar we zien de andere vliegtuigjes nog staan en hebben zonet het vliegtuig naar Wellington zien vetrekken. But that's New Zealand weather for ya; 'foggy as' after 20 minutes:
10 minuten later moest de mevrouw van Air New Zealand gaan vertellen dat het vliegtuig vanwege de fog niet kon landen en moest gaan uitwijken naar Hamilton (halverwege Taupo en Auckland) omdat anders de fuel op zou zijn! Eh, ja omdat de alternatieve shuttle die je dan helemaal naar Auckland gaat rijden er een tikke langer over doet dan dat vliegtuigje mis je dus alle internationale aansluitingen....... Jeezzz, wat een domper en niet echt een leuke afsluiting van dit bezoek. Maar 1 ding is zeker; Nieuw Zeelandser kan het niet. Arme Juud. Maar ze bleef lachen en bijzonder calm en collected, as always. Good on ya! En hieronder dan uiteindelijk; Air New Zealand flight NZ 2972 vertrekt naar Auckland!

We baalden erg met Juud mee, maar hier hadden we ook geen oplossing voor, behalve natuurlijk lekker langer in NZ blijven! Maar dat dat niet zomaar kon begrijpen we ook wel. Gelukkig kon Juud alsnog rond middernacht naar Singapore vliegen en kregen we maandagmiddag rond 4 uur een sms dat ze veilig geland was op Schiphol....oef!

Na ontbijtje in Taupo en wat inkopen voor het eten vertrokken we naar Kinloch voor een gezellig weekendje in de stromende regen met Miriam en Erik en de kids. Altijd gezellig in Kinloch, zo ook nu ondanks de regen. Na wat potjes Mah Yong en ietsje teveel wijn moesten we nog even herinneringen ophalen aan The King of Pop door even mee te swingen op 'Don't stop 'til you get enough', wie kent 'm niet?!

Ondanks de nog steeds forse wolkenlaag op maandag morgen reden we naar het ski gebied in Whakapapa Village voor onze eerste ski dag van dit jaar op Mount Ruapehu . Zoals te zien op de foto hingen de wolken er nog, maar het skieen ging verder prima. Nog niet alle pistes waren open maar we zoefden weer naar beneden als vannouds. Niet zo heel flatteuse foto (die ik niet mag deleten van Hans want hij valt nog wel mee, zegt hij). Nou ja, dan maar als bewijs dat we inderdaad onze winter doop hebben gehad. Tenslotte nog even een witte mount Ngauruhoe (mount Doom in Lord of the Rings) op de achtergrond. Het lijkt bijna niet echt maar zo zag het er echt uit; prachtig en mystiek. Na een hele fijne week (Juud we missen je!), weer aan de slag. Hans met de swine flu die hier nu de eerste drie slachtoffers heeft geeist en ik met de solid waste. Fun fun.......
tot snel, Nienke