Thursday 16 July 2009

16 juli 2009: Aardbeving

Een rustig weekje hier. De kiwis spreken van de koudste winter die ze zich kunnen heugen en blijven zoveel mogelijk binnen. Vandaag echter weer klagen dat het zo warm was, net Hollanders. De natuur blijft je hier verrassen. Gisteren zaten we met vrienden te eten hier toen de grond hevig begon te schudden, alsof iemand 3 seconden zenuwachig met de benen zat te schudden. Een aardbeving van 7.8 op de Richter schaal trof het zuidelijkste puntje van het zuidereiland en dat konden wij helemaal hier boven voelen. Toch wel echt, compleet met tsunami waarschuwing en diverse naschokken van boven de 5. De natuur verraste ook twee kiwis die de in de bergen achter ons huis (die ik al zo vaak fotografeerde) wandelden dit weekend, op weg naar een berghut op de besneeuwde bergtoppen. Ze werden overvallen door een sneeuwstorm met temperaturen van -20 graden en overleefden het niet Heel erg, maar weer een waarschuwing; bereid je goed voor en neem geen risico's als je hier gaat wandelen. Glen de builder is nu echt begonnen bij ons huis. Veel van het beton rond het huis is verwijderd en onze rotonde ziet er ineens uit als een outdoor motor race circuit. Ik hoop dat die diggers snel weg zijn want ze laten ook blijvende impressies achter in de duinen, zonde. Gelukkig ziet het er aan de voorkant allemaal fantastisch uit. Zeg nou zelf, de brievenbus maakt het toch helemaal af? Vandaag 9 extra patiënten op het spreekuur. Heerlijk met die kou, allemaal 6 tot 8 laagjes aan. Dat schiet zo lekker op bij het onderzoeken. En dan nog een paar goochemerds die aan het eind van het consult nog iets vragen over een inmiddels weer zorgvuldig ingepakte vlek of zo.
De consulten voor de swine flu suspects zijn ook helemaal leuk. De patiënten zitten in een apart kamertje te wachten met masker op. Eerst uitgerbeid handen wassen. Ik kleed me dan op de gang om; handschoenen, plastic schort en een speciaal mondkapje dat veel weg heeft van een eendenbek (heb al gevraagd of ze hem niet in het oranje hadden, leuk voor de kinderen). Terwijl mijn leesbril door het mondkapje de hele tijd beslaat probeer ik dan de hygiënische regels zo veel mogelijk in acht te nemen, hetgeen heel lastig is als ze kinderen meenemen die lekker op de thermometer zitten te kauwen, kwijlend over het bureau hangen of een wedstrijdje speed-niezen doen terwijl ze rondjes 38.3 in het kleine kamertje draaien. De thermometer is trouwens al diverse malen ontvreemd, fijn nietwaar.
Het ministerie heeft er nu voor gezorgd dat we Tamiflu uit de National stock kunnen voorschrijven, dan is het gratis (anders iets van 90 dollar). Moet ik natuurlijk wel een formulier voor invullen dat dan gefaxt (dus de isolatiekamer uit en dan weer terug) moet worden voordat ze het recept krijgen. Dat bevordert de hygiënische regels natuurlijk wel! Omdat ik er geen zin in had om die formulieren telkens met de hand in te vullen heb ik er een electronisch gemaakt. Hoeven we alleen nog maar een paar hokjes aan te kruisen. Kreeg ik een bericht van de apotheker dat dat formulier niet goed is omdat er geen logo van de regionale gezondheids organisatie opstond. Heb hem toch even duidelijk uitgelegd dat dat toch wel heel erg Duits was en dat die daar de oorlog NIET mee gewonnen hebben. Een fan minder, maar die zeurt voorlopig niet meer.
Heerlijk weer het komend weekend, Nienke heeft vandaag op haar vrije dag al weer 3 tankjes erdoor geslashd met de brushcutter. Een weiland bijna bracken vrij. Ga morgen een paar bomen te lijf met de kettingzaag, misschien moet ik die maar naar het werk meenemen om een logo aan te brengen in de toonbank van de apotheek.