Thursday 4 February 2010

6 februari 2010; Digger/bugger

Guy en Liesbeth hadden een feestje georganiseerd voor alle vrienden die hen hadden geholpen met hun huis. De zoveelste zeer gezellige avond bij hen thuis. Terwijl we nog zaten na te tafelen viel ineens al het licht uit. Voorzichtig lachend werden er wat grapjes gemaakt over de diesel generator. Ineens hoorden we echter doedelzak muziek en daar stond Guy buiten in de volle maan de sterren van de hemel te spelen. Really magic Guy! Nienke had de middag ervoor toen Gareth, Jules en Gareth's moeder Jill kwamen lunchen in onze tuin een knal oranje ukelele gekregen voor haar verjaardag. Dus ik dacht zo dat ik dan straks het licht ook uit doe en Nienke een paar deuntjes speelt tijdens onze housewarming. Er wordt erg hard gewerkt momenteel. Toen ik deze week even ging kijken tijdens de lunch stonden er zoveel auto's dat ik er niet eens meer bij kon. Van dat soort files hou ik nou.
Iets anders is de digger. In de job omschrijving voor een digger staat in Nieuw Zeeland dat een rijbewijs niet nodig is, men vooral snel moet kunnen werken en dat het een pre is als je een hoogspannings kabel kan herkennen. Die kan namelijk nogal een hap uit de digger nemen. Wij hadden voor de bouw begon een tekening gegeven met daarop alle waterleidingen die her en der in het land liggen. De digger heeft desondanks zich lekker uitgeleefd en of hij nou de kaart erbij had of niet, hij heeft ze gevonden en ze allemaal op één na kapot weten kapot te trekken. En als toetje ook nog de telefoonkabel. Gras en planten waren ook al helemaal geen obstakel. Wordt niet vrolijk van die lui.Deze week voor het eerst van mijn leven bij de fysiotherapeut geweest. Een manuele. Goed luisterend naar mijn moeder (altijd schoon ondergoed aan want je weet nooit wanneer je een ongeluk krijgt) had ik mijn stoerste setje aangetrokken. Bleek niet nodig. Men is hier zo preuts dat zelfs tijdens het manueel fysiotheraperen de kleren niet uitgaan. Terwijl ik flink gekneed werd vielen aan alle kanten munten, schroeven, papiertjes, Fishermen friends en zelfs mijn fraaie nieuwe oranje telefoon op de grond. Toch moet ik zeggen dat het wat lijkt te helpen en maandag ga ik dus toch de Tongariro crossing lopen. Die telefoon is trouwens mijn oude Nokia, maar dan met een nieuw jasje. Dacht dat dat eenvoudig was, maar toen ik een kleine dertig onderdeeltjes uit de oude behuizing had gehaald was ik maar wat blij met een fimpje op youtube waar ze lieten zien hoe je de telefoon weer in elkaar moest zetten.
Omdat ik dus al meerdere dagen niet op het land heb gewerkt heb ik maar een lamp van driftwood gemaakt. Dat krijg je als je vaak zegt 'dat kan ik zelf net zo goed', toen zei Nienke dus 'kom maar op dan'. Deze is zo groot als een forse skippy bal en komt aan een zware ketting in het trappenhuis te hangen. Gisteren avond nog even een gezellige BBQ gehad. Terwijl Nienke met de dames van haar werk in de pool dook (jaren 50 verkleed partijtje geloof ik) gaf Doug een demonstratie 'Hoe breng je een krokant laagje op het vlees aan'. Zo u bent weer bij. Nu nog even de rekeningen van de diverse onderaannemers doornemen. Nienke heeft een award gewonnen voor de hoogte van de rekening voor de raam bekleding, hadden ze bij de bouwer nog niet eerder gezien. Nou ja, ik denk maar; ze heeft een dure smaak en daarom koos ze destijds ook voor mij!
Oh ja, Hilke, zodra ik mijn oude laptop heb gevonden (op de lijst staat doos 37, maar die zat vol geitewollen haren sokken) kan ik de klok weer aanpassen!