Deze morgen had ik een
patiënte die heilig in
reïncarnatie geloofde. In een eerder leven was ze
Florence Nightingale geweest. Ze bleef er maar over doorgaan dus vroeg ik haar waarom mensen die erin geloven altijd beroemde personen zijn geweest. Komen ze nooit terug als dier? Lijkt me leuk om
Princess Diana als
Kune Kune pig te hebben en
Djengis Kahn,
Mao Tse Tung en Napoleon die als goudvis rondjes 36.3 draaien in een
vissenkom. Ik nam het niet serieus volgens haar. Die boodschap was dus goed overgekomen. Ik doe de diabetes
reviews hier in de praktijk, d.w.z. dat ik naar de dossiers kijk voordat de nurse
practitioner de
patiënt ziet. Ik maak dan opmerkingen over de behandeling en geef adviezen aan de nurse en doktors, all
based on
guide lines. Een
patiënt maakte er echt een zooitje van, 42 jaar, deed alles wat
god verboden heeft, in het kwadraat, moddervet, roken, bloeddrukken van 200/120, suikers
skyhigh, had al hartfalen, ritme stoornissen, nier problemen,
etc. Nam natuurlijk ook de medicijnen niet zoals voorgeschreven, hij wist immers wel beter. Mijn advies was om ons niet meer lastig te vallen als hij niet van plan was om onze adviezen te volgen. Er zijn
patiënten die onze hulp meer weten te waarderen, en nodig hebben. Ik schreef dat behandeling van suikerziekte teamwork is, wij doen taak en de
patiënt moet zijn taak doen. Als hij dat niet wil dan houdt het wat mij betreft op. De dag voordat zijn afspraak met de nurse
practitioner bewees hij mijn gelijk met een massaal hart infarct. Was nog oprecht verbaast ook. Heb hem net weer gezien, gestopt met roken, bloeddruk 125/85. Nu gemotiveerd om zijn leven te veranderen, maken die specialisten toch meer indruk hè, maar voor hoelang???

Onze kalfjes doen het goed, er zijn er nu twee die uit de hand eten, de andere (
nr. 7) weigert en is dus de eerste die de vriezer ingaat. Ze lijken wel wat slimmer te zijn dan onze kippen. Onze kippen voerbak was een waar paradijs voor de vogels. Soms zag je wel 20 tot 30 vogels zich te goed doen aan ons kippen voer. Tijd voor een nieuwe, slimme, voerbak dus. Een met een klep die opengaat als de kippen op een balkje gaan staan. Daar blijken ze echter te dom voor te zijn, ze willen maar niet snappen dat ze op het balkje moeten gaan staan. Het is zelfs zo erg zelfs dat er vanmorgen geen eieren waren. En dus blijven we de andere vogels ook maar voeren. Of we moeten ook nog slimme kippen kopen.

Afgelopen weekend hebben we bezoek gehad van
Sil (achterneef van
Nienke) en zijn vriend
Adriaan die hier aan het rondtrekken zijn. 'As
you do
when you're 18' bel je de avond tevoren op dat je eraan komt. Wat afspraakjes veranderd hier en daar en dus was het geen probleem. Ze zijn op vakantie
en werken ook n
og wat hier en daar.
Nienke heeft ze dus aan
het werk gezet. Donderdag hebben ze flink wat hout opgeruimd uit het bos waar de
Kune Kune's komen te lopen. Een 50 meter lange houtberg ligt nu op een
shredder te wachten (is goed voor de planten zegt
Nienke).

's Avonds zijn de heren mee geweest naar het Improvisatie festival in Wellington. Dat was echt geweldig. Het is een soort toneel/
comedie waar het publiek alle
ingrediënten aangeeft. De eerste speelde
dr.
Watson die verhaalde over
Sherlock Holmes master
pieces. In dit geval over
the shrinking swordfish of a
couple of
Buddhist monks. Zo knap om een verhaal te vertellen met veel humor en nog kloppend ook. Ook de Canadezen die uiteindelijk als
oil riggers op een olie platform belanden waren geweldig. Staat alvast op de agenda voor volgend jaar. Zaterdag werd er weer volop geklust. 's Avonds hebben het echt '
cool' gemaakt met een lekker kampvuur, bier en schieten, 'helemaal vet'.

Nienke heeft deze foto's nog naar
Sil's moeder gestuurd om te laten zien dat we op een verantwoorde wijze voor haar zoon hebben gezorgd.

En ze hielpen zelfs met koken. Na het eten hebben we over alledaagse dingen gepraat, m.n. ook muziek. Onze insteek om te laten zien dat we toch nog wel hip waren (het concert van
Fleetwood Mac) maakte weinig indruk: "nog nooit van gehoord'. Toch bleken we nog wel '
cool' en 'vet' (ik neem aan dat dat een compliment was) te zijn want hun muziek werd door ons als 'goed' bestempeld. En het feit dat we muziek van
St.
Germain hadden was geweldig, want daar luisterden zij vroeger (!) ook veel naar. Het enige wat niet
cool was (maar daar hebben ze wijselijk niets van gezegd) was dat
Nienkes spijkerboek natuurlijk veel te hoog zit, die had minstens 20 cm lager moeten hangen.
Zondag de boys eerst meegenomen naar
Guys 50e verjaardag (die is pas echt oud) en daarna hebben we ze op de boot gezet naar het zuiden, waar ze op een
winery gingen werken. Nog een stapel reis advies meegegeven. Ze zullen zich wel redden. Zie
hier hun blog.

In mijn enthousiasme had ik eerder foto's van
Kune Kune's op de blog gezet. Sommigen dachten dat dat al de onzen waren, maar we waren nog niet zover. Inmiddels zijn we wel zover en we hebben er twee gekocht. Ze worden nog gevoed door moeders en ze komen pas over een paar weken. Hierboven zie je onze twee aanwinsten (de twee gevlekten). Gisteren de laatste hand aan hun nieuwe onderkomen gelegd. Daarna een zeer frustrerende avond tennis competitie. Ik speel bedrijven competitie. We spelen op een avond 3 wedstrijden, wie het eerst 7 games heeft wint. Verloor 3 x met een tiebreak. Tegen de finalisten van vorig jaar, zeer frustrerend. Waren als
allerlaatsten klaar, de meeste anderen hadden zelfs al de bar alweer verlaten. Vanmorgen overal spierpijn. Niet van de 39 games maar van de 49 jaar
denk ik. Bij thuiskomst geen lekker maal want
Nienke zit deze week in
Auckland voor een congres over
solid waste. De beheerder van de
recycle plant hier maakt haar helemaal dol, de hele tijd
text messages van 'we zitten in die en die bar'.
Poor girl!