Hi there, Nienke hier for a change...
Afgelopen dinsdag avond was het tijd om mijn eerste speech te houden voor het Toastmasters communication programme. Toastmasters is een organisatie die gestart is vanuit Amerika en daar enorm groot is en ik denk vooral in Engelstalige landen bekend is bij groter publiek. Maar in NL bestaat het ook, hier is de link naar de Nederlandse website: http://toastmasters.nl/
Het is een organisatie die gericht is op public speaking skills en leadership skills. Je kunt via hen een heel aantal programma’s doorlopen. Je wordt lid van een club in jouw area en gaat dan naar een twee wekelijkse meeting die volgens een vast patroon van introductions, speeches, evaluaties and table topics verloopt. Alle onderdelen houden in dat je voor een groep moet spreken, aankondigen etc. Ik vind spreken voor een groep leuk, altijd een beetje eng maar vooral leuk. Om dat in het Engels te doen is een extra uitdaging die ik dus nu ben aangegaan. Je weet maar nooit waar het goed voor is in de toekomst en het is weer een manier om mensen tegen te komen die ik anders niet zou ontmoeten. De club hier in Kāpiti is erg klein, steeds zo’n 15 man per meeting, maar er zijn nieuwe leden aan het binnen druppelen. Om het programma te doorlopen heb ik niet veel keus, geen zin om iedere keer naar Wellington te rijden waar ook 5 van die clubs zijn. Als het eenmaal heel leuk blijkt te zijn kan ik me altijd nog bij een andere club aansluiten. Ik moet nu in totaal 10 speeches doen in de komende maanden voor dit programma. Het schrijven van een speech is ook leuk, onderwerp kiezen en een pakkend kort verhaal schrijven met kop en staart is ook een belangrijk onderdeel. Zal Hans ook leuk vinden denk ik.
Het is een organisatie die gericht is op public speaking skills en leadership skills. Je kunt via hen een heel aantal programma’s doorlopen. Je wordt lid van een club in jouw area en gaat dan naar een twee wekelijkse meeting die volgens een vast patroon van introductions, speeches, evaluaties and table topics verloopt. Alle onderdelen houden in dat je voor een groep moet spreken, aankondigen etc. Ik vind spreken voor een groep leuk, altijd een beetje eng maar vooral leuk. Om dat in het Engels te doen is een extra uitdaging die ik dus nu ben aangegaan. Je weet maar nooit waar het goed voor is in de toekomst en het is weer een manier om mensen tegen te komen die ik anders niet zou ontmoeten. De club hier in Kāpiti is erg klein, steeds zo’n 15 man per meeting, maar er zijn nieuwe leden aan het binnen druppelen. Om het programma te doorlopen heb ik niet veel keus, geen zin om iedere keer naar Wellington te rijden waar ook 5 van die clubs zijn. Als het eenmaal heel leuk blijkt te zijn kan ik me altijd nog bij een andere club aansluiten. Ik moet nu in totaal 10 speeches doen in de komende maanden voor dit programma. Het schrijven van een speech is ook leuk, onderwerp kiezen en een pakkend kort verhaal schrijven met kop en staart is ook een belangrijk onderdeel. Zal Hans ook leuk vinden denk ik.
Maar goed, de eerste speech is zogenaamd makkelijk gemaakt; praat 4 tot 6 minuten over je eigen leven, pretty simple. In mijn speech heb ik dus gesproken over mijn two lives en begreep iedereen waarom het voor mijn niet simpel is. Mijn slotzin was 'and this is probably how a bombshell can also be an icebreaker', vandaar te titel van dit bericht. Het was de lastigste speech van het hele programma denk ik dus ik ben blij dat ik het gewoon gedaan heb. Resultaat was wel dat van de 6 speeches (ook 2 van nieuw komers) ik met de award voor de beste speech naar huis ging en dat het eerst commentaar van de evaluator was dat ik een ‘competent speaker’ ben. Een hele leuke opsteker, weer eens wat anders dan voortploegen zonder enig compliment at Council… ;-). Ik wilde de speech aan dit bericht hangen maar dat gaat dus niet als het op internet staat, dat kan ik alleen per mail doen (voor wie geinteresseerd is). Ik zal verder wel zien hoeveel uitdaging de rest van het programma nog brengt. Je moet bij iedere speech andere dingen benadrukken en daarop wordt je ook geevalueerd, dus ga ervan uit dat het nog steeds waardevol zal zijn. En anders was het gewoon leuk om te doen nu ik qua NLP nog steeds moet wachten op de mogelijkheid om in NZ mijn training af te maken.
En toen was het er nog 'een'.... De herfst is duidelijk begonnen! Toen we terug kwamen uit Nederland was het net begonnen met flink waaien hier en dat is de afgelopen 10 dagen zo gebleven. Hele forse winden die om het huis loeiden en ladingen zout op onze ramen hebben gesproeid. Sabien en Ruben kwamen eten en hun zoontje Caspar die normaal heel braaf gaat slapen in de televisie kamer, was nu met geen mogelijkheid aan het slapen te krijgen. Eerst moesten wij dat 'gekke geluid' uitzetten vond hij. Dat was dus het letterlijke loeien van de wind, zeer hoorbaar bij wind uit het zuiden in die kamer. Het is inderdaad een rot geluid dus daar gaan we wat aan doen. Toen ze weggingen keken we naar de vlaggenmasten die toch wel veel te verduren hadden en echt stonden te zwiepen. Maar ja, het is alluminium en daar moeten ze toch tegen kunnen die moderne masten.....Dachten we totdat we de volgende morgen de trap opliepen; 1 mast was echt een metertje van de grond gewoon afgebroken. Een zielig kiwi vlaggetje op de grond. De rafels zaten sowieso al aan de vlaggen. Hans heeft uit zekerheid nu ook maar vlag nummer 2 weggehaald for the time being. Quality buying on Trade Me ;-).
Deze week weer een vijfdaagse werkweek maar het is duidelijk wat er moet gebeuren; ramen zemen willen we weer naar buiten kunnen kijken. Hans heeft ondertussen een konijnenhok gebouwd; je begrijpt top prioriteit boven ramen zemen. Misschien dan toch maar morgen konijntjes kopen op the field days in Otaki, in plaats van huishouden. Stukken leuker. En daarna gezellig naar Lies & Guy in Welly for a diner and a sleep over, wordt weer een heel nuttig weekendje. Choice and sweet as, x Nienke
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)