Ik weet het, we hebben een weekje overgeslagen. Vanwege het 50 jarig huwelijk van mijn ouders zaten we met de hele familie in het Hof van Saksen in Drente. Dat is een soort camping voor mensen uit het Gooi. De caravans zijn vervangen voor luze boerderijen en de supermarkt verkoopt de Trouw en het NRC, dan weet je het wel. Mannen met ronde brilletjes en achterover gekamd haar, zalm bij het ontbijt buffet, een overload aan Volvo's en BMW's, Nespresso apparaat in de keuken en Auping matrassen. Om ervoor te zorgen dat de drukke pa's en ma's echt konden uitrusten was er nauwelijks tot geen G3 of WIFI. En dus konden we de blog niet bijwerken. We maken het goed met een extra lang bericht.
De eerste week hebben we lekker bij onze ouders doorgebracht. Lekker fietsen in Friesland en in Bathmen een nieuwe computer voor mijn vader geinstalleerd. Nienke lekker shoppen met Noor en Eef in Sneek. Mijn ouders meegenomen naar de BBQ bij mijn zus in Bilthoven.
Samen met Floor en Suus hebben we het graf van de jongens verzorgd. Niet dat dat heel erg nodig was want deze gouden hartjes doen dit al een hele tijd voor ons.
Daarna weer in de Volvo die we van Nico en Evelien te leen hadden gekregen (we wisten toen nog niet dat we ons daardoor moeiteloos in Drente konden mengen), op naar Amsterdam. Geert Jan en Debby hadden ons uitgenodigd voor een feestje op de Prinsengracht tijdens Koninginnedag. Voor mij de eerste keer in Amsterdam, HELE GROTE WAUW. Wat een feest. Nadat ik in het Vondelpark een gesigneerde CD van Lisa Roth had verworven (over 10 jaar voor 1000 euri's te koop) verbaasden Nienke en ik ons enigzins over het veranderde Oranje gevoel. Chinese toeristen in oranje en zelfs een cohort Duitsers in onze nationale kleur (dat is toch wel bij de wet verboden mag ik hopen), daartussen gewone Nederlandse jongeren die met een Marokkaans accent spreken. Daar loop je dan als emigrantje tussen. Hoezo integratie mislukt. De rest van de dag brachten we door op het dek van een woonboot op de gracht.
Voor de duidelijkheid, ik ben degene met het hoedje. Waarschijnlijk de beste plek in Amsterdam. Honderden boten gevuld met hossende oranje geklede mensen, oorverdovende geluids installaties (elke boot had zijn eigen DJ) en volop alcoholische versnaperingen voeren voor ons langs.
De eerste week hebben we lekker bij onze ouders doorgebracht. Lekker fietsen in Friesland en in Bathmen een nieuwe computer voor mijn vader geinstalleerd. Nienke lekker shoppen met Noor en Eef in Sneek. Mijn ouders meegenomen naar de BBQ bij mijn zus in Bilthoven.Samen met Floor en Suus hebben we het graf van de jongens verzorgd. Niet dat dat heel erg nodig was want deze gouden hartjes doen dit al een hele tijd voor ons.Daarna weer in de Volvo die we van Nico en Evelien te leen hadden gekregen (we wisten toen nog niet dat we ons daardoor moeiteloos in Drente konden mengen), op naar Amsterdam. Geert Jan en Debby hadden ons uitgenodigd voor een feestje op de Prinsengracht tijdens Koninginnedag. Voor mij de eerste keer in Amsterdam, HELE GROTE WAUW. Wat een feest. Nadat ik in het Vondelpark een gesigneerde CD van Lisa Roth had verworven (over 10 jaar voor 1000 euri's te koop) verbaasden Nienke en ik ons enigzins over het veranderde Oranje gevoel. Chinese toeristen in oranje en zelfs een cohort Duitsers in onze nationale kleur (dat is toch wel bij de wet verboden mag ik hopen), daartussen gewone Nederlandse jongeren die met een Marokkaans accent spreken. Daar loop je dan als emigrantje tussen. Hoezo integratie mislukt. De rest van de dag brachten we door op het dek van een woonboot op de gracht.Voor de duidelijkheid, ik ben degene met het hoedje. Waarschijnlijk de beste plek in Amsterdam. Honderden boten gevuld met hossende oranje geklede mensen, oorverdovende geluids installaties (elke boot had zijn eigen DJ) en volop alcoholische versnaperingen voeren voor ons langs.Op zo'n fraaie dag lijkt iedereen van de partij te willen zijn. Naast Albert West die nog slechts een half lied voort kon brengen zagen we Erica Terpstra en zelfs meneer Rutte. Hollandse humor is geweldig, ook Sinterklaas kwam nog even kijken.
Aan het eind van deze geweldige dag brachten mijn zeebenen me via een broodje knoflooksaus met kebab, een frietje X (ben de vreemde naam alweer vergeten) en een boom blaadjes gevecht weer naar het drie etages hoger gelegen bedje. Veel mensen vragen ons wat we nou in Nieuw Zeeland echt missen. Het enige antwoord is 'snel bij familie en vrienden in Nederland zijn'. Vanaf nu hoort Koninginnedag echter bij.
Een dag later troffen we dan gelukkig een heleboel van die vrienden op 'Buiten' aan het Scheveningse strand. Op de foto onze trouwe lezers Bert en Marieke met Floris beste vriend Martijn en zijn zus. Helaas spreek je op zo'n dag iedereen maar even kort, maar het was goed om te zien dat onze vrienden het ook leuk vonden om elkaar weer te zien. Ik denk dat we dit in de toekomst nog wel een keer gaan doen als we in Holland zijn.
Aan het eind van deze geweldige dag brachten mijn zeebenen me via een broodje knoflooksaus met kebab, een frietje X (ben de vreemde naam alweer vergeten) en een boom blaadjes gevecht weer naar het drie etages hoger gelegen bedje. Veel mensen vragen ons wat we nou in Nieuw Zeeland echt missen. Het enige antwoord is 'snel bij familie en vrienden in Nederland zijn'. Vanaf nu hoort Koninginnedag echter bij.Een dag later troffen we dan gelukkig een heleboel van die vrienden op 'Buiten' aan het Scheveningse strand. Op de foto onze trouwe lezers Bert en Marieke met Floris beste vriend Martijn en zijn zus. Helaas spreek je op zo'n dag iedereen maar even kort, maar het was goed om te zien dat onze vrienden het ook leuk vonden om elkaar weer te zien. Ik denk dat we dit in de toekomst nog wel een keer gaan doen als we in Holland zijn. Herinneringen werden opgehaald en reisadviezen (iedereen naar NZ) en nieuwtjes uitgewisseld. Blijkt dat Nienke en ik thuis vrije uitloop eieren eten met blije kip garantie. Waar een klein landje groot in kan zijn. Moet zelfs nog uitkijken met de data die wij op de eieren zetten, de 3e van de maand bij ons betekend 'ei van een legbatterijkip' in Nederland.
Na een nachtje Bilderberg in Scheveningen (wat beginnen die trams vroeg te rijden en hebben ze geen smeermiddeltje voor die rails?) gingen we dan op weg naar Drente met Kiwi muziek via de iPod op de radio. Het wat vreemd vormgegeven hoofdgebouw (zo vlak bij Westerbork) stond al vol ruiten broeken en keurig opgevoede kindjes. Gelukkig had Geert Jan geboekt onder de naam Horst en zo konden we lekker anoniem onze gang gaan. Nadat de bedden in de drie appartementen waren verdeeld tussen het schorriemorrie bleken Nienke en ik in de seniorenflat te zijn beland. Toen was het tijd voor de aankomst van de feestvarkens. Taart en cadeaux. Iedereen had bijgedragen aan een familie boek. Van alle familie leden minstens een pagina en zo waren Floris. Tristan en Myrthe er toch ook bij.
Vijf dagen 'down under' wijntjes en veel te veel lekker eten verder hebben Nienke en ik besloten de rest van het jaar op water en brood te gaan. Gelukkig was er ook tijd voor wat beweging. De traditionele Itjeshorst cup ging dit jaar naar Pieter en Koen. Tijd om eens met de zussen over echtscheidingen te praten.
Na de kansloze nederlaag tegen de schoonfamilie probeerden we het maar met een mixed dubbel (broer/zus tegen broer/zus) en konden zodoende nog een prijsje binnen de familie houden.
Op de foto mijn zus Marjolein en broer Geert Jan, echt wel! Vanwege het doorslaande succes hebben een aantal mensen Nienke ervan proberen te overtuigen dat er toch echt wel ruimte voor een tennisbaantje in een van onze paddocks. Volgens Nienke moet ik daar dan altijd alleen spelen,
maar Nienke bleek zelf nog best een balletje te kunnen slaan, dus wie weet.
Na een nachtje Bilderberg in Scheveningen (wat beginnen die trams vroeg te rijden en hebben ze geen smeermiddeltje voor die rails?) gingen we dan op weg naar Drente met Kiwi muziek via de iPod op de radio. Het wat vreemd vormgegeven hoofdgebouw (zo vlak bij Westerbork) stond al vol ruiten broeken en keurig opgevoede kindjes. Gelukkig had Geert Jan geboekt onder de naam Horst en zo konden we lekker anoniem onze gang gaan. Nadat de bedden in de drie appartementen waren verdeeld tussen het schorriemorrie bleken Nienke en ik in de seniorenflat te zijn beland. Toen was het tijd voor de aankomst van de feestvarkens. Taart en cadeaux. Iedereen had bijgedragen aan een familie boek. Van alle familie leden minstens een pagina en zo waren Floris. Tristan en Myrthe er toch ook bij.Vijf dagen 'down under' wijntjes en veel te veel lekker eten verder hebben Nienke en ik besloten de rest van het jaar op water en brood te gaan. Gelukkig was er ook tijd voor wat beweging. De traditionele Itjeshorst cup ging dit jaar naar Pieter en Koen. Tijd om eens met de zussen over echtscheidingen te praten.Na de kansloze nederlaag tegen de schoonfamilie probeerden we het maar met een mixed dubbel (broer/zus tegen broer/zus) en konden zodoende nog een prijsje binnen de familie houden.Op de foto mijn zus Marjolein en broer Geert Jan, echt wel! Vanwege het doorslaande succes hebben een aantal mensen Nienke ervan proberen te overtuigen dat er toch echt wel ruimte voor een tennisbaantje in een van onze paddocks. Volgens Nienke moet ik daar dan altijd alleen spelen,maar Nienke bleek zelf nog best een balletje te kunnen slaan, dus wie weet.Nadat iedereen even onder het water had gestaan kon het Mah Yong spel (dat na deze week enige slijtage vertoont) weer uitgelegd worden. Al snel werden we door onze pupillen Debby, Doeke en Mauk ingemaakt.
Met de hele familie hebben we daarna de dodenherdenking in Westerbork bezocht. Erg indrukwekkend met prachtige muziek van Liesbeth List en vooral Maarten Peters. Luister vooral naar het lied van Maarten Peters dat begint bij 23.57.
Gelukkig was er ook nog een Kiwi avondje ingepland met een heuse BBQ. Dankzij kok (en inkoper) Geert Jan en de hulp van koksmaatje Gijs werd dat een groot succes.
Er was nog zoveel over dat we er op de laatste dag tussen de spelletjes door nog uitgebreid van hebben kunnen lunchen.
Tja, en dan zit het erop. Tijd voor de familie foto's.
Na het opruimen werd een deel van de versiering in mijn koffer geduwd; 'nog een tweede keer te gebruiken op jouw feestje'. Dank u wel. We hebben afscheid genomen met de mededeling dat we het over 5 jaar bij ons doen. Gelukkig konden Debby en ik nog even afkicken door bij hen in Amsterdam nog een paar spelletjes Mah Yong te spelen. Er wachtte ons nog een dagje Singapore.
Ontbijtje gepakt in het Marina Bay Sands hotel. Een absolute aanrader voor iedereen. Heb daarna Nienke zelfs mee het dak opgekregen, naar beneden kijken van de 57e.
Maar of ze de volgende keer ook mee gaat zwemmen in het zwembad daar .....
Kwam hier ook nog een bordje tegen met het Maleisische woord voor man.
Lijkt verdacht veel op een ander Nederlands woord. Met een temperatuur van 35+ en een zeer hoge vochtigheidsgraad waren we niet tot erg veel in staat. Meer dan een tempeltje, een enkel museumpje en een terrasje langs het kanaal zat er niet in. Vanuit het vliegtuig boven het zuider eiland zagen we een witte Mount Cook boven de wolken opdoemen. De bergen, rivieren en de zee gaven toch snel weer een thuis gevoel. De veestapel bleek ons niet gemist te hebben en mijn collega ook al niet (oeps, vergeten je post te doen). Het regent buiten en we hebben net de geroosterde kip met rauwkost salade op, vergezeld van een Rainwater 2011 van onze eigen estate. Heb besloten vanaf nu de blogs af te sluiten met een lekker muziek. Om dat te vieren hier de eerste drie, geniet ervan:
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)