Woensdag 15 juni 2011: NZ jaarclub weekend

Hi allemaal, Nienke hier. Na onze Wairarapa tour en rest van het weekend met Mah Yong binnen was het door de week natuurlijk prachtig weer. 's Ochtends koud maar overdag zo'n 13 tot 15 graden met een zonnetje. Prima te doen. Dat was voor mij aanleiding om in mijn tweede speech voor het Toastmasters programma over het weer te praten! De titel was "New Zealand winter; myth or reality?". Iedereen vond het erg grappig wat ik te vertellen had en er werd veel gelachen. De conclusie was volgens hun geheel waar: nee, een winter a la Europa bestaat hier gewoon niet. Het is een langere herfst met veel wind en regen. De reden dat dit door Kiwi's wordt ervaren als 'Siberische omstandigheden' waarvoor de hele family in the flannel pj's moet en je om z'n minst ieder jaar nieuwe dekbedden moet kopen, is dat de huizen zo verrekte koud zijn. Geen isolatie, vaak geen fatsoenlijke gordijnen en 1 kachel in de living room. Geen wonder dat ze in reclames vanaf half April al iedereen oproepen er klaar voor te zijn. Afgezien van die ene kachel zijn de methodes van verwarming ook nog eens heel slecht voor de gezondheid en ook voor het milieu. So far for the cleanest greenest country on earth. Gaf aanleiding toch leuke gesprekken tijdens de 'tea break' en leverde mij een excellent evaluation op. Ik doorloop het programma nu meer voor het leren speeches schrijven dan voor het speechen zelf, maar ik moet zeggen dat ik het vinden van een geschikt onderwerp en het schrijven heel moeilijk vond dus dat is een goede leerschool.

Prachtig winter zonsondergangetje waarvan wij in ons huis in warmte en droogte kunnen genieten. Op zonnige dagen gaat de kachel nog steeds niet aan, een trui is all you need. Hans vertrok naar Rotorua snuivend en proestend met een een overlevingspakketje van LemSip anti-flu drink en lekkere dingen. 't Meeste kwam weer mee terug want de Pinot Noir bleek toch een betere remedie. Rit ging voorspoedig dankzij de nieuwe by-pass rond Taupo, dat scheelt nu een stuk. Je mist een prachtige - maar ook heel gevaarlijke - route vlak langs het meer. Vrijdag hadden Karren en ik het voornemen om echt weer met een NLP routine te starten: zij als trainer en ik als student. En dat was leuk, zoals afgesproken hebben we 'gewerkt' tussen 2 en 4 en dat beviel prima, deze week weer. Meteen mijn eerste 'client', een van mijn collega's, gevraagd of ze mijn proef konijn voor een NLP sessie wil zijn en die riep meteen ja graag, dus dat staat komende week op het programma. Spannend!

Karren is bezig om nu haar eigen bedrijf in NLP op te zetten. Ze deed al een op een coaching en was co-trainer maar nu wil ze het echt de start naar een volledig trainings buro maken. Maar goed, dat kost tijd en zij gaat nu door het eerste jaar na het overlijden van haar man Keith op zijn 51ste vorig jaar Augustus. Ik weet precies was ze doormaakt en ze moet zichzelf gewoon de tijd geven. Ik kan zelf ook zo verder met NLP totdat zij volgend jaar een groepje bij elkaar heeft voor de practitioner training. Ik kan zelf ook nog steeds niet alles tegelijk en moet bewust op de rem trappen. Hieronder een foto van Hans uit Rotorua, hij vond de eieren lucht toch wel wat doordringend na 3 dagen en zou 'er toch echt niet willen wonen'.

Maar het blijft een prachtig schouwspel, die damp en die bubbels in deze meren en poelen. Degenen die hier geweest zijn weten ook hoe fantastisch die kleuren zijn.

Bij mij was het tijd geworden voor mijn NZ-jaarclub en omdat Hans kaartjes had gekocht voor Ryan Edwards maar vergeten was dat hij er niet zou zijn...........gingen wij! Ryan is a local Waikanae guy die lange tijd in Amerika en Engeland aan zijn music carierre heeft gewerkt maar uiteindelijk kwam die na 1 plaat 10 jaar geleden en een aantal keuzes min of meer tot stilstand. Hij is echt een enorm goede singer song writer, heeft een prachtige stem en schrijft mooie lyrics. De jaarclub was aangenaam verrast, ze vonden 'm allemaal heel goed en dat was -ie ook. Hij heeft dus net zijn tweede cd uitgebracht Whirlwind. Heeft hem jaren gekost om dit project gesponsord te krijgen en hij heeft ervoor gekozen om het een onderdeel te maken van een project voor Men's mental health. Hier in NZ (maar dat zal overal zo zijn) is dat echt wel een issue. De suicide rate onder mannen is hier heel hoog en de 'bloke' mentality viert nog steeds hoogtij. Crying is for girls. Gelukkig is er nu een campaign op televisie en ook dit project draagt bij aan het meer bespreekbaar maken en is vooral gericht op de omgeving om ervoor te zorgen dat die hulp gaan zoeken of zelf hulp bieden. Het was dus een heel persoonlijke 'launch' van deze cd, met iedereeen die had meegewerkt aan dit project. Zijn 10-jarige dochter zong ook een zelf geschreven lied en heeft duidelijk het talent van haar vader. Een schatje, heel bijzonder was dat. Hieronder 2 songs die hij die avond ook heeft gezongen, echt de moeite waard. Omdat we pas om 11 uur thuis waren maar toen natuurlijk toch even de haard aan moest en de pinot open, werd het een laat maar gezellig avondje. Na uitslapen de volgende morgen heerlijk lui ontbijt en daarna koffie op het zonnige dek. Met veel verhalen en zoals altijd veel lachen. Heel gezellig die NZ jaarclub van mij, ook al moesten we Maartje dit keer missen maar dat komt de volgende keer gewoon weer goed! Waarschijnlijk is dat het kraam bezoek aan de benjamin van de club, die nu aan de laatste loodjes begint voor nummer twee en die de rest van ons tot 'grannies' degradeert........haha. Luister en geniet van Ryan en tot de volgende blog,

zoen van Nienke

Ryan Edwards met eerst 'Without you' en dan live 'Sunday papers'.