16 july 2011: My wife is a hero

Mijn vrouw is de held van de week. Gisterenavond kregen we bezoek van Guy en Liesbeth en hun kinderen. Natuurlijk wilden de kinderen meteen de dieren zien en dus werden eerst de konijnen opgejaagd en vervolgens gingen de dames met de kinderen bananen brengen naar de piggies. De platneuzen waren zo blij met deze late lekkernij dat Louise in haar gulzigheid een banaan inhaleerde. Ze begon een nog niet ontdekte dan te doen en plofte vervolgens op haar rug waarna ze met haar poten spastische bewegingen richting de wolken begon te maken. Een stuk banaan zat vast in de luchtpijp en het beestje was aan het stikken. Mijn eigen held heeft vervolgens de Heimlich manouevre toe gepast en het stuk banaan werd als een projectiel weer het gras op geschoten. Toen ik (als dokter wordt je echt voor alles geroepen) er uiteindelijk bij kwam liep Louise nog wat verdwaasd rond, maar ze ademde weer. Hoop voor Nienke dat we voorlopig geen mond-op-mond bedaming situatie krijgen. Deze blijde gebeurtenis werd bij een kampvuurtje gevierd met ene lekker glaasje pinot noir.

Ondanks onze gevorderde leeftijd hebben we het nog lang volgehouden die avond. Discussies, diepgaande gesprekken, sappige roddels en natuurlijk vele lofbetuigingen aan de held van de week. Natuurlijk had de sushi ons volop energie gegeven, maar ergens tussen 11 en 12 moesten we toch toegeven aan de steeds zwaarder wordende oogleden (had dat laatste slaapmutsje daar wellicht iets mee te maken?).

We hebben enorme slecht weer gehad deze week. Bliksem, donder, horizontale regen buien e.d. Het slechte weer had een grote zwerm antarctische vogels, de 'broad billed prion' compleet van slag gebracht en de beestjes zijn in grote getale gestrand op de Kapiti coast. Normaal komen deze grappig ogende beestjes nooit noordelijker dan het verre zuiden van Nieuw Zeeland en ze leven van plankton. Enkelen van deze grappige beestjes werden levend gevonden en zijn opgevangen door de SPCA

maar de meesten waren echter niet zo gelukkig en ook bij ons op het strand lagen er honderden. Nienke heeft er heel wat opgehaald en naast het strand begraven.

Later op de dag hebben we eerst de Berlijnse muur bij de konijnen weggehaald en surprise, surprise, geen probleem. Daarna hebben we in het zonnetje (weer T-shirt time) nog wat fern op een duin aangepakt zodat de zwijntjes bij het gras konden. Zoekt iemand nog zomerwerk????

Deze week ben ik begonnen aan een extensie van de shed (nog een ja). Wij komen nu al ruimte tekort. In de nieuwe schuur moeten de fietsen en de trailer komen te staan. Bovendien al het hout dat nu in de carport ligt. Dan kan die tenminste weer gebruikt worden voor onze auto's en dat is hard nodig. Deze week weigerde mijn werkpaardje dienst tijdens een ochtend vorstje. Zelf de nieuwe startkabels (die eerder die week wel de tractor aan de praat kreeg) hielpen niet. De speciaal voor mijn uitgerukte meneer van de AA (nee, echt waar, dat staat voor Automobiel Association) kon er wel om lachen.

Guy was zo vriendelijk om zijn spray painter mee te brengen. Het groen dat op de shed zit is nog door mij met de kwast opgebracht. Tijdrovend werk, maar met een paar zonnestralen en een lekker muziekje op wel te doen. Met de spray painter is de rest echter een peuleschil. Komt zelfs de garage binnen nog aan de beurt.

Dat was het weer voor deze week. Nog een spreuk op de muur van de Mitre 10: I've had so many blind dates, I should receive a free dog!
De muziek van deze week komt uit Afrika en een klassiek stuk van Bizet. De eerste twee vanwege het heerlijke lezen op de bank met de muziek op de achtergrond, de laatste vanwege herinneringen aan een zeilschool (we plannen een zeiltochtje in Bali, naar de komodo varanen) in Nederland waar dit het 'clublied' was.