Ik denk nog wel eens terug aan een oude patient van mij die de penthouse (voor zover dat mogelijk is in Bouwlust Den Haag) had van een van de hoogste flats in de wijk waar ik mijn praktijk had. Hij was invalide en woonde daar helemaal alleen. Hij had zijn big screen TV, een kratje bier naast zijn stoel en aan de andere kant een krat met zakken chips en andere zaken die niet door mij waren aangeraden. Alles wat hij nodig had zei hij. Een vrouw? Nooit van zijn leven. Af en toe bestelde hij er een als de nood hoog was en hij genoot van de zusters die dagelijks langs kwamen om hem te verzorgen. Maar, en dat was het mooie eraan vond hij, na geleverde service gingen ze weer weg. Vrouwen gaven alleen maar ellende zei hij. Voordat ik me uitlaat over het wel of niet gelijk hebben van deze kluizenaar moeten we het vorige weekend even beschouwen.
Zaterdag hebben we twee nieuwe konijnen opgehaald die de 'ballet judge' uit Wellington voor ons had meegenomen. In ons werk kloffie baanden we ons een weg door trotse ouders en opgewonden ballet danseresjes in Paraparaumu's sporthal. Een hulpzame dame maakte de judge erop attent dat wij er waren en ze verliet prompt haar tafel om ons de beestjes te overhandigen.
Zaterdag hebben we twee nieuwe konijnen opgehaald die de 'ballet judge' uit Wellington voor ons had meegenomen. In ons werk kloffie baanden we ons een weg door trotse ouders en opgewonden ballet danseresjes in Paraparaumu's sporthal. Een hulpzame dame maakte de judge erop attent dat wij er waren en ze verliet prompt haar tafel om ons de beestjes te overhandigen.Nadat wij de doos met konijntjes in hun nieuwe onderkomen hadden geopend begon de slag bij Wairakau. Links en rechts schoten elkaar achtervolgende konijnen langs ons heen. Plukken haar vlogen in de rondte en gegrom kwam van alle kanten. Vrouwen blijken dus behoorlijke krengen als het om delen gaat. Het was werkelijk 'Us' tegen 'Them'. In allereil hebben we dus een noodhek gebouwd zodat ze 14 dagen aan elkaar kunnen wennen.
Inmiddels houdt de wapenstilstand aan, maar de beide partijen zijn bepaald niet blij. Witje blijft maar verontwaardigd naar ons kijken.
Is dat alles hoor ik jullie denken? Nou nee. De kippen, ook al vrouwen, hadden een van hen uitverkoren om aan de Sinead O'Conner look alike contest mee te doen. Ze werd vakkundig door de anderen kaalgepikt. Alleen de kam zat nog op haar hoofd zodat ze eruit zag als een punker uit de 70-er jaren. Overal lagen veren in het hok. Inmiddels was de voorraad kippengaas behoorlijk geslonken en moest Nienke halsoverkop bij Bunnings wat extra metertjes vrouw vriendelijk gaas halen. Ook in het kippenhok dus een Berlijnse muur. Hoewel de ene kip het wel zielig voor zichzelf vind (ze laat dat overduidelijk merken met haar zielig gejammer) ziet het er allemaal wat minder bloederig uit. Ook in dit kamp is de vrede weer teruggekeerd, althans, zo lijkt het.
De natuur verrast ons hier weer dagelijks. Van de week hadden we nog een flinke aardbeving in de Taupo buurt. Iedereen had hem gevoeld behalve wij. Kregen we ook nog een tsunami dankzij een 7.6 beving bij Raoul island, 1100 km ten noord oosten van Nieuw Zeeland. OK, het was niet hoger dan 30 cm, maar toch. Daarbij varieert het weer van vrieskou in de morgen (heerlijk als je de beesten te eten moet geven voordat je naar je werk gaat) tot lekker lente weer (t-shirtje) in de middag. Donderdag avond zaten we lekker te lezen bij de haard toen het hele huis schudde van een stuk of 5 keiharde klappen. We dachten eigenlijk dat het een beving was, maar even later kletterde de hagel op ons dak. Was het toch de bliksem die vlakbij was ingeslagen. Vrijdag echter weer lekker buiten werken en de hele dag stralende zon. Het weer is net zo wispelturig als sommige dames.
Woensdag, om maar even in de punk sfeer te blijven, werden onze kune kune's ineens de hipste varkens van Nieuw Zeeland. Beiden hebben nu 5 piercings door de neus. Alle onheil die door diverse mensen op het net waren voorspeld bleek onzin te zijn. Ja, ze hebben gegild, maar dat doen ze altijd als je ze probeert vast te pakken. De dierenarts, een aardige dame, had een truckje met een touw. Varken eet voer uit een bak, strik gaat om de bek, dan aantrekken en ze is gevangen. De krammen kunnen dan geplaatst worden met een speciale tang. Werkte prima bij Thelma, die nog niets te eten had gehad die dag. Louise had het echter door en trapte er niet in. Ik moest haar dus bij de voorpoten optillen om te voorkomen dat ze wegliep en de 'vet' haar werk kon doen. Alles was in 10 minuten gedaan. De dames hebben daarna heerlijk gegeten en uit hun gedrag is uit niets op te maken dat ze lijden. Er wordt alleen niet meer gegraven en dar was het om te doen uiteindelijk.
Inmiddels houdt de wapenstilstand aan, maar de beide partijen zijn bepaald niet blij. Witje blijft maar verontwaardigd naar ons kijken.Is dat alles hoor ik jullie denken? Nou nee. De kippen, ook al vrouwen, hadden een van hen uitverkoren om aan de Sinead O'Conner look alike contest mee te doen. Ze werd vakkundig door de anderen kaalgepikt. Alleen de kam zat nog op haar hoofd zodat ze eruit zag als een punker uit de 70-er jaren. Overal lagen veren in het hok. Inmiddels was de voorraad kippengaas behoorlijk geslonken en moest Nienke halsoverkop bij Bunnings wat extra metertjes vrouw vriendelijk gaas halen. Ook in het kippenhok dus een Berlijnse muur. Hoewel de ene kip het wel zielig voor zichzelf vind (ze laat dat overduidelijk merken met haar zielig gejammer) ziet het er allemaal wat minder bloederig uit. Ook in dit kamp is de vrede weer teruggekeerd, althans, zo lijkt het.De natuur verrast ons hier weer dagelijks. Van de week hadden we nog een flinke aardbeving in de Taupo buurt. Iedereen had hem gevoeld behalve wij. Kregen we ook nog een tsunami dankzij een 7.6 beving bij Raoul island, 1100 km ten noord oosten van Nieuw Zeeland. OK, het was niet hoger dan 30 cm, maar toch. Daarbij varieert het weer van vrieskou in de morgen (heerlijk als je de beesten te eten moet geven voordat je naar je werk gaat) tot lekker lente weer (t-shirtje) in de middag. Donderdag avond zaten we lekker te lezen bij de haard toen het hele huis schudde van een stuk of 5 keiharde klappen. We dachten eigenlijk dat het een beving was, maar even later kletterde de hagel op ons dak. Was het toch de bliksem die vlakbij was ingeslagen. Vrijdag echter weer lekker buiten werken en de hele dag stralende zon. Het weer is net zo wispelturig als sommige dames.Woensdag, om maar even in de punk sfeer te blijven, werden onze kune kune's ineens de hipste varkens van Nieuw Zeeland. Beiden hebben nu 5 piercings door de neus. Alle onheil die door diverse mensen op het net waren voorspeld bleek onzin te zijn. Ja, ze hebben gegild, maar dat doen ze altijd als je ze probeert vast te pakken. De dierenarts, een aardige dame, had een truckje met een touw. Varken eet voer uit een bak, strik gaat om de bek, dan aantrekken en ze is gevangen. De krammen kunnen dan geplaatst worden met een speciale tang. Werkte prima bij Thelma, die nog niets te eten had gehad die dag. Louise had het echter door en trapte er niet in. Ik moest haar dus bij de voorpoten optillen om te voorkomen dat ze wegliep en de 'vet' haar werk kon doen. Alles was in 10 minuten gedaan. De dames hebben daarna heerlijk gegeten en uit hun gedrag is uit niets op te maken dat ze lijden. Er wordt alleen niet meer gegraven en dar was het om te doen uiteindelijk.Een van de konijnen vertoond trouwens kopieer gedrag.
Helaas geen echt ei maar een ping pong balletje.
Alleen de stiertjes, die tenslotte ook in een pool van drie vrouwen werden gegooid, hebben tot nu toe geen enkel probleem gegeven. Nou moet ik wel eerlijk zijn, Nienke heeft ook nog geen enkel probleem gegeven. Op het sociale vlak was het een rustig weekje. Kijk bezoekje aan en vrienden stel die een fraaie dochter hadden gekregen. Gisterenavond naar de bisocoop in Waikanae geweest. Heerlijke luie banken met een tafeltje waar je je glas chardonnay en bordje met sinaasappel taart op kon zetten. Beviel zo goed dat we twee fims hebben gekeken, de eerste was 'My afternoons with Margueritte'. Leuke film met typisch franse taferelen (was ook engels ondertiteld). Wat is die Gerard Depardieu dik geworden zeg. De tweede film was 'the reluctant infedel'. Een enorm leuke film waarin Omid Djalili wederom een 'Us and Them' ten tonele brengt. Opgegroeid en levend als moslim ontdekt hij dat hij is geadopteerd. Hij blijkt joods te zijn. Een bijzonder geestige film waar alle fanatici wat van zouden kunnen leren. Zeker aan te raden. Omid Djalili is trouwens een stand up comedian uit Engeland die echt buitengewoon geestig is. We sluiten af met wat mooie muziek. Natuurlijk 'Us and them' van de Pink Floyd Pulse tour. Maar we beginnen met een stuk uit Max Bruch's prachtige viool concert. Dat hoorden we weer tijdens een van de voorfilmpjes gisteravond. Als laatste een stuk van Omid Djalili voor de liefhebbers.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)