Dat was het tafereel in Featherston dit weekend waar we met een aantal mensen het 20 jarig huwelijk van Rutger en Landa vierden. Dat had ik echt even nodig nadat ik het weekend ervoor eerst een bon kreeg voor te snel rijden (63 tegen een berg op in plaats van de toegestane 50) en op de koop toe 20 demerit points, en daarna op donderdag tegen een geparkeerde auto aan knalde.
Ik liep na de tennistraining naar de donkere parkeerplaats waar ik slechts mijn auto zag staan. Stapte in en reed hongerig weg. Staat er aan de andere kant dus een kleinere donker blauwe wagen die ik helemaal niet gezien had. Forse deuk in mijn ego en een wat kleinere in de bumper. Briefje onder de wisser achtergelaten en boos naar huis gereden. Werd deze week gebeld door een vrouw die helemaal verbaast was, de eerste keer in haar leven dat iemand een briefje had achter gelaten. Ze vond haar auto al zo lelijk (daar was ik het mee eens) dat een kras meer of minder niet meer uitmaakte. Ik aardig, zij aardig. Een fraai weekend in de Wairarapa dus. Op zaterdag bezochten we de NZ Stonehenge. Nienke en ik waren daar wel eens eerder in de buurt geweest, maar ik vond die betonnen persiflage van het originele engelse gebeuren niet erg aantrekkelijk. Desondanks waren de verhalen van de enthousiaste gidsen over de diverse onderdelen van de Zodiac ring geweldig. Heel erg interessant.
Leerde en passant dat ik geen weegschaal ben (dankzij de katholieke kerk die niet van verandering hield houden we ons aan de verkeerde data vast) maar een maagd (virgo). Nou was een virgo volgens Richard Hall, the owner/astronomist, in de oudheid niet per defenitie een maagd zoals wij dat hedendaags zien. Het was meer een wijze, zelfstandige vrouw. Leuk nieuws voor de moslim terroristen met zelfmoord aanslag aspiraties. Die denken door zo'n aanslag te plegen als martelaar in aanmerking te komen voor duizend maagden in het hiernamaals. Als ze weten dat dat geen 'maagden' zijn maar 1000 betweters is het denk ik snel afgelopen met die aanslagen.
Het weekend bestond verder uit veel lekker vegetarisch eten en humor. Natuurlijk had Guy weer iedereen aan zijn lippen hangen met zijn hilarische toespraken,
en konden Rutger en Landa genieten van een ware calorieen bom (4 harten; citroen, sinaasappel en chocoladetaart met marsepijn) die uit Maartjes keuken waren ontsproten.
Terwijl Nienke en Sandra op de zonnige veranda de invloed van de Amerikaanse politiek van de vorige eeuw op de vertragingen bij de Wellington railways bespreken wordt er binnen hard gewerkt aan het ontbijt.
Winter in de Wairarapa en we hebben ontbijt op het terras!
Omelet met couscous salade, een eeuwenoud recept dat Guy en ik net nieuw leven hebben ingeblazen. Aangevuld met beschuit met hagelslag en echte Deventer koek met boter was dat voor de meesten een reden om daarna even de beentjes te strekken aan het strand bij Lake Ferry. Een enkele visserman doet daar een zielige poging om de bijna uitgestorven (het warme weer bakt alle eitjes dood) white bait te vangen terwijl het leeg stromende meer daar de inkomende golven ontmoet met spectaculaire schuimkoppen als gevolg.
Zo mooi daar, de ruige natuur. De combinatie van driftwood, krijt rotsen, groen/blauwe zee en de bergen.
Daarna terug in een Prius! Rut en Lan namen onze auto (de 4 wheel drive waar ik, vriendelijk als ik ben, alvast een deukje in had gemaakt zodat ze zich daar geen zorgen meer over hoeven te maken) mee de besneeuwde bergen in op het zuider eiland en dus kregen wij hun ... eh auto. Wel even wennen zeg. Erg stil en vol lampjes die continu aangeven dat je niet millieu vriendelijk rijdt. Bij 140 km per uur veranderen de dashboard lampjes zelfs van groen naar rood! Ben wel voor het millieu, maar dan ga ik nog liever op een paard! Gelukkig heeft Nienke zich deze week over die bolide ontfermt en kon ik gewoon in mijn benzine slurpende RAV-je voort blijven razen. Gisteravond heb ik eerst een team mate opgehaald die inmiddels zoveel demerit points had verzameld dat hij voor de tweede keer zijn rijbewijs is kwijt geraakt. Als goedmakertje had hij wat biertjes meegenomen voor na de training. Snap jij zo'n rechter nou? Hij verdient straf en het gevolg is dat zijn vrouw en ik hem moeten rond rijden en dat hij na de training gezellig biertjes drinkt terwijl ik nuchter blijf omdat ik hem weer naar huis moet rijden. Wie wordt hier nu gestraft?
Anyhow, jullie zijn mazzelaars. Deze maand treden een aantal Nieuw Zeelandse corryfeen bij jullie op. In de eerste plaats Fat Freddy's Drop, de beroemde dub/reggae/soul/jazz/rhythm & blues/techno big band uit Wellington. Ze treden de 19e en de 20e op in de Melkweg in Amsterdam. Voor slechts 30 euri's echt absoluut de moeite waard. Op de 23e is ook in de Melkweg Shapeshifter te bewonderen (soul/drum/bass/electronic). Op de 30e treedt Brooke Fraser (There's something in the water) op in People's place in Amsterdam, kaartjes voor slechts 9 euri's. Dat moet je zien. Hier het nummer 'Roady' van Fat Freddy's Drop, heerlijke relaxte muziek:en Boondigga:
Gelukkig klaarde het helemaal op op donderdag en gingen 's avonds de wegen weer open. Gareth & Jules met kids kwamen gezellig logeren en 's ochtends vertrokken G & Hans naar Pooh's Corner, het huis dat we gehuurd hadden in Kuratau aan Lake Taupo. G's plan was om 'even te gaan skieen' op vrijdag onderweg naar het huis, want dat had hij nog nooit gedaan. Maar na bezoek aan Warehouse for warme sokken en lunch in Ohakune bleek de ski-les al voorbij. Ik denk dat Hans het maar hoofdschuddend voorbij heeft laten gaan, wetende hoeveel tijd het kost om naar boven te rijden, gear te huren en op de piste te belanden.
Julie en ik vertrokken na mijn 'werkdag' eind van de middag. Juist deze vrijdag was ik de 'host' voor het Wellington regional waste forum, waarbij councillors en solid waste managers and educators van de 8 councils in de region en industry bij elkaar komen voor presenties, updates en vooral netwerken. Altijd interessant en het was een zeer geslaagde sessie. Daarna nog een meeting en toen in de auto op weg naar Kuratau waar we na een gezellige rit tegelijkertijd met Miriam & kids vanuit Auckland aankwamen. Perfect timing werd een heel geslaagde avond met veel bij kletsen en lekker eten. Plannen werden gesmeed voor ski lessons op zaterdag op Whakapapa ski field en de weersvoorspellingen waren goed.
Zondag na ontbijt was iedereen weer fris en fruitig. Heerlijk zonnetje, let's go to the Lake. Griffin was onverschrokken na een partij-tje rugby en ging zelfs een dip nemen in het echt koude water. stoer! Hadden G & H ook wel kunnen doen als extra douche want dat partijtje rugby was natuurlijk weer fanatiek zoals het hoort bij deze heren. 
Ik liep ondertussen lekker te slenteren met M (below) die we al veel te lang niet gezien hadden. Te Horo - Auckland hier is niet effe van Den Haag naar Deventer rijden zullen we maar zeggen. Dus deze half-way oplossing is helemaal goed, zoals we ook deden toen Miriam & Erik het huisje in Kinloch (noord kant van lake Taupo) nog hadden.
Dit plaatje maakte Hans langs the Desert Road, van Mount Doom. Mega cup cake!
And 'the Mount', Ruapehu. De skifields zijn aan de West kant - dit is Oost.
Dat was het wel voor nu, another work week has passed en vanmiddag vertrekken we voor een weekend naar de Wairarapa. Vrienden Rutger & Landa hebben ons en nog een paar stellen uitgenodigd voor een weekend in een mooie homestead daar, om hun 20-jarig huwelijk te vieren. 
Hij is al druk bezig wortels en kolen te verzamelen. Hier zie je de bui aankomen en die zal ons de komende 3 tot 4 dagen parten gaan spelen.
Hout voorraad in de garage aangevuld, generator nog even gestart, benzine voorraad gechecked. We zijn er klaar voor. Komend weekeinde gaan met een stel vrienden naar Lake Taupo dus we hopen maar dat de wegen begaanbaar blijven. Sneeuwkettingen voor onze niet bepaald doorsneebanden (225/65R17) zijn hier niet te vinden. Waarschijnlijk wel bij de Toyota garage, voor de absolute hoofdprijs, maar ja.
Net 
Anyway, 
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)
