Ik begrijp dat we weer in het nieuws zijn in Nederland. Sneeuw stormen in Nieuw Zeeland. Inderdaad waar, met name op het zuidereiland en het Central Plateau, maar het is waar. Niet dat ook maar een Friesche ijsmeester er een druppel opgewonden van zou raken. Niet koud genoeg om steden met ijs te linken. Maar het is koud. Zelfs een stad zo noordelijk als Auckland kreeg sneeuw. Als het een dag bewolkt is is het ook bij ons binnen fris. Nienke heeft het meubilair wat verschoven zodat ze lekker warmpjes voor de haard kan blijven lezen.
De kiwi's kunnen echter wel overdrijven hoor. We hebben hier nurses die in een skijack koffie zitten te drinken. In Kapiti viel er een beetje sneeuw, maar dat was voldoende voor leuke scenes; schoolkinderen die in korte broek en schoolshirt sneeuwballen gooien, ouderen die antieke herinneringen ophalen over een winter diep in de vorige eeuw en kranten vol tips over hoe om te gaan met kou en sneeuw. Zelfs 'Happy feet' schijnt liever binnen te blijven. Dat voorspelt niet veel goeds voor als ze hem binnenkort overboord zetten op een scientific polar expedition. Beestje heeft al meer dan een ton gekost en gaat eindigen als een peperduur ijsblokje. Onze versie van het Amerikaanse hypersonische vliegtuig, waarvan er al twee (300 miljoen US dollar per stuk) zijn verloren gegaan. Hoe kan dat nou he, zo'n schuld?
Deze foto van Kapiti island in het ochtend zonnetje met sneeuw op de top is rijp voor de 'time capsule'. Daar had niemand zelfs ooit sneeuw op gezien. Dat beetje sneeuw bij Nienkes beeld is alles wat er op onze property viel. Een sneeuwpop zat er bepaald niet in.
Het achterland zag er echter fraai uit met sneeuw zelfs op de foothills. Onze rit naar de bewoonde (en onze werkomgeving) wereld ziet er zelfs een beetje aantrekkelijk uit.
Helaas betekent het ook vele ritjes op en neer naar de houtschuur om de voorraad aan te vullen. 't Weekend komt er weer een house sitter (m.n. om de beestenbende te tene te geven) en die wil er wel warmpjes bijzitten. Heb haar de hot tub in ieder geval uit het hoofd kunnen praten. Wij zijn dan hopelijk op weg naar Kuratau aan Lake Taupo waar we Pooh's corner hebben gehuurd om samen met vrienden uit Wellington en Auckland rond een ander vuur te zitten. Als de wegen tenminste open zijn.
Na 48 uur regen eindelijk weer even wat zonneschijn. Vandaar dat we afsluiten met 'It started to rain' van Amos Lee: En natuurlijk 'Winter' uit Vivaldi's 'Four seasons':
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)
