Na een very wintery start vorige week met het staartje van de antartic storm waarover iedereen zich in zomers Nederland wel verbaasd zal hebben, hielden we de wegen richting noorden en het geboekte huis aan Lake Taupo goed in de gaten. Er is geen Kiwi die weet hoe je verstandig in sneeuw condities moet rijden (of beter gezegd niet rijden) dus wat ze doen als het sneeuwt is de weg afsluiten. Wel zo veilig maar niet handig als je net onderweg bent! Vervolgens moeten ze dan met hulptroepen en 4WD's de mensen uit hun auto's gaan halen, zoals vorig weekend op de Rimutaka Hill Road tussen Wellington en de Wairarapa. De wegen richting Lake Taupo waren ook aan beide kanten van 'the Mount' dicht.
Gelukkig klaarde het helemaal op op donderdag en gingen 's avonds de wegen weer open. Gareth & Jules met kids kwamen gezellig logeren en 's ochtends vertrokken G & Hans naar Pooh's Corner, het huis dat we gehuurd hadden in Kuratau aan Lake Taupo. G's plan was om 'even te gaan skieen' op vrijdag onderweg naar het huis, want dat had hij nog nooit gedaan. Maar na bezoek aan Warehouse for warme sokken en lunch in Ohakune bleek de ski-les al voorbij. Ik denk dat Hans het maar hoofdschuddend voorbij heeft laten gaan, wetende hoeveel tijd het kost om naar boven te rijden, gear te huren en op de piste te belanden.
Julie en ik vertrokken na mijn 'werkdag' eind van de middag. Juist deze vrijdag was ik de 'host' voor het Wellington regional waste forum, waarbij councillors en solid waste managers and educators van de 8 councils in de region en industry bij elkaar komen voor presenties, updates en vooral netwerken. Altijd interessant en het was een zeer geslaagde sessie. Daarna nog een meeting en toen in de auto op weg naar Kuratau waar we na een gezellige rit tegelijkertijd met Miriam & kids vanuit Auckland aankwamen. Perfect timing werd een heel geslaagde avond met veel bij kletsen en lekker eten. Plannen werden gesmeed voor ski lessons op zaterdag op Whakapapa ski field en de weersvoorspellingen waren goed.
Toen wij 's ochtends wakker werden en de anderen hoorden die aan het inpakken waren om om 8 uur weg te rijden naar het skifield dachten we mwhah, wij blijven nog even lekker liggen. Nadat de meute vertrokken was gingen wij na rustig ontbijt de deur uit voor een wandeling langs het Lake. Daar maakten we de foto's van mij bij de steiger, start van de wandeling, prachtige Mimosa boom en deze roof vogel. Nog even opzoeken hoe -ie heet. De volgende is makkelijk te herkennen: de dikke inheemse groen/witte duif, de Kereru.
De wandeling was van Kuratau richting zuiden en eindigt 2 dorpen verderop. Die dorpjes, net als Kuratau zijn settlements waar een handvol bejaarden woont (met uitzicht op the Lake) en verder heel veel tweede (meestal lege) huizen. Errug stil en lege huizen zijn een beetje spooky vind ik. Een paar tenniscourts en wat speel toestellen maar verder geen enkele voorziening. Waarschijnlijk is het op Sims Road net zo stil maar door het geruis van de zee voelt dat niet zo. Onderweg allemaal mooie borden met uitleg over vogels en bankjes, allemaal neer gezet door de locale Trust. Da's nou een voordeel van die bejaarde bevolking, de tijd om die reserve goed bij te houden! Op de terugweg even genieten in de zon van de bammetje met de witte sneeuwtoppen op de achtergrond, prachtig.
Toen de anderen terugkwamen van een geslaagde ski lesson day hoorden we met veel gelach de verhalen over G's eerste ski les. En het was hem toch tegen gevallen op die lange latten..pff a lot of effort for minimal result was de conclusie. Wij moesten wel een beetje lachen want hadden hem natuurlijk gewaarschuwd dat even leren skieen op je 43e waarschijnlijk niet zo simpel is. M. kan in ieder geval zeer smakelijk en met de tranen van het lachen verslag doen, heerlijk. We vertrokken naar de Hot Pools in Turangi voor een end of the day relaxing dip. Namen een private pool - een heuse flasback naar onze ervaringen in Tsjechoslowakije way way back in '87, kun je nagaan hoe up to date deze pool is - waar we na 5 minuten al zaten te ploffen. Net zo warm als the hot tub maar zonder wind vanwege de dikke muur eromheen die het 'private' maakt. Niet zo geslaagd dus, gelukkig was na 20 min onze tijd om en gingen we naar the public pool en dat was stukken beter. Helemaal rozig terug naar huis om M's fantastische lasagne in elkaar te draaien en dat was lekker, see below. De kids eerst, zodat wij gezellig konden tafelen met een wijntje daarna.
Enige nadeel van al die buitenlucht, rozig makend hot pools en te veel lekker eten plus wijn is dat het instortingsgevaar wel snel dichterbij komt. Een ontzettend plof bank die meer weg had van een enorm bed hielp ook niet mee bij het wakker blijven. Van alle spelletjes plannen kwam niks terecht, iedereen was veel te melig. Gewoon kletsen en nog een wijntje tot we echt in slaap vielen.
Zondag na ontbijt was iedereen weer fris en fruitig. Heerlijk zonnetje, let's go to the Lake. Griffin was onverschrokken na een partij-tje rugby en ging zelfs een dip nemen in het echt koude water. stoer! Hadden G & H ook wel kunnen doen als extra douche want dat partijtje rugby was natuurlijk weer fanatiek zoals het hoort bij deze heren. 
Ik liep ondertussen lekker te slenteren met M (below) die we al veel te lang niet gezien hadden. Te Horo - Auckland hier is niet effe van Den Haag naar Deventer rijden zullen we maar zeggen. Dus deze half-way oplossing is helemaal goed, zoals we ook deden toen Miriam & Erik het huisje in Kinloch (noord kant van lake Taupo) nog hadden.
Zondag na ontbijt was iedereen weer fris en fruitig. Heerlijk zonnetje, let's go to the Lake. Griffin was onverschrokken na een partij-tje rugby en ging zelfs een dip nemen in het echt koude water. stoer! Hadden G & H ook wel kunnen doen als extra douche want dat partijtje rugby was natuurlijk weer fanatiek zoals het hoort bij deze heren. Ik liep ondertussen lekker te slenteren met M (below) die we al veel te lang niet gezien hadden. Te Horo - Auckland hier is niet effe van Den Haag naar Deventer rijden zullen we maar zeggen. Dus deze half-way oplossing is helemaal goed, zoals we ook deden toen Miriam & Erik het huisje in Kinloch (noord kant van lake Taupo) nog hadden.Na lekker luieren in de zon en lunch werd het tijd om in te pakken (volksverhuizing) en richting noord en zuid te vertrekken.
Dit plaatje maakte Hans langs the Desert Road, van Mount Doom. Mega cup cake!
And 'the Mount', Ruapehu. De skifields zijn aan de West kant - dit is Oost.
Dat was het wel voor nu, another work week has passed en vanmiddag vertrekken we voor een weekend naar de Wairarapa. Vrienden Rutger & Landa hebben ons en nog een paar stellen uitgenodigd voor een weekend in een mooie homestead daar, om hun 20-jarig huwelijk te vieren.
Dit plaatje maakte Hans langs the Desert Road, van Mount Doom. Mega cup cake!And 'the Mount', Ruapehu. De skifields zijn aan de West kant - dit is Oost.
Dat was het wel voor nu, another work week has passed en vanmiddag vertrekken we voor een weekend naar de Wairarapa. Vrienden Rutger & Landa hebben ons en nog een paar stellen uitgenodigd voor een weekend in een mooie homestead daar, om hun 20-jarig huwelijk te vieren. xNienke
De muziek is een prachtig actueel (over Tripoli) nummer van Sam Brookes; 'A roof on my head' enwe eindigen natuurlijk met Brooke Fraser uit New Zealand die nu zelfs bij jullie in de top 40 is verschenen:
De muziek is een prachtig actueel (over Tripoli) nummer van Sam Brookes; 'A roof on my head' enwe eindigen natuurlijk met Brooke Fraser uit New Zealand die nu zelfs bij jullie in de top 40 is verschenen:
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)