10 september 2011: And we're of

Hi all, deze week begon voor ons met het volkomen onverwachtte en heel verdrietige nieuws dat mijn lieve nicht Elsbeth was overleden. Het gevoel van wanhoop greep ons bij de strot en opende onze eigen wonden weer even hevig. Dan is dat laagje nieuw leven wat onze verliezen afdekt maar heel dun en dat we dan aan de andere kant van de wereld zitten is moeilijk. Delen helpt, knuffels en bloemen krijgen van lieve vrienden zijn voor ons tekens dat we hier willen zijn en dat we willen genieten van wat we hebben, ondanks alles. Keep looking for the rainbow.

De beste afleiding deze week was gelukkig snel gevonden: gisteravond was het zover, de Wereld cup rugby 2011 is begonnen. New Zealand was al maanden in de ban van de cup, dagen en minuten werden afgeteld. Na een paar jaar ongenaakbaar te zijn geweest verliep de aanloop niet helemaal zoals verwacht voor the All Blacks. Na een zeer goede start verloren ze uiteindelijk de Tri-nations cup door de laatste twee wedstrijden tegen Zuid-Afrika en Australie te verliezen. De openingswedstrijd tegen Tonga zou echter geen probleem moeten zijn. De laatste keer dat ze elkaar troffen op een WK werd het 91-7 voor the All Blacks. Gisteren bleef de teller echter steken op 41-10, dankzij een matige tweede helft. De dames in ons gezelschap keken echter hun ogen uit, m.n. het All Black team showde dankzij hun wel zeer elastische shirtjes een aantal spiergroepen die bij onze mannen, eh, zeg maar wat minder ontwikkeld zijn. Hoewel Hans nog opperde dat een potje scrabble spelen met die lui in ieder geval hun lachspieren zou ontwikkelen, bleef de aandacht toch op de man-boobies gevestigd. Wij hopen echt dat ze de cup winnen want anders krijgen we hier te maken met een diepe nationale depressie. De openings ceremony was spectaculair. Dit is 'The Maori Challenge' tijdens de openings cermony
En dit de haka van Tonga en New Zealand before the gameMensen die de openings ceremony (de moeite waard) willen zien zie hier in 4 delen: 1, 2, 3 en 4. Na afloop moesten de heren nog even zingen (u leest het goed). Waarschijnlijk overmoedig geworden door enkele glaasjes Ohau Gravels pinot gris. Hans probeert hier Desporado van the Eagles uit.We sluiten daarom maar af met de echte versie:En speciaal voor Elsbeth Space Oddity (Major Tom) van David Bowie: