20 januari 2012: The rat dance

Door de drukte rond ons feest ben ik helemaal vergeten nog een leuke anecdote te vertellen. Het gaat over mijn immer artestieke eega. Na het schilderen en steen bewerking is zij nu overgegaan op dansvoorstellingen. Zang en choreografie helemaal zelf verzorgd. Tijdens de voorbereiding van het feest wilde Nienke een vuilnisbak verplaatsen van het dek naar de tuin. Zij tilt de bak op en er schiet iets onder de bak uit. Nienke haalt een paar onverwacht hoge tonen en voert in snel tempo de danspassen van de eerste acte uit om daarna in sneltreinvaart het podium te verlaten. Na enige tijd bijgekomen te zijn in de coulissen durft zij weer om het hoekje te kijken en ziet nog net een jonge rat center stage met veel acteer talent in een sterf scene. Na een paar korte stuiptrekkingen blaast het beestje op dramatische wijze zijn laatste adem uit. The end. Ja het was een wat korte voorstelling, maar desalniettemin niet minder heftig. Mijn heldin vertelde bij mijn thuiskomst (iemand moet werken) dat ze het beestje voor mij had laten liggen als bewijs. Alsof zij het weg had durven halen. Het jonge ratje had de vluchtpoging (wie klimt er nou ook in een lege vuilnisbak) niet goed gepland en was na enige centimeters vrijheid onder Nienkes razendsnelle voeten terecht gekomen. Dit heeft overigens helemaal niets te maken met het feit dat Nienke nu op dieet is. Dat doet ze omdat ze er op haar verjaardag nog beter uit wil zien. We zitten dan aan Lake Pukaki op het zuidereiland waar we een leuk huisje hebben gehuurd. We hopen dat het dan echt zomer is. Het is hier warm en fraai op veel dagen, maar tussendoor forse winden en wat regenbuitjes. Dat levert wel mooie plaatjes op (sorry voor de regendruppels op de lens, maar dat schijnt bij regenbogen te horen).Nienke heeft van de week ook de lavendel farm hier bezocht (jaren naast de Keukenhof gewoond en daar nooit geweest ....).

Toegegeven, je had een fraai uitzicht. Dit is net schilderij van een frans landschap.

Mijn geroep in de ruimte heeft in ieder geval bij een persoon gehoor gevonden. Men is hier druk bezig het wiel weer uit te vinden. Huisartsen en ziekenhuizen communiceren hier nog op de ouderwetse wijze; de een typt een brief in een computer, print het uit, stuurt het op en dan scant de ander hem weer in en slaat het in zijn dossier weer op. Heel modern (in 1985). Daar zijn in de rest van de wereld natuurlijk allang oplossingen voor, maar Kiwi's willen alles zelf doen en zijn wars van buitenlandse bemoeienis. Met enkel praktische voorbeelden heb ik een aantal mensen kennelijk op de tenen getrapt (wat dat betreft hebben ze hier allemaal maat 57) maar de project leider wil in ieder geval met me praten en dus volgende week een meeting. Ik sluit dit korte bericht af met een cover van Maria Mendez Grever door Sherry Dyanne (fraai stemmetje van Nederlandse bodem); What a difference a day makes van haar debut CD 'Sing a song'.