Hans en Nienke: 10 april 2012: So relaxed

Heb een nieuwe camera gekocht om mooiere plaatjes te kunnen schieten voor deze blog. Een Canon 600D (rustig, rustig Debby, neem een extra pilletje, dit is echt een goede camera, minstens zo goed als jouw Nikon). Kijk nou eens naar dit tafereeltje tijdens ons borreluur.

Dat hadden we wel weer verdiend na een dag hard werken. Gras kort gewiekd (ongeveer 6 voetbalvelden), koeien door de weilanden gejaagd, voor de tienduizenste keer het hek van de kippen geinspecteerd. Eentje weet me nog steeds elke morgen op het pad te begroeten, geen idee hoe ze het doet. Ik zie ze vliegen geloof ik.

Wij gaan weer naar een concert en dus was de weersverwachting slecht. Zwembroek en zonnebrand daarom maar mee. En dat was maar goed ook want het was natuurlijk fantastisch weer. Ons tochtje duurde een kleine 6 en een half uur en ondanks de vreemde adviezen van (s)Tom(s)Tom (op een lange weg in 'the middle of nowhere' zegt hij ineens 'turn left') en Nienke ('dearest, er komt een splitsing aan, we moeten links of rechts'. Antwoord: 'geen van beide') kwamen we vroeg aan bij de hacienda van Willem en Carla, Manawa Ridge.

Ruim op tijd voor Willems verjaardags feest. Wat een betoverende plek. Uitzicht over zee, Mt. Maunganui en hun eigen 100 hectare glooiende weilanden met stroompjes en watervalletjes. Als je al gestressd was dan lukt het je in iedere geval niet om dat mee de berg op te slepen.

Natuurlijk hadden we ook een kado bij ons. Stond sinds hun laatste bezoek aan ons op hun verlanglijstje en ik heb er met plezier aan gewerkt. Mijn lamp hangt nu dus in deze luxe lodge en daar ben ik best trots op. Hier te zien in een alkoofje van mudstone bricks (Willem en Carla hebben hun paleis eigenhandig gebouwd) met een beeld van Carla op de voorgond.

Voor zijn feest had Willem ook nog even een lekker grote open haard gebouwd op de binnenplaats. De schedel op de schoorsteen behoorde bij de heerlijke organische biefstuk die we een dag later voorgeschoteld kregen. Ze hebben hun eigen veestapel (deer, turkeys, chickens, cows, horses) en Willem slacht en verwerkt het vlees allemaal zelf. Hij heeft me ter plekke laten zien hoe ik hazen en konijnen moet villen en verwerken.

Anyway, het feest was zeer gezellig en hier zie je Nienke dansen met Gerard (die een heel vervelende baan had, winery advisor).

Veel interessante mensen ontmoet. Heb mezelf opgeworpen als fotograaf om zo de dans beentjes wat te ontzien. Op de een of andere manier is de coordinatie tussen mijn brains en de armen een stuk beter dan die met de benen.

Dansen schijnt ook verslavend te zijn. Anyway, genoeg leuke mensen om mee te ouwehoeren.

We zaten net goed en wel een lokaal gebrouwen bourbon bij de haard uit te proberen toen iemand opmerkte dat het al half vier was. Omdat de zonsopkomst nog even op zich liet wachten doken we toch maar ons super kingsize (2.2 bij 2.2 m.) bed in. Nadat ik Nienke daar 's ochtends m.b.v. de Tom Tom in had gelocaliseerd maakten we ons op voor het ontbijt met de andere gasten. Hier zie je de al gedekte ontbijt tafel naast het vijvertje.

Met een vers eitje, jus en flat white achter de kiezen hebben Nienke en ik een kust wandeling gemaakt om de intake van de nacht ervoor te compenseren. Prachtige tocht langs stijle kliffen en verlate strandjes.

Gelukkig aardig wat klimmetjes op deze 3 1/2 uur durende wandeltocht zodat we ons weer best goed voelden bij aankomst op Waihi beach

en zelfs een Magnum verdiend hadden! Willem pikte ons op op het strand en we hadden nog een paar uur in het buitenbad voordat de borrel en diner begon. Er werd ons en twee 'echte' gasten (had ik al verteld dat Carla en Willem na ons feest in onze carport hadden geslapen?) een 5 gangen diner voorgezet. Heerlijk en wat een gastvrijheid! Op de een of andere manier lukt het ons om wat eerder in bed te belanden deze avond.

De dag erna moesten de paddocks geinspecteerd worden. Hooi balen in de Hilux en karren maar. Bambi's vader stond al naar ons uit te kijken.

Deze dieren waren wild en je moest dus niet te dichtbij komen. Nadat de jonge Huntaway (liep stage bij een oudere soortgenoot) een paar truckjes had geleerd (Nienke is weer helemaal verliefd, op een jonge hond) maakten we ons op voor het concert.

Er is veel geschreven over de achterblijvende bezoekersaantallen bij de Phoenix (voetbal) en the Hurricanes (rugby) in het Westpac stadium in Wellington. Ze speculeerden dat het aan de prijs van het bier en de kleffe overprijsde fish'n'chips lag. Kunnen ze wat leren van het Jazz festival in Tauranga, broodje vers gebarbequede snapper met frisse salades. Helaas niet vergezeld van een net zo voortreffelijk flesje, maar ja, je kan niet alles hebben. Patti Austin gaf met veel humor en mooie verhalen een fraaie Ella Fitzgerald tribute weg.

Daarna was het swingen (ja, ja, zelfs ik, even) bij Keb'Mo'. Mooie stem, echt goede muziek. Geweldig.

Voor ons het hoogtepunt, want toen kwam het hoofdnummer: Earth Wind and Fire.

In een bejaardenhuis en de sleutel in een hele diepe put. Echt over de datum. Weinig inspirerend en veel van hetzelfde. We hadden echter toch een goede avond. Luid meezingend met Ramses Shaffy reden we terug naar de Ridge. De 'echte gasten' waren al naar bed en derhalve besloten we om hen niet wakker te maken in de toren nog een afzakkertje te nemen met een scala aan NZ kaasjes. Kan me niet meer herinneren hoe laat dat werd, maar uiteindelijk zijn we inderdaad wel weer afgezakt naar bed.

Met dit uitzicht word je dan 's ochtends wakker in de wetenschap dat je weer naar huis moet. Morgen weer werk....... Hoe verzin je het. Eerst nog even een tussenstop bij Wouter Jan en Bianca in Tauranga waar de laatste wetenswaardigheden werden uitgewisseld. Toen we in de buurt van Lake Taupo waren herinnerden we ons dat Gareth en Jules naar Kuratau gingen voor het paasweekeinde, zouden ze er nog zijn?

Ja hoor, en dus geen Macdonalds of Subway, maar een heuse BBQ met shrimps, salmon en spareribs.

Wat een drama, moeten we morgen alles weer zelf doen! Als voorproefje moesten we bij thuiskomst eerst nog ons eigen bed opmaken. Echt afzien!

Anna Hawkins was een van de gasten op het feest, een jonge dame met een geweldige stem. Gaat eind volgende maand naar Europa om in Warschau een CD op te nemen, dus als iemand nog een stem nodig heeft op een feest..... Hier zingt ze Schuberts 'Credo'