Tuesday 17 July 2012

17 july 2014: Kuchen, kuchen, kuchen.

Lang geleden dat ik een paar dagen ziek was. Ik geloof dat het in Den Haag ooit een enkele dag was. Dan reken ik hersenschuddingen, afgescheurde Achillispezen en familie omstandigheden niet mee. Hoe vaak kan een mens hoesten in 5 minuten? Ik doe een aardige gooi naar het wereld record. Keerzijde is natuurlijk een zere keel en zeg maar een op zijn minst wat zwoele stem. Nou ik dat schrijf herinner ik me dat ik eens niet kon werken omdat mijn stem echt weg was. Tijdens een dienstweekend. Nam de telefoon op maar kon niets zeggen. Dat duurde ook een paar daagjes. Anyway, niet bepaald perfecte omstandigheden om te werken en dus moeten ze het maar even zonder me doen. Beperk me tot lekker slapen, wat lezen en film kijken. Voor zover het geklaag.
Vorige week zagen we de Hongaarse film 'The door'. Wat bizarre maar toch goede film met prachtige muziek. Weet niet waarom de rest na afloop bleef zitten, maar ik wilde weten welke muziek het was. Had Schumann goed geraden, maar de rest konden we niet lezen. Dankzij het hoesten en snotteren had ik de tijd om op zoek te gaan op het net, hetgeen nog niet heel eenvoudig was. Google, Bing, Yahoo, wat wordt internet toch door de Amerikanen beheerd. Erg moeilijk om iets te vinden wat niet ook maar enigzins aan 'the States' is gerelateerd. 't Is maar dat u het weet! Uiteindelijk heb ik het gevonden door op Hongaarse sites te gaan zoeken en die te vertalen met Google translate. Zou het met onze nieuwsvergaring ook zo gaan? Ben bang van wel en dat maakt me nog meer wantrouwig.
't Weekend waren Guy en Liesbeth hier met de kids, maar de beloofde krokodil kon ik ze helaas niet voorzetten. Die had ik voor dinsdag moeten bestellen bij onze locale supermarkt en ik had er niet op tijd aan gedacht. Yes indeed, de locale supermarkt. Toen ik het voor het eerst zaag vroeg ik aan een medewerker hoeveel de krokodil kostte. Ze keek me aan alsof ik van Bananasplit was. Maar het stond er echt, op een bordje. En niet alleen krokodil, maar ook struisvogel, buffel en kangaroe. Kost wat (NZ$ 85/kg) en dan moet je nog op zoek naar bananen bladeren en bananen bier, maar toch. Heb je wel iets bijzonders op het menu staan. Nu dus toch maar Hollandse erwtensoep met roggebrood en katenspek (Danish dinner bacon, want de echte katenspek kennen ze hier niet). Niet minder lekker. Ook wat meer passend bij de regen wn de kou die vanaf vrijdag tot deze morgen heeft aangehouden, op sommige plaatsen meer dan 30 cm water. Inmiddels is het alweer 19 graden hier binnen door de zon die vol op de ramen staat. Voor het seizoen hier normaal, maar ik heb wel met jullie te doen;
Zal jullie verder niet lastig vallen met verhaaltjes over otrivin, fisherman friends, kilo's zakdoekjes en vrachtladingen mandarijntjes. Deze week een wat grote hoeveelheid muziek. Dat komt omdat ik tijdens het schrijven van dit stuk een mailtje kreeg dat Jon Lord is overleden. Ik was al vrijwel klaar en daarom aan het eind nog wat muziek ter ere van hem (voor de oudere jongeren onder ons). De muziek in de film "The Door" was prachtig. Helaas kon ik niets vinden van David Kosa met het Hungarian Studio Orchestra die de muziek voor de film uitvoerden, vandaar de werken door anderen. Als eerste de verrassende werken van Robert Schumann in canon voor piano, cello en viool op.58, waarbij m.n. No. 3 (vanaf 3.40 minuten) het thema in de film was. Hier uitgevoerd door Boris Kuschnir (violin), Boris Pergamentschikow (cello), Elena Bashkirova (piano). Omdat het zo mooi is ook het tweede deel daarna.
Ook in de film 'de Kinderszenen' van Robert Schumann, hier uitgevoerd door de beroemde Vladimir Horowitz. In de film ging het m.n. om deel 8, By the fireside.
Tja, en dan het treurige nieuws dan Jon Lord is overleden, de toetsenist en oprichter van Deep Purple (beroemde nummers uit die jaren zijn 'Child in time' en 'Smoke on the water'), toch wel een van de top bands uit onze tijd. Een hommage aan deze bijzonder man met het fraaie (iedereen kan dit beluisteren, is geen herrie) nummer 'Soldier of fortune' van zijn door hem opgerichte band:
In 1999 speelden ze met de London Philharmonic Orchestra in the Royal Albert Hall Jon Lords concert voor "Orchestra and Group" uit 1969. Na het vieren van het succes daarvan in 1969 (lees; te veel borrels en joints) waren ze de originele muziek kwijt geraakt maar een Nederlander met erg veel tijd (of hij hield gewoon niet van vissen) herschreef het zodat ze het opnieuw konden uitbrengen. Het begint niet direct met het klassieke stuk. Eerst hoor je het onlangs ook al op de weblog gepublideerde door Jon Lord geschreven 'Pictured within' en daarna zijn prachtige 'Wait a while' (van 9.00 - 15.45). Daarna moet je naar 30.17 minuten gaan waar het klassieke deel start. Vlak daarvoor nog voor de liefhebbers Roger Glovers 'Love is all' (herinner je je het leuke filmpje met de kikkers?) voor de broodnodige variatie.
Helaas is het tweede deel apart omdat Youtube geen langere stukken toelaat.
Later in zijn carriere leunde hij meer en meer naar de klassiek kant en composeerde enkele klassieke werken waaronder het mooie Durham Concerto, de moeite waard.