18 juni 2013; heimwee naar .... vakantie.

Terwijl jullie weer lekker in het zonnetje zitten verwachten wij hier sneeuw stormen. Het haardje brandt aan de lopende band. In het donker 's ochtends weg en idem dito weer thuis komen. Vorige week maandag was weer een rampdag. Maar liefst vier dames kwamen bij mij uithuilen en als toetje nog een paar kladlopers die voor hun WINZ certificate kwamen. Nogal een contrast met de vakantie. De rest van de week was al niet veel beter. Kon nog wat kiespijn bij. Terwijl ik lag bij te komen van het doorboren van mijn kaakzenuw (dat voelt alsof iemand een sigaret op je kin uitdrukt) merkt mijn tandarts (die mij duidelijk als zijn nieuwe melkkoe ziet) op dat de implant helemaal goed is, maar de kies erachter een nieuwe vulling nodig heeft. Na wat geboor (waarom hebben ze geen flatscreen aan het plafond i.p.v die eeuwenoude foto met voordeuren) meldt hij dat het minder florisant is dan hij dacht, hij adviseerde goud, of porcelein. Tja, daar lig je dan met een gat als een goudmijn (!?!) in je mond. 'Natuurlijk kan ik er ook een vulling inzetten, maar hoelang die wandjes dan houden ....' Goud is veel sterker. Een gallery had net twee van mijn lampen verkocht, weg winst dacht ik. Doe dan maar porcelein zeg ik. 'Dat is dan 1000 dollar' zegt hij, 'is dat goed?'. Nog steeds 'weg winst'. Wat voor keuze heb je, het is op dat moment toch een beetje 'geef je over of ik schiet'.

Vreemde lucht voor ons huis.

Ik ben mijn lunch aan het eten terwijl iemand anders de koffie ruimte inkomt. Een bak kant-en-klaar voedsel wordt in de magnetron gestopt en even later heb ik er een tafelgenoot bij. De linker arm wordt met een klap voor het bord geplaatst. Het hoofd zakt tot op 15 cm van het bord alsof je alleen van die afstand de heerlijke dampen van de chemicalien op kunt snuiven. Vervolgens wordt met de vork in de rechter hand elk stuk voedsel enige malen over het bord heen en weer geschoven alsof mijn tafelgenoot verwacht daar nog iets levends tussen aan te treffen. Plotseling worden enkele goed gekeurde brokken aan de vork gespiest en verdwijnen ergens in het gezicht. Ineens wordt er een geluid geproduceerd waar een volwassen cementmolen jaloers op mag zijn. Ik besluit dat het tijd wordt me waar weer naar mijn bureau te slepen. Daar ligt nog een stapeltje brieven op een antwoord te wachten. De reisverzekeraar van Air New Zealand (mijn favoriete maatschappij inderdaad) vraagt mij in een brief over een patient of ik de 'nog niet gediagnostiseerde ziektes' wil opnoemen. 'Sorry mate, I seem to have misplaced my crystal ball, can't help you.' Dit is slechts een voorbeeld van de vele stompzinnige vragen die instellingen stellen. Of ik kan verklaren dat een meneer (16 jarige fitte scholier) zonder problemen meekan op een zwem/loop/klim/roei trip. Niet dat ik eraan twijfel dat meneer fit is, maar moet ik nu ook al Cooper tests gaan doen of zwem diploma's gaan controleren? Zoals ik al eens eerder zei, dit hebben we allemaal aan die Amerikaanse 'I'll sue you' mentaliteit te danken. Zelfs in onze praktijk hebben we tegenwoordig een formulier waarin mensen een consent moeten afgeven voordat ik een operatie bij ze mag doen, dit omdat iemand eens beweerde vooraf niet geweten te hebben dat ervoor betaald moest worden. Hij kreeg bij de supermarket namelijk ook alles altijd gratis mee. Terwijl ik het getekende formulier over de balie aan de manager overhandig vraag ik haar 'I wonder when we have to sing the bloody American anthem before the start of the day'. Zit er natuurlijk weer een Amerikaan in de wachtkamer.

Dat is al een heel stuk mooier.

Onze sociale agenda begint alweer vol te sluipen. De kast (eindelijk af) moet echter nog afgeschilderd worden en daarna moet ik nieuwe lampen maken, want de gallery wil er meer. Ook het hek moet gerepareerd worden want de kleine stiertjes hebben ontdekt dat je je hoofd net onder de schrikdraad tussen de andere draden door kunt duwen en dan de struiken van de buren kunt oppeuzelen. Eentje raakte daarbij blijkbaar toch de schrikdraad aan en rukte zijn oor er bijna af toen hij zijn hoofd terug trok. Nurse Nienke is meteen met jodium aan de slag geslagen en de 7 cm lange wond (!) ziet er goed uit. Vorige week was zijn oudere neef weer eens over het hek gesprongen. Aan de overkant van de weg stonden zo'n 300 vrouwtjes en gecastreerd of niet, een oude oerdrang was toch sterker. Nienke kwam net van het werk en ik was op een afscheidsborrel, toen we thuis kwamen was het pikdonker. Ideale omstandigheden om een gitzwarte stier te zoeken. M.b.v. de zaklamp vond ik hem na een uur zoeken in het weiland van de buren, zag hem pas op 3 m afstand. Meneer was er zelf ook wat beduust van en gedraagd zich nu weer netjes.

Nog even een stukje vakantie, de Torre del Mangia aan de Piazza del Campo in Siena.

Ook alweer een keer gevist. Vrieskoud water, m.n. als je in het water moet staan om de boot vast te houden. Daarna vingen we zeker 10 haaien. wel lekker buiten geweest, maar over de catch zullen we het maar niet hebben
Nog een leuk geintje van nieuwe auto. Onze vrienden hadden onze auto even geleend en hun zoon had het lampje in de auto aangelaten. Dat zou toch niet mogen in zo'n slimme auto. Anyway, lege accu. AA had het geregeld voor hen, maar de radio wilden de security code weten. De garage had de volgende opties: 1. die zit er niet in (maar hij blijft erom vragen), 2. de laatste 3 nummers van het nummerbord (werkt niet en er moeten 5 nummers ingetoetst worden), 3. de laatste 3 nummers van het chassis nummer (werkt niet en er moeten 5 nummers ingetoetst worden), 4. brengt u hem maar even langs (waarna opties 2 en 3 zelf werden uit geprobeerd want wij zien er namelijk redelijk achterlijk uit), 5. we overleggen met Toyota Auckland. De auto bleek eerst een ander nummerbord gehad te hebben, maar die combinatie werkte ook niet. Dus mocht Nienke weer terug en rijdt nu met een net iets groter gat in haar dashboard rond dan ik in mijn kies. Leve de techniek.
Nog een leuk stukje techniek dan. Als je een schrijver erg goed vindt maar je hebt alles van die schrijver al gelezen, ga dan eens naar deze site: http://www.literature-map.com/. Voor je schrijver in en in een wolk verschijnen vergelijkbare schrijvers. geweldig!
Ik wil nog even iedereen bedanken voor de lieve reacties en ook mijn oude klasgenootjes die in het gastenboek schreven. Wordt zeer gewaardeerd!

Aardig plaatje niet? De cathedral van Siena.

Voor zover vandaag. Binnenkort Nienke weer heeft ze al aangekondigd! De muziek is een cello stuk van Matrin Marais; Folies d'Espagne. We hoorden dit voor het eerst in Venetië en hebben het meteen gekocht.