5 juni 2013: Back home

Terug in NZ en de eerste werkdag zit er al weer op. Halve meter post in 5 minuten gereduceerd tot een klein stapeltje 'wellicht interessant om te lezen'. Vele pagina's met lab uitslagen, brieven, nieuwe files en 6 pagina's met 'taken' (dat ik weg was viel blijkbaar niet op). 'Boring' dag 1 zit er weer op. Bij Nienke meer excitement; een aantal sleutelfiguren bij de Council besloten tijdens Nienkes afwezigheid om op te stappen hetgeen alleen maar nieuwe opportunities oplevert.
Deze keer ging de vlucht met KLM wel goed, maar eenmaal in het Air New Zealand vliegtuig zagen we dat het ook anders kon, meer beenruimte en humor; voor het opstijgen in Hong Kong vroeg de stewardes de meneer voor mij of even wilde helpen het deurtje van de overhead compartment dicht te doen. Toen hij dat deed zei ze 'good show, only a hundred more to go". Anyway, we hebben een heerlijke vakantie gehad. Over Italië schreven we al. Daarna volgden nog 2 weken Nederland.

In de tuin in Bathmen.

Heerlijk weekje in Bathmen gehad bij mijn ouders. Uitgebreide dinertjes, veel bij te praten. Met mijn ouders, nicht en tante naar Scheveningen geweest, nieuwe boulevard bekenen, in De Dagvisser een lekker 'Rondje Scheveningen' gegeten. Helaas was de Hollandse tong waar ik me op verheugd had ... gefrituurd?? In Bathmen nog sushi gemaakt voor mijn ouders. De spulletjes probeerden we in te kopen bij de Jumbo en de Albert Heijn in het metropool Deventer. "Rijstpapier? Heeft U al bij de schrijfwaren gekeken?". "Kunt U het ook met bakpapier doen?" Aandoenlijk was dat ze na enige aarzeling nog even terug liep naar ons om te vragen waar we rijstpapier nou eigenlijk voor gebruiken. Verrassend was dat we bij de slijter in Bathmen wel weer uit meerdere soorten sake konden kiezen.

Jaarclub Barbier.

Nienke heeft diep in de Gooische bossen nog een reünietje met haar jaarclub gehad en ik heb lekker Indonesies gegeten met oud huisgenoten in Den Haag.
Naast het Kröller-Müller museum (alle van Goghs hangen er weer) en het nieuwe Ton Schulte museum met mijn ouders hebben we ook nog met Eef en Nico het vernieuwde Rijksmuseum bezocht. U weet wel, gelegen naast de verschrikkelijke badkuip die Stedelijk museum heet (is daarover al een parlementaire enquete begonnen?). Bij de ingang van het Rijks nog even met het hoofd security gepraat over de eindeloze wachtrijen. Dit omdat wij verbaasd waren dat je ondanks de online gekochte entree kaart niet via een aparte ingang naar binnen kon. Ik vertelde meneer security dat ze dit elders toch beter doen. Hij was hoogst verbaasd te horen dat er elders op de wereld nog meer grote musea waren ("Echt? Ook met schilderijen en zo?") waar het wel vlotjes loopt. "Aanloop problemen meneer, het wiel opnieuw uitvinden kost tenslotte tijd". Geen licht dus. Over licht gesproken, ook abominabel. De hoger opgehangen schilderijen kan je alleen van een afstandje bekijken. Door de beroerde belichting is van dichtbij geen detail te zien. Als invalide of kind kun je die zowiezo niet zien omdat de fotograferende hordes immers op mes afstand van de kunst mogen staan. De art is nog steeds adembenemend, maar na 10 jaar vernieuwen wekt het toch wel enige verbazing om te zien hoe hordes toeristen in nauwe bedompte gangetjes van renovatie wandjes wanhopig op een kaart moeten proberen te deduceren waar ze zich bevinden. De meeste eindigen tot hun stomme verbazing in de toiletten die ze al uren aan het zoeken waren. Deze zijn overigens van het formaat '1e leger korps'. Nou ja, 'de Italianen mogen het dan allemaal een stuk beter doen, maar de Fyra staat toch maar mooi stil' zei de security man. Daar had ik weer niet van terug.

Nienke met ouders, broer en zus voor hun ouderlijk huis in Enschede.

De laatste week stond in het teken van het 50 jarig huwelijk van Nienkes ouders. We brachten een bezoek aan de 'old battlefields' in Enschede; het fraaie ouderlijk huis van Nienkes familie.

Landgoed Singraven.

Heerlijke wandelingen door het fraaie Twentse landschap gemaakt waar we de kans kregen om (schoon)broer en zussen weer te spreken. In het tijdsbestek van enkele weken kregen al de Engeltjes een relatie en 25 jaar later zijn die nog steeds intact. Toch wel bijzonder.

Let op het kleintje links.

In de Twentse bossen kwamen de specht en de ooievaar tegen.

Landgoed Singraven.

Prachtige vakantie bestemming. Hier de water-houtzaag-molen op landgoed Singraven waar we verzamelden.

PhiNo deel 1.

Natuurlijk ging het allemaal om het feest. In een fraaie Twentse boerderij 't Kaempke hadden we een heerlijk feest weekend. Nadat Nienkes vader ons op een audiografische retro tour nam en de Apple presentatie uiteindelijk in boekvorm aan hun kinderen uitreikte bleek dat de appel inderdaad niet ver van de boom was gevallen. Nienke, Evelien en Pim hadden samen over het internet het glossy tijdschrift Phino gemaakt. Nu pas was duidelijk waar alle fotoboeken waren gebleven waar iedereen zo koortsachtig naar op zoek was geweest.

Philip en Noor kregen ook nog een nostalgisch reisje. Al met al een zeer geslaagd weekend. Dank ook nog aan Philip en Lineke wiens auto we mochten lenen om her en der in de file aan te sluiten. Die borden 120 staan voor de gemiddelde wachttijd?
Nu dus weer de draad oppikken. De eerste etentjes met vrienden zijn al weer geboekt en ook een concertje van Fat Freddys Drop (presentatie van de nieuwe CD) ligt in het verschiet. Vandaag staan we echter nog stil bij Tristans geboortedatum. Hij zou vandaag 15 zijn geworden. Het was goed om alle neefjes en nichtjes in Nederland weer te zien, stuk voor stuk leuke kids, maar ook Floris had Eindexamen moeten doen en Tristan moeten vertellen over sportresultaten, stomme leraren en vriendinnetjes.