23 november 2013: Queenstown



De oppas kids van vorige week.

'It smells your fear' zei de bewaker op het vliegveld toen Nienke door het poortje liep en het alarm afging. Kiwi humor. Wat een heerlijk land is het toch, je stapt op het vliegtuig alsof het een bus is en zo zit je 700 km verder van hetzelfde zonnetje te genieten. Om aan te geven hoe klein dit land dan ook wel weer is, in de plane zaten we naast onze buren en achter onze overburen. Het wordt inderdaad tijd dat ze dat vliegveld tegenover ons gaan bouwen. We zitten inmiddels in Queenstown om te acclimatiseren voor onze 3 daagse wandeltocht. Dat gaat ons verrassend goed af, het is hier 25 graden in de zon en we kruipen van terrasje naar terrasje. Overal straat muzikanten en gezellige mensen. Omdat de vervelende weerman toch roet in het eten wil gooien (er is toch heel wat water voorspelt in de bergen) heb ik toch maar nieuwe schoenen gekocht. Mijn oude zijn 'ademend', maar ik ben bang dat ze ook de verkeerde kant op 'ademen'. Had uit voorzorg mijn oude soldatenkistjes meegenomen, maar die kraken inmiddels als een oude YF16. Mijn vervanging mag trouwens wel op iedereen schieten (weer een duur statiefje wat onze Tweede Kamer heeft besteld). We denken dat we alles voor een geslaagde tocht bij ons hebben. Alleen de schemerlamp en de eettafel paste niet in de rugzak.

Het jonge geitje van Guy en Liesbeth

De week ervoor hebben we het lekker rustig aangedaan. Ik wat werken met Woof (Martijn) op de property en Nienke nog een dagje extra centjes verdienen. Zo'n wandeltochtje kost tenslotte wat. En mijn midlife crisis ook. Heb uiteindelijk toch mijn winkelwagentje (de kleine RAV4) verruilt voor een echte auto, een Nissan Terrano, een lekker asociaal grote 4WD diesel. Hoef nu niet meer bang te zijn dat bij een frontale botsing met een possum de airbags mijn spontaan mijn wangen masseren.

Niet wat je denkt!

Natuurlijk de bbq met vrienden. Ik kan dit uitleggen, het is niet wat je denkt. De cohesie van de worst delen blijkt niet erg sterk als je er in het midden een driftwood stok in steekt. Daarom ziet dit er wat vreemd uit.

Volgende week dus heel veel mooie foto's van NZ.

Avond buitje.

Vrienden van de brandweer op bezoek.

Dit zijn foto's van onze nieuwe vrienden. De lokale brandweer. Kwam maandag thuis en dacht dat Nienke al de bbq had gestart. Bleek het vuur toch van de beach te komen. Het driftwood stond in brand en de wind blies onze kant op. Woof en ik hebben eerst nog geprobeerd met wat emmertjes zeewater te blussen, maar dat bleek toch vrij vruchteloos te zijn. Toch maar 112 gebeld. Oorzaak? Sigaret? Aangespoelde fles in de zon? Rommel in ieder geval.

Toch een klein uurtje geblust.

De muziek van deze week is van een Spaans dorp waar een orkest een
klein meisje (en alle andere omstanders) verrast. Wie zegt dat kinderen niet van klassieke muziek houden? Uit Beethovens 9de: