16 december 2013: shiraz of merlot.

Mijn lieve eega roept dat ik in de penopauze/mid life crisis ben beland. Ik heb namelijk mijn boodschappentas op wielen verruilt voor een echte auto. Niet zo'n voorspelbare bromfiets voor de oudere jongeren maar een Nissan Terrano G3m-R 5dr Wagon uit 1997. Tja, geen jonkie meer. Een nieuwe had vrees ik echt heibel opgeleverd thuis. Dit beestje zag er nog heel aardig uit voor zijn leeftijd. Geen roest, 200000 op de teller, diesel, automaat, etc. In feite heb ik helemaal geen verstand van auto's. De stereo moet het goed doen en dat is het. Ik heb dus helemaal tegen mijn principes gehandeld want alles was goed aan deze kar behalve de stereo.

Dacht eerst nog dat het de diesel was, maar bij de eerste tonen van Fat Freddies Drop begon er reeks veren door de auto te springen. Hoe leg ik dat nou uit aan mijn vrouw. Dus maar een speurtocht op het internet begonnen; hoe vervang ik de speakers van dit type auto. Men was het er in ieder geval over eens dat het 5x7 inch boxen waren, dus die bestelde ik maar vast via het net. Speakers komen binnen en dus aan de slag. Na veel puzzelen kreeg ik het binnen werk van de deuren af.

Meteen bleek waarom het geluid zo beroerd was, de vering van de boxen was helemaal vergaan en de speakers waren nog goede oude 15 watt Clarion speakers, geen partij voor de 60 watt radio waar zoonlief van de vorige eigenaar waarschijnlijk een keer te veel aan de volume knop had gejengeld. Helaas bleek het eensgezinde Terrano forum (mijn nieuwe internet vrienden) op het net geen gelijk te hebben. Deze bolide was uitgerust met 6 inch speakers en dus pasten de fonkelnieuwe Sony speakers niet in de uitsparingen. Om de wagen nou met de slijpschijf aan te vallen ging me te ver en was waarschijnlijk ook moeilijk aan Nienke uit te leggen geweest.

Dus maar weer nieuwe (en duurdere) speakers besteld. Wat solderen, nog wat gepuzzel en ik had aan het eind niet eens schroefjes over. Zelfs niet eens een van die rare plastic dopjes gesneuveld. Best wel trots, en een heerlijk geluidje. Nu eens kijken of mijn midlife crisis ook nog een bull bar en extra koplampen (voor de jacht) kan bestellen (grapje!).

Met dit weer speelt veel van het leven bij ons zich in de tuin af. Of in zee (al op een heerlijk zomers temperatuurtje). Met die hitte is het heerlijk in het water. Ook Dick en Whetu kwamen even afkoelen.

Whetu kon zelfs nog even met de kleine egeltjes spelen. Pa egel kwam niet protesteren want die was inmiddels in een rattenval gesneuveld. Hoe moeten wij nou weten dat egeltjes ook van pindakaas houden? Wel eens een egel gezien op de Elfstedentocht?

Anyway, het werd weer een heerlijke avond met muziek, vuur en wijn. Verveeld nooit.

Er werd nog lang gediscussieerd over de toekomst van post-Mandela South Africa, de toekomst van de Otaki shops post-new-highway, de prijzen van concert tickets in New Zealand en wat een betere volgende keus zou zijn, een Australische shirax of een Hawkes Bay merlot.

Het tennis is afgelopen. Derde geworden in beide competities. Wel balen, heb in de interclub competitie geen wedstrijd verloren op mijn lies spier opgave na. Volgend jaar geen sub-twintigers meer in ons team. Voorlopig even andere sportieve bezigheden zoeken. Dit weekend met Pieter (schoonbroer) en Doeke de Tongariro Crossing lopen en de dag erna de Tongariro river afraften.
Na het success van de Routeburn track heb ik Nienke eindelijk kunnen overhalen om de Crossing mee te lopen.
We sluiten af met funny New Zealand drug driving ad (ernstig dat het zo moet natuurlijk, maar de uitvoering is leuk):