26 november 2014: Boutje, moertje, schroefje, nippeltje

De Engelse taal kan een drama zijn. Voor de verbouwing van de 'van' heb ik pluggen nodig voor auto's. Nou hebben de Engelsen in al hun wijsheid besloten dat een plug in het Engels een bougie is. D.w.z. voor de auto, want in een huis kan het ook de stopper in de wasbak of bad zijn of een stekker van een apparaat. En soms noemen ze een plug nog echt een plug ook.

Helaas hebben ze nog vele andere namen voor het soort plug die ik zocht; grommets, retainer clips, scrivets, moulding clips, trim fasteners, etc. Probeer dan maar eens het juiste dingetje te vinden. Nienke bezocht in Paraparaumu twee autozaken, zeg maar de Halfords van Nieuw Zeeland. In de eerste werd ze door een jongeman geholpen die duidelijk geen verstand van zaken had en beweerde dat ze die dingen hier niet hadden. In de tweede zaak werd ze door een dame geholpen die beweerde dat ze ze wel hadden, maar alleen vierkante (zou Erdogan dan toch gelijk hebben?). Nou kan ik Nienke wel op pad sturen voor een vierkante boor maar ........ Nienke doet die boodschappen omdat shoppen in Otaki vrij hopeloos is. Het is gewoon een van de nadelen van het wonen in zo'n kleine community. Gelukkig hebben we internet nog. Na lang zoeken vond ik ze daar en kon ze zelfs bestellen. Kan ik de 'van' dus vandaag toch niet afmaken.

Hed bed frame is af en biedt veel bergruimte eronder. De matras met memory foam topper ligt heerlijk. De twee geluidsboxen die voor een fraaie surround sound moeten zorgen wachten nog op de bestelde screw grommets. Ruimte voor de chilly bin (kreeft, wijn), een 20 l. water jerrycan (afwas), een portabel toilet (zoals gezegd, just for the show) onder het kastje geschikt voor spulletjes waar je snel bij moet kunnen. Alles in een fraai Ikea blauw kleurtje (we vonden nog wat ongebruikte potjes in een oude verhuisdoos).

Onder de matras nog flink wat bergruimte voor kleren, rugzakken en wandelschoenen. Hier en daar nog handige opberg vakjes. Begin er al zin in te krijgen. Nienke is al bezig met wat verduisterende gordijntjes (geen Delft blauwe zaken of zonnebloemen). In Maart rijden we dan naar het zuiden, helicopteren vanuit Te Anau naar de Dusky sound om daar lekker een weekje in afzondering te vissen, eten, borrelen, lezen, genieten.

Niet dat er hier niet te genieten valt.

We hebben alweer heel wat fraaie zonsondergangen gehad.

Juuds roosjes staan volop in bloei.

Helaas ook weer heel wat takken naar beneden gekomen.

Als toetje voor mijn Indonesiche maaltijd (je moet toch wat als je vroeg wakkker bent) dipte Nienke dikke aardbeien in chocola. Koud uit de ijskast zijn die heerlijk. Een geslaagd maal met gasten die we uitgenodigd hadden op een bijeenkomst voor het Maori filmfestival. Het bleek een fundraiser te zijn, dus waarom wij daar nou waren. We hebben geen van tweeen een eigen business. Desalniettemin wil Nienke zich ervoor gaan inzetten. We zullen zien.
De muziek deze week is van Flavia Coelha, een Braziliaanse dame die we in het voorjaar op Womad zien.