13 july 2015; Wintery weather

Kennelijk zijn de winter maanden hier de ideale tijd om de jaarlijkse whale count te doen. DOC huurt dan een paar mannetjes in die zittend op kratjes bier in een DOC hut de passerende walvissen tellen. Eentje was er bijzonder. Migaloo is haar naam. Blijkbaar is deze whale bekend in Australie, maar in NZ was -ie niet eerder gespot. Moet een prachtig gezicht zijn!

Op Donderdag lag er ineens een boompje op de oprit, een van de oude bomen was in tweeën gespleten, ouderdom of een rare windvlaag geen idee. Even eromheen gereden maar vrijdag eind van de middag na het werk werd Hans er toch onrustig van dus moest de zaag erin. In een uurtje was de oprit weer vrij en konden we erdoor om gezellig bij vrienden te gaan eten - goed begin van het weekend.

Zaterdag middag ontfermden we ons over de blokken en takken en omdat het een prima dag was staken we meteen de fik in de takken. Een volle trailer met houtblokken voor de schuur. Die besloot Hans zondag met de hand te gaan splitten, good work out! Dat kostte de rest van de middag maar toen lag ook alles weer netjes opgestapeld in de schuur. Dit jaar gaan we hard door het hout heen, het is een stuk kouder dan vorig jaar in de winter.

Op zaterdag eind van de middag op weg naar het volgende etentje leek het even alsof er brand was op het strand, gezien vanuit de auto - bleek de zonsondergang te zijn. Even snel een foto met onze locale stream erop die uitmondt in de zee bij Te Horo.

Het is koud en het sneeuwt! Niet bij ons op het strand maar wel op de lagere hills in Waikanae en zeker in de Tararua's (foto). Zaterdag morgen 9 uur dieren voeren en dan zie je dit; zo mooi, zo stil en dan ren je dus snel naar binnen om de camera te pakken.
Hier riep is zusje en broertje of ze niet wat hooi wilden als ontbijt.

Hmmm toch wel lekker een beetje hooi - ook al hebben ze met z'n tweetjes nog redelijk wat te eten, een beetje verwennen is lekker. Als het goed is komt er rond September weer een kleintje bij.
In de andere paddock lopen Thelma en Louise nu te grazen en vooral wanneer ze veel herrie maken 's ochtends of als ze ons buiten zien komen de koetjes even kijken wat er aan de hand is, heel geestig.

De zonsondergangen blijven prachtig in dit seizoen, je blijft foto's maken.
Gisteren was extra speciaal, want die 'mount' die je in de verte aan de horizon ziet is Mount Ruapehu en die hebben we nog nooit voor ons huis zo goed kunnen zien.
Er ligt een hoop sneeuw op weten we, want we horen om ons heen van iedereen die op weg is naar de skifields.

En zo kalm dat water, net een lake.

Ook de Kaikoura Ranges and Marlborough Sounds waren goed te zien de andere kant op.

Sinds 1 July doen we mee aan Plastic Free July. Dit is een internationale actie maand om geen 'single use' plastic te kopen; kortom zo min mogelijk plastic verpakkingen die maar 1 keer gebruikt worden. Als solid watste manager promoot ik dit; walking the talk! In totaal doen er bij ons op het werk 14 collega's mee aan de challenge. Er is een top 3 dingen die ze mensen vragen te doen als eerste stap en ook in het kader van iets is beter dan niets, ze willen mensen meer stimuleren om in ieder geval iets te doen. Voor een beetje waste person zijn die 3 dingen geen doel, want die doe gebruik of koop ik al jaren niet meer: rietjes/take away coffee cups/plastic boodschappen tasjes. Dat is easy voor mij, want als echte Hollander neem ik altijd mijn eigen tassen mee naar de supermarkt en had ik al 'katoenen netjes' gekocht om fruit en groenten in te doen, ik neem iedere dag mijn reusable coffee cup mee en rietjes? Heb ik al jaren niet meer gekocht. We doen ons best: Hans bakt weer zelf het brood en we zijn geswitched van melk in plastic naar rauwe melk in flessen. Hij smaakt fantastisch, echte romige melk. Nu er dus wat minder van drinken! Verder ook geswitched naar de krant on-line want de papieren versie wordt iedere dag in plastic op de drive gegooid. We hebben dus al een paar goeie aanpassingen gedaan maar simpel is het niet; het kost veel tijd om verschillende winkels af te lopen in plaats van naar onze local supermarket te gaan; daar loop ik nu naar binnen en met 1 of 2 dingen naar buiten want je kan letterlijk NIETS kopen want alles alles zit in plastic. Ook niet de dingen die je dagelijks gebruikt zoals kaas. Ik was me er wel bewust van maar deze maand komt het totaal naar de voorgrond en dat is ook de bedoeling; bewustwording. We blijven kijken wat we nog meer kunnen doen - de Binn Inn is nu de favoriete winkel want je kunt er de 'staples' uit bakken scheppen in meegebrachte bakjes, je schoonmaak middelen 'tappen' en ze verkopen er ook Hollandse kaas van het stuk en drop die je zelf kunt scheppen. Nu nog een paar suggesties aan de manager doen en dan blijf ik zeker komen.

Woensdag eind van de middag hoorden we dat The Red Cafe - het cafe van Te Horo in lichterlaaie stond. In no time was het vuur niet meer te blussen en ging het 100-jarige gebouwtje in vlammen op. Een flinke domper voor de community want dit cafe was heel populair voor Sunday roasts, dinners next to the fire en lunchen in de tuin - echt heel jammer. Het hielp ook niet dat er 'rural' geen waterleiding is!! De fire trucks waren in no time leeg en dan moeten ze naar de rivier om bij te vullen, pretty hopeless. Dat is dus een extra probleempje als je rural woont zoals wij. Dan helpt een 40,000 liter watertank ook niet echt als het er zo uit ziet...
Ik zie uit naar een weekendje Wairarapa met mijn NZ-jaarclub over 3 dagen, veel zin in even met de girls bijpraten en veel lachen, Ook zijn we wat plannetjes aan het maken om Peter en Floor met drie dochter een bliksem tour NZ te geven als ze hier arriveren eind van de maand, leuk!