4 maart 2017; Verslag van de Meidentrip 2017

Na een fantastisch feest was het maandag morgen aftrap met een ferry tocht voor onze 'meiden (48+)' trip. Op de ferry was het behoorlijk choppy door harde wind (in NL storm genoemd) maar wij genoten toch lekker buiten van de altijd weer mooie trip naar Picton. Hans met vier girls in de auto en ik in de bus met een girl, lekker de tijd om wat bij te praten.

We werden geloof ik al meteen 'Hans and his hens' gedoopt toen bleek dat de boeking bij High Fields winery onder Hens was opgeschreven - heel toepasselijk! Hans had hier geboekt nadat wij samen vorig jaar bij de buur winery wijn gekocht hadden en allebei zeiden 'hier moeten we nog eens gaan lunchen'. Prachtig uitzicht over de Renwick wijnvelden in Marlborough.

En natuurlijk de winery platter met allemaal heerlijke hapjes samen met een koel glas fruitige witte wijn en roze bubbeltjes. Dit was 'a cracker' of a start to a wonderful trip.
Zo blij met die mooie blauwe luchten en heerlijke temperatuur na een natte koele zomer in Te Horo - speciaal voor ons, zo voelde het.

Queen of the Castle posing in the doorway - one day.........

Vanaf de winery was het een mooie rit langs Nelson, de baai, door Upper Moutere naar Marahau waar we ons eerste kamp moesten opslaan. Ging prima, ook voor niet-kampeerders zijn deze tentjes kinderwerk, allemaal lekker een luchtbedje we waren er klaar voor. Na een hele koude nacht (die heldere nachten met milky way betekent mooi weer maar ook 's nachts koud, vooral de paar uur voordat de zon opgaat) maar gelukkig warme douche braken we op en meldden ons met rugzakken en plunjezak met tenten bij de water taxi.

Een uurtje langs de kust van Abel Tasman naar het noorden over de blauwe zee langs de gele standen. We dropten onze tenten in de baai waar we gingen kamperen en gingen verder naar het noorden tot aan Awaroa, zo'n beetje halverwege het Abel Tasman Park.
Daar werden we op de beach gedropt met de rugzakken en liepen we meteen door (20 meter) naar de Awaroa lodge voor de lunch, Het actieve deel van de vakantie kon beginnen!

Prachtige lodge, geweldige inrichting en mooie plek om buiten te zitten. Daar gaan we nog wel eens terugkomen. Lekker vers visje en, ok dan, 1 glaasje, want er moest nog gelopen worden.

De pak ezels met het eten en kookgerei, strapped in voor een korte walk naar de baai waar we gingen kamperen. Op de eerste dag hielden we het allemaal heel relaxed, konden de 'townies' even wennen aan wat lopen.

Geloof dat het uiteindelijk zo'n 6 km was over 1 grote hill van Awaroa naar Onetahuti Bay, waar we gingen kamperen.
Abel Tasman met de prachtige gele stranden is altijd meteen goed voor het echte Kiwi-holiday gevoel :-)
Kampje opzetten naast het strand en heerlijk de tijd om even te zwemmen en te luieren.

Pasta koken met 1 pannetje water voor 7, no problem. Let op het aantal flessen fly-spray en de lange mouwen; sandfly proofing! We wisten het van te voren, maar het zijn er een hoop! Ook weer een koude nacht hier bibberen in de slaapzak - later bleek dat dit echt samen hing met de heldere nachten maar ook een beetje met Abel Tasman.

Het wakker worden naast een prachtig strand en de zon die je meteen opwarmde maakte dat allemaal weer snel goed. Onze kayaks lagen klaar op het strand en onze guide Emily en Floor waren er klaar voor. Sprayskirt en hoed, the latest kayak fashion!

Wat een fantastische dag samen met Emily (from the UK) die allemaal mooie verhalen te vertellen had over de inlets waar we dankzij de high tide allemaal in konden paddelen - onder het motto 'never let the truth get in the way of a great story'. Er was ook een collega van haar mee Joe (die Zweeds bleek te zijn en Josfine heette) - erg leuk om uit te wisselen over hun levens als guides in NZ. Tijdens de picknick lunch kwam er een groot kleed uit Emily's kayak en op mijn vraag wat dit was vertelde ze dat dit een zeil voor de kayak was.

Tsja, dat moet je natuurlijk niet tegen een stel Hollanders zeggen want dan moet er natuurlijk gezeild worden. Dat vond ze helemaal prima en we hadden het geluk dat tegen het eind van de dag de wind oppikte zodat we inderdaad al zeilend Torrent Bay konden invaren op weg naar Anchorage Bay waar we zouden kamperen, Dit was zo'n speciaal moment dat we ons jaarlied 'Plankton 1987' aanhieven - en wat klonk het weer mooi na 29 jaar.
Een traan wegpink momentje voor degenen die we moesten missen maar ook een hommage aan vriendschap.

Anchorage Bay doc campsite bleek een heel stuk groter dan die van dag 1 maar weer prima kamp opgezet naast de picknick tafel, klaar voor het twee 1 pans maal - noodles dit keer. Wel hadden we nog even via Emily kunnen regelen (waar heeft ze anders die radio voor) dat de watertaxi voor ons met onze tent plunjezak een doosje met 3 heerlijke flessen wijn afleverde op de beach. Dat was helemaal top en maakte de dag af!

Dag 3 was de wandel dag; 12 km terug naar Marahau, heuvel op heuvel af een beetje, zo'n 4 uur lopen. (klik op de foto's om ze groter te zien) Mooie toch met prachtig weer, de zee blauwer dan blauw. Het einde van deze tocht betekende helaas ook het naderende afscheid van Floor....

Na een koel glas op het terras in Marahau en het oppikken van onze tenten vertrokken we zuid waarts naar Mapua, naar de 'clothing optional' campground waar we zouden kamperen. Viel allemaal erg mee hoor, maar 1 of 2 bloterikken gezien. Ik bracht Floor naar Nelson voor de start van haar lange vliegreis naar huis - even een brok wegslikken elkaar omhelzen en zeggen 'we zien elkaar gauw'. In mijn en ons hart voor altijd, die oceanen ertussen negeren we gewoon.

Daarna de anderen oppikken van de borrel tent en naar Mapua voor dinner at the harbour - en kijk eens wat een sunset. We bleven maar kadootjes krijgen 'van boven' met dit weer - gewoon vreselijk genieten van elkaar, de vriendschap, de verhalen, de natuur, het heerlijke eten, de fantastische wijnen. Dan is NZ echt even de best plek op deze aardkloot.

Via Murchinson (richting West Coast) reden we de volgede dag naar de Buller Gorge swingbridge en jet boat ride die Hans had geboekt. Lange swing bridge over een brede rivier en daarna racen over die rivier! Komen we erachter dat Irene vreselijke hoogtevrees heeft en als een huis opziet tegen die jetboat....

Later stuurt Max een foto van hun trip 20 jaar geleden waar Max op de swingbridge staat en bevestigd dat ze inderdaad 20 jaar geleden niet over die bridge is gegaan, En nu?

Nu ben je 50 en dan denk je; ik ga het gewoon toch doen, huppakee. En dat deed Ireen, over die brug en in die boot! Wel even van de buitenkant plaatsje ruilen met mij want die eerste spin gaf haar wel even de bibbers (net alsof ik zo'n held ben haha) - maar daarna heeft ze toch vooral haar ogen open gehad en vond ze het samen met mij prima dat we achterin zaten en niet voorin. Daar moet je ook nog dealen met de 'ik vaar recht op een rots af' grap - not that funny really. En ja, ze kon dus nog lachen na afloop, waarschijnlijk nog het meest van de opluchting haha

Tijdens de lunch in Murchinson begon het te betrekken en regen leek zich te gaan aandienen. Toch maar een 6 pers. hut geboekt op een campground in Westport in plaats van de geplande 'rough' camping in de bergen (pikdonder en nat is toch niet zo leuk). En wie kwamen daar aanzeilen nadat we net de bbq zalm hadden verorberd; de familie Schat - onze vrienden de we op het feest natuurlijk hadden gezien maar daarna hun reis vervolgden. Was heerlijk om hun echt even te spreken want dat was door al het dansen niet gelukt. It's a small world - love it.

Hans wist toch nog bijna iedereen enthousiast te maken voor een vroege ochtend wandeling die wij eerder hadden gedaan toen Hans in Westport zat. Helaas gesloten door de earthquake maar een andere trail bracht de kans om zelf even goud te zoeken en zie hier; een paar flakes, leuk voor de kids back home.

Daarna liepen de girls de trail naar de Seal Colony in Tauranga Bay onder Westport en reden Hans en ik de auto's naar onze lunch plek. Even naar boven lopen en daar vonden we elkaar op het uitzicht punt boven de baby seals. Prachtige kust, ruige rotsen en big waves.

Lunch bij het restaurantje in Tauranga Bay, waar Hans en ik jaren geleden ook waren met mijn ouders. Even een nostalgisch moment, het uitzicht is onbetaalbaar en food en wine weer heerlijk.
Daarna verder rijden richting Zuiden langs de prachtige West Coast, toch wel een van onze favoriete plekken in dit land.

Even stoppen voor de Truman Track, prachtige baai. Bleek met high tide toch iets minder veilig dan Hans riep, want Eef's phone overleefde die vloedgolf niet, zij zelf gelukkig wel! Oef.

Punakaiki Pancakes Rocks bij high tide is spectaculair - dus Hans z'n timing was perfect bij de planning van deze rit.

De blowholes op hun best, uit alle hoeken en gaten blaast de zee 'stoom' omhoog als die hoge golven binnen rollen.

In Greymounth kampeerden wij aan de beach waar we na de pizza werden getrakteerd op een prachtige sunset waarvan we heerlijk met een bakkie thee.

Ireen verbeeldt de WOW factor - jeeha

Als je op de foto klikt wordt hij vergroot.

Voelden we ineens een paar spatjes na die sunset, besloten de townies toch hun tentjes maar onder de koepeltent te zetten, just in case, ze toch niet zo waterdicht zouden zijn. Konden er nog net bij in de hoek voor dat laatste glaasje en het viel gelukkig erg mee met die 'regen'.
De volgende ochtend begon de rit landinwaarts richting de Lewis Pass. Via Reefton and Murchinson, een mooie tocht door de Grey river valley.

Veel politie en veel meer auto's dan 'normaal', nu de SH1 langs de kust naar Kaikoura is afgesloten sinds the earthquake. Ook de Lewis Pass DOC campground was goed bezet maar we vonden een prachtige bosplek, met picknick tafel en fire box. Inmiddels ervaren tent opzetters; kampje stond in 5 minuten!

$36 in de honesty box voor het gebruik van de campground en de 'long drop' en we gingen op weg naar het 'luxe' deel van deze dag; de Maruia Hot Springs - lekker even soaken met uitzicht op de rivier. Hot en hot met een plunge pool. Geloof dat alleen de sauna diehards (de gezusters) in die pool geplunged hebben - heerlijk!

De anderen waren al door naar de borrel met uitzicht op de rivier. Gevolgd door een drie gangen diner, hard werk hoor die Kiwi holidays :-)

Een charmante glimlach goes a long way - dus we keerden terug naar de camping met een doosje droog firewood van de ober en konden zo deze weer heerlijke dag besluiten rond een kampvuurtje.

's Ochtends je gezicht wassen in een helder stroompje en ontbijtje in de warme zon - Hans maakt hier zelfs een roerei met gebakken spek, wat wil een mens nog meer.
Nou......een gewone wc dus want de long drop was voor de townies toch net een brug te ver - dat werd dus ophouden tot de lunch in Murchinson waarover we weer terug moesten rijden richting de Nelson Lake District, onze volgende stop.

Onderweg een oude coal mijn site bezocht met een prachtige waterval, voor ons ook weer nieuw. Met een knipoog van Arie.
We arriveerden in St Arnaud en vonden de DOC camping die we hadden geboekt aan het meer. Prachtige locatie maar dat vinden miljoenen sandflies ook en dat was toch niet zo'n geweldige combi.

We hebben drie tenten neergelegd maar nadat we allemaal (ja zelfs ik) besprongen werden door wolken sandflies toch maar even in het 'dorp' gaan kijken naar een alternatief; de dames in een 6 persoonskamer en Hans in de bus op de camping. Handig toch dat we die bij ons hadden, luchtbed erin en wakker worden met dit uitzicht.Wat een fantastische view - terwijl de Japanners selfies nemen op de steiger gingen die gekke Hollanders natuurlijk gewoon zwemmen.
Need I say more...?

Weer een prima eetplek geboekt door Hans waar we ons allemaal realiseerden dat dit onze laatste avond samen was en we even terug moesten in de tijd en naar de afgelopen 10 jaar....lief en speciaal.

Onze laatste dag was aangebroken; een ritje naar Renwick bij Blenheim om daar onze tandems op te pikken voor een ritje langs de wineries.

26 graden - de warmste dag van de trip en wij gingen fietsen! Met wijn proeven om 11.30 's ochtends bij Forrest en 30 minuten later lunch bij Giessen in de tuin viel dat fietsen toch best een beetje tegen......

Na een verfrissend ijsje haalden we toch de eindstreep rond 3 uur en gingen we met een grote zucht aan ons laatste ritje naar de ferry beginnen.

In Picton (de Kiwi Riviera) nog even heerlijk rondgesnuffeld en kadootjes ingeslagen voor de kids back home.
Nog even genieten van elkaar, deze onvergetelijke reis, het heerlijke zomerweer en de prachtige uitzichten.

Dag Sounds dag Zuider Eiland - we'll be back! Met zonsondergang de ferry tocht terug naar Wellington waar we de BB-sters afleverden bij het city hostel voor hun laatste nacht in NZ. Even een kort baal momentje maar ook denken; binnen is binnen dit neemt niemand ons ooit meer af! we zien elkaar snel weer en nee Holland is niet ver weg :-)

Wat was het gaaf, vertrouwd, dierbaar met deze fantastische vrouwen die al zo lang mijn leven verrijken. Love you all   xNienke