14 oktober 2017: De laatste etappe, Panama

Het lijkt al weer zooo lang geleden die fantastische trip maar hier is dan eindelijk de laatste etappe (door Nienke). Die lieve Deb had krukken geregeld voor Hans en zo stond ze ons op te wachten op de airport, helemaal super! In Te Horo hebben we nu als aandenken Panamese krukken - weer eens wat anders dan de fridge magnet!
We waren een uurtje binnen bij Deb toen de deurbel ging en mijn vriendinnen voor het leven Annemiek en Suus op de stoep stonden! Superleuk natuurlijk - van Annemiek wist ik dat we elkaar zouden zien maar dat Suus er zou zijn was een complete verrassing -  zo cool en zo lief dat ze allebei helemaal naar Panama kwamen.

Na een jetlag laat glaasje op het terras zagen we elkaar de volgende dag bij de ferry naar Cantadora, een van de vele eilandjes op een uurtje varen van Panama City. Hans had over aandacht niet de klagen en kon ondanks de knie zeker lachen. Been gestrekt op de coolbox met koude biertjes, bubbels en lunch.

Het was het perfecte uitje voor Hans want we gingen op whale watch en werden op onze wenken bediend. Deze groep van 4 whales zommen voor de kust van het eiland, zo dichtbij en vier tegelijk - daar moet je in NZ toch wel meer moeite voor doen.

Hier nog geen regels hoe ver bootjes van whales af moeten blijven en zoals je kan zien aan de foto's waren we erg dichtbij en zwommen ze zelfs onder ons bootje door.

Als Nederlandse Kiwi heb ik daar gemengde gevoelens bij want die regels over afstand zijn er niet voor niets - maar dit is Panama dus je geniet gewoon.
Het is en blijft een spirituele ervaring, deze majestic animals, zo krachtig en machtig aan je voorbij te zien trekken.

'Traantje weg pik' moment, kan niet anders zeggen. En wat heerlijk om dit met z'n vijven te kunnen ervaren.
De volgende morgen gingen de vier dames snorkelen en Hans bleef in de B and B. Werden we nog een keer getrakteerd op een groep van nu 6 whales, echt ongeloofelijk - helemaal super.

Dit filmpje van een duikende bultrug is geschoten door Suus.

Hier gingen we even het water testen en onze schoonzwem kunsten vertonen - yeeehaa in Panama!

Na alle whale excitement gingen we naar een klein eilandje om even wat te drinken - blijkt er in die coolbox heerlijke verse tuna te zitten die onze stuurman klaar maakt met verse ginger op een paddle.

Lunch is served - how awesome is that? En lekker.........yum

The Cantadora crew op weg naar het eiland - very happy after a great morning

Op naar de B and B, geboekt door Annemiek die al een keer geknuffeld had met de herten die denken dat ze honden zijn. Helemaal grappig die beesten, ze zijn wild maar omdat ze gevoerd worden komen ze terug en met name de jonkies zoals deze zijn super tam en nieuwsgierige. Prima geslapen en heerlijk gegeten daar met veel te veel wijn natuurlijk maar zo bijzonder om daar met elkaar te zijn, geluksvogels zijn we.
We waren ook een lokale bezienswaardigheid aan de picknick tafel langs de weg met onze meegebrachte gin-tonics en hapjes.

Hoe lief is dat zou Debby zeggen.
Later hoorden we dat de Duitser, die de B and B runt, de uitvinder van het pyramide spel in Duitsland was - zodat hij nooit meer terug kan voor familie bezoek. Tsja, Zuid Amerika zullen we maar zeggen.
Het volgende filmpje van een groep walvissen die we de tweede dag zagen is weer met dank aan Suus

Na ons tweedaagse eiland avontuur nog heerlijk uit eten in Panama oude stad - en toen namen we afscheid van Miek, die de volgende rustig aan deed vanwege werken op de terug vlucht. Deb liet ons en Suus het Panama kanaal zien -dat is very impressive. Staaltje engineering van heb ik jou daar. Er was net een groot schip doorheen gegaan en we zagen het in werking voor een kleiner schip. Het nieuwe kanaal zie je in de verte liggen.

Weer had Deb het super voor elkaar door een bootje te regelen waarmee we het kanaal op gingen, je ziet een foto van een van mega schepen hieronder. Vanaf het kanaal sloegen we een zij arm in en ineens; wow je vaart door de jungle!!

Helemaal fantastisch, zo groen, die kleur is echt fantastisch. En toen spotte Hans een toekan, wat een prachtig beest toch.
Op deze foto zie je een alligator zwemmen.

De bootman bracht ons naar twee plekken waar apen verzamelen en daar heeft Deb banaantjes gevoerd aan deze cute guy op de foto. Heel vlug en schattig - maar moet eerlijk toegeven dat ik het prima vond dat zij ze aan het voeren was en niet ik. Ben niet zo'n held als het op apen aankomt. Klein trauma-tje van die nasty baboons in Gibraltar en de Apenheul....

De gigantische container schepen die zich door het kanaal persen - very impressive. Hier op de zee arm ten noorden van het kanaal.

Op de terugweg naar de steiger - Suus moest een taxi gaan nemen om naar de airport te gaan (in de hoop dat ze meer terug kon - wat lukte!) - voeren we nog langs een Indianen dorp waarvandaan deze dame in kayak kwam peddelen.
Wat een plaatje he?
Het is geweldig hoe je in Panama op een half uur rijden van het centrum ineens zo de jungle en de rust kunt ervaren - heel bijzonder.

After dinner en drinks even los gaan op de favoriete nummers - altijd heerlijk! Deb moest mij natuurlijk wel even haar salsa moves laten zien - we just love dancing!
De laatste twee dagen in Panama waren als gevolg van 'de knie' helaas gevuld met dokters en apotheken bezoek en airlines bellen om te proberen vluchten aan te passen. 30 minuten in de wacht hangen is heel gewoon... We waren zo blij dat we bij Debby waren en zo dankbaar voor haar hulp want ik weet niet hoe we alles zonder haar in een stad die je niet kent hadden kunnen regelen. Na een heerlijke laatste diner in de oude stad vlogen we met onze een latere vlucht dan gepland met (Hans in business class) naar Santiago - waar we door de late arrival onze geboekte aansluiting misten.

Na letterlijk uren in de wacht hangen in Panama om het tweede deel van de vlucht te regelen hadden we besloten om gewoon maar te gaan. En daar stond ik dan om 1.30 's nachts het verhaal te doen aan de balie met als uitkomst dat ik twee nieuwe tickets kocht voor Maandag avond vliegen - het was Zaterdag nacht laat op dat moment. Zondag vlucht zat bomvol, niks aan te doen.

Economy tickets gekocht op de rij met 'extra' beenruimte waar ze ons al meteen incheckte - de dame was heel helpful dat wel. Business class was USD 12,000 - dat was toch wat te gortig zonder te weten of de verzekering iets zou vergoeden.... na 5 dagen nog steeds geen bericht van de verzekering - die service was ronduit slecht te noemen. pas toen we al weer thuis waren accepteerden ze de claim......
Anyway, hotel accross the road was ook vol die nacht en dus eindigden we om 2.30 am in het airport hilton hotel paar km verderop. Daar moesten we nou de tijd volmaken, 2 langen dagen.
De kamer was gelukkig prima en we hadden films om te kijken en hebben veel geslapen, erg moe na al het gedoe en het zeer volle reisprogramme. Ook kon ik nog even zwemmen en de sauna in, altijd lekker.
Hier proost ik met de laatste Pisco Sour van de vakantie - ok nog eentje dan!

In Panama waren we naar een dokter geweest omdat de verzekering eist dat je een medische verklaring hebt die aantoont dat er ook echt wat met je is (op zich niet onlogsich).
De verzekering eiste vervolgens dat ook in Santiago er weer een dokter naar de knie moest kijken en verklaren dat Hans kon vliegen.
De balie van het hotel belde een lokale dokter en dit was 'm dan. Catweazle - hij keek ernaar en deed vervolgens heel frummelig een pleister over het gaatje om de randjes naar elkaar toe te trekken. Nou ja, hij vond denk ik dat -ie iets moest doen. Gelukkig tolkte de leuke meid van de receptie want hij sprak geen Engels, wel Frans omdat hij ooit in Belgie had gewerkt. Maar mijn medische Frans is ook zero, dus fijn van die tolk.
Affijn weer een briefje erbij en even USD100 afrekenen voor die pleister. De volgende dag hadden we al een late checkout om 3 uur en besloten we maar naar de airport te gaan. Achteraf niet zo slim want je vergeet even dat je pas 3 uur voor je vlucht kan inchecken (en dat was om 11 uur 's avonds...). Vandaar dat de meneer van de rolstoelen Hans hier parkeerde en er vervolgens niets gebeurde.

Daar kon ik effe helemaal niet meer tegen na al het gedoe - dus ik ging naar de balie voor preference inchecken en deed mijn verhaal. Gelukkig waren ze heel aardig en konden we onze koffers kwijt. Daarna wij met rolstoel naar de lounge en daar de volgende lange uren doorgebracht met lezen, eten en series kijken (Hans). Zoals jullie weten - we made it home - en de knie zit dicht. Hans loopt nu elke avond in Reefton langs de rivier dus het gaat de goed kant op.
Ben nu begonnen aan Spanish op TedEx - want een beetje meer Spaans is toch wel essentieel in Z- Amerika. And we'll be back - for sure!