2 oktober 2017: Machu Picchu, Peru (en vandaag 24 jaar getrouwd)

Helaas voor Nienke moesten we alweer voor dag en dauw op om onze vlucht naar Peru te halen. Daardoor konden we wel van de opkomende zon over het Andes gebergte genieten.

In Lima waren we de eerste bij de band. Nienkes koffer kwam er ook als eerste uit. En daarna......... Niet die van mij. Voor de 6e keer in mijn reis carrière raakte mijn koffer zoek. Gewoon met Nienke en Debby, die we daar ontmoeten, Cuzco in. Die koffer komt wel weer.

Geen lego, maar het past wel allemaal precies in elkaar. Door zo te bouwen met 'interlocking' stenen blijven de muren ook tijdens aardbevingen staan. Kunnen ze elders nog wat van leren.

Restaurantje zoeken aan dit leuke pleintje. Eentje waar ze local food serveren. Helaas hier ook alweer een McD. en KFC.

Alpaca! Heerlijk. Wellicht moeten wij onze koetjes maar gaan vervangen. Alpaca's zijn leuk, lekker en ook hun vacht is goed te gebruiken. En een vriend had er ons nog wel twee aangeboden, maar Nienke was bang voor ze. Ja, inderdaad zie je een glaasje wijn. Eentje maar. Vanwege de hoogte ziekte (we kwamen van zeehoogte en Cuzco ligt op 3400m) is alcohol niet aan te raden. Gelukkig hadden we pilletjes, want voor de aangeraden 2-3 dagen  acclimatiseren hadden we geen tijd.

Krijg er inderdaad geen mes tussen. We staan hier in het voormalig  paleis van de Inca heersers.

Dat wat er nog van over is dan, want de katholieken hebben er gewoon een kerk met een abdij op gezet. As you do.

We zaten in een leuk hotelletje, vrijwel in het centrum van Cuzco. Binnen terrasje en krakende trappen, sfeer! Kan ik jullie aanraden.

Na onze dag acclimatiseren (lekker door de stad lopen, paar musea bezoeken en de heerlijke kleurige markt) gingen we naar de Sacred valley, naar de ruïnes van Pisac. Uiteraard staan hier ook weer onze 'beste vrinden' al die kleurige dingetjes waar ik nou al jaren naar op zoek was. Alleen de flesseopener met Lama hoofd hadden ze niet, uitverkocht!

Op deze overzichtsfoto kun je de fraaie terrassen zien die bij de Inca citadel hoort. Hier werd geëxperimenteerd met het groeien van aardappelsoorten. Ze hadden wel 3800 soorten. En dan schildert van Gogh zo'n saai doorsnee gezinnetje met gewone Hollandse piepers.

Hier is het toch echt mooier. Allemaal gebouwd in het begin van de 15e eeuw (en door de Spanjaarden aan het begin van de 16e eeuw verwoest).

Onderweg komen we een processie tegen. Grappig is dat ze het vernietigen van hun cultuur door de Spanjaarden maar niets vinden, maar de opgedrongen religie staat daar blijkbaar buiten.

Daarna gingen we naar Olantaytambo, waar een gigantisch Inca vesting staat. Ook hier weer enorme terrassen.

Aan de overkant zien we de opslag schuren, zo gebouwd dat de wind die er door ging het graan droog blies.

We wandelden tegen de avond even door het stadje en zagen deze twee dametjes die hogerop iets in een stroompje gooiden en dan hard naar beneden renden om het daar weer uit het water te vissen. Toen ze door hadden dat ik ze fotografeerde moest er betaald worden. Vroeg geleerd ..... Deze foto kost dus 2 Sol.

Een soort Orient express dinner 's avonds in het restaurant dat in het station was gevestigd. Prachtige treinen gevuld met optimistische of uitgeputte wandelaars passeerden regelmatig. De keurig in uniform gestoken staff (zeker 3 per wagon) leidde alles in goede banen met hun fluitjes en eindeloze lijsten. En het eten was ook nog goed. Vooruit, nog een pisco sour dan. En speciaal voor Debby een passend muziekje.

De dag erna moesten we alweer vroeg uit de veren. De trein in om er bij km 104 uitgegooid te worden op. Daar begon onze Inca trail. Er was in ons reisschema geen tijd voor de klassieke 4 daagse Inca trail en dus deden we de laatste 2 dagen ervan in 1 dag. 700 meter klimmen in een dag (Machu Picchu ligt lager dan Cuzco).

Af en toe mocht er even gerust worden bij een stroompje, maar we hielden de pas erin want aan het eind was de beloning.

Daar in de diepte ligt de Urubamba river waar de trein langs loopt. Ons vertrek punt ligt nog een eindje om de hoek.

Onderweg Inca ruïnes en prachtige vergezichten zoals hier bij de ruïnes van Winay Waina, hetgeen 'Forever young' betekend. Ik zal eerlijk zijn, zo voelen we ons niet, al hijgend en puffend. Je weet het, klik op de foto's om ze groter te zien.

Fantastische ruïnes en petje af voor die Inca's, die klommen wat af zeg. Alhoewel, met de Lama's en Alpaca's gaat het wel een stuk makkelijker. De Inca rulers werden bovendien gedragen.

Ook hier weer enorme terrassen. Onze gids vertelde dat dit een soort agrarische universiteit was geweest.

Hier en daar lijkt het wel wat op het zuider eiland in NZ.

Vooral niet naar de afgrond kijken Nienke! En ik denk ook niet dat het verstandig is om op deze balustrade te leunen! Wat zou die Inca heerser hebben gedacht toen hij hier uit het raampje van zijn draagkoets keek? Gelukkig zijn we bijna bij de top.

En dan is de beloning daar. Inti punku (de Sun gate). Wow. Ineens ligt Machu Picchu voor je. Zo mooi. En wat een mazzel hebben we met het weer.

Na een dag klimmen deze view. Omdat het al later op de dag is zijn de meeste toeristen al naar huis en light Machu Picchu er verlaten bij. Hebben we geen problemen mee! Die piek daar op de achtergrond gaan we morgen nog beklimmen!

Een terugblik naar de Sun gate (die inkeping in het midden). Je kan je voorstellen dat het even duurde voordat Machu Picchu ontdekt werd door de Westerse wereld, het ligt goed verscholen. Een andere site, Paititi, werd slechts 10 jaar geleden ontdekt.

Lama's, Alpaca's, ik zie het verschil niet, maar de Alpaca's smaken beter.

Dat zeg ik, beloning.

Gelukkig is het inmiddels routine voor Nienke, we mogen/moeten er de volgende morgen weer heel vroeg uit. Om Machu Picchu te kunnen zien en ook nog die piek te willen beklimmen moeten we een lange dag maken. Als compensatie zie dan zie je natuurlijk wel de zon opkomen.

Lama/Alpaca wijst de weg.

Gisteren waren we nog vol vuur, maar vandaag zat er toch wat zuur in de kuiten en lijkt die piek in de verte, de Huayna Picchu, toch wel hoog. Bijkomend probleem is dat hoe we ook kijken, we zien geen pad omhoog. Toch nog weer even 300 meter omhoog erbij vandaag.

Niet overal zijn de muren zo nauwsluitend. Alleen de vertrekken van de Inca heerser heeft de fraaiste muurtjes.

Desalniettemin imposant.

Allemaal met de hand gehouwen!

Dapper begonnen we aan de steile klim naar de piek van Huayna Picchu. Gelukkig komen er regelmatig mensen naar beneden en krijg je, terwijl je doet alsof je helaas even moet wachten, op adem te komen. Stomme teenagers met hun energie! Totaal geen respect, gewoon langs je lopen alsof het helemaal geen moeite kost.

We made it. We zijn bij het complex van de opperpriester en de maagden.

Machu Picchu vanaf de top van  Huayna Picchu. Wij mogen even poseren (= uitrusten) voordat we weer helemaal naar beneden moeten.

Nog een keertje dan omdat het zo mooi is.

De vertrekken en terrasjes van de priester.

Ik kan hier rustig nog een paar daagjes rond kijken. Je snapt wel waarom ze deze plek hebben uitgekozen. Onvindbaar, goed verdedigbaar, schitterend uitzicht, frisse lucht en dicht bij de zon.

Vaarwel.

Nienkes bewijs!

Tegen borreltijd, in de trein terug naar Cuzco, hoeven we geen rekening meer te houden met de hoogte ziekte! Dat wordt gevierd.

Als afsluiting van een prachtig avontuur in Peru gaan we 's avonds weer heerlijk eten, we eten 'cuy', ofwel guinea pig (cavia). Het is erg lekker, maar een beetje zoals met kwarteltjes, erg veel bot. We nemen afscheid van Debby en maken ons op voor de reis naar de Galapagos. Debby zien we weer in Panama. Gelukkig mogen we weer vroeg op!
De Galapagos hebben we vorige week laten zien, dus de volgende keer wordt het Panama.