14 november 2017: Er rammelt iets in mijn auto.

Na een onbegrijpelijk pauze van een paar weken beginnen we vandaag met ene prachtig stukje muziek uit de 3e symfony van Brahms, het Poco allegretto. Ik leg straks uit waarom;

Foto van Kapiti island vlak voor de landing met  Sounds air, komende uit Kaikoura. Ben nu al weer een aantal dagen hier en je ziet, geen tijd om te schrijven. Kon het huis bijna niet meer vinden door het hoge gras en de 'fix it' list wordt alsmaar langer. We hebben nog om Wwoofers gesmeekt, maar blijkbaar liggen we niet goed dit jaar. Ik heb ook flink wat uitzoek werk te doen. Vodafone, onze provider, gooit de email eruit. Erg handig, vooral als je overal geregistreerd staat met die email. Voor ons dus een goede reden om Vodafone eruit te gooien. Binnenkort dus weer eens een nieuw email adres.

Deze weken help ik 2 dagen per week op mijn oude praktijk. Het lijkt wel alsof de patiënten hier minder slim zijn. Stel je de volgende situatie eens voor. Je komt bij de garage en zegt "er rammelt iets in mijn auto". De garage houder zegt "laten we maar even kijken dan". "Tja, die auto heb ik niet bij me". Moeilijk voor te stellen toch? Nou zie ik mensen voor een rijbewijs keuring die noch hun rijbewijs bij zich hebben, noch hun bril waar ze mee auto rijden. Op zich dus al een reden om ze af te keuren. Niet dat dat echt helpt, want ze scheuren hier gewoon rond zonder rijbewijs. En zelfs als ze er een hebben dan kunnen ze nog niet auto rijden. Daarom is onze road toll hier ook 2 keer zo hoog als in Nederland.

Dus wandelen wij gewoon lekker rustig op het strand. Niet heel erg druk, alleen een jong zeehondje dat ons strandje had uitgekozen voor een hoognodig middag dutje. Intussen begint het hier al naar de zomer te lopen. Alles wat groen is groeit ineens (te) uitbundig, de temperaturen worden aangenaam en we hebben zelfs al de eerste BBQ van dit seizoen gehad. Ben ook al een keer uit vissen geweest. In tegenstelling tot het onkruid in onze tuin staat de visstand er maar matig bij, allemaal guppies. Voor 12 dollar bait in zee gegooid en niets terug gekregen. De 5 aalscholvers die rond de boat zwommen hebben zich echter misselijk gegeten aan al onze teruggegooide visjes.

Geen lekker geroosterd visje boven de fire pit dus, die weer in gebruik is genomen. Even wat frustratie weg branden. Nu ik weer door de knietjes kan gaan merk ik dat er iets niet goed is met het binnenwerk. Ik vrees dat ik beide menisci heb gescheurd, de buitenste aan de achterkant en de binnenste aan de voorkant. Een MRI scan over twee weken moet dat duidelijk maken. Het gesleutel aan de knie moet in Maart wel gedaan zijn want dan komt mijn moeder met mijn zus over naar NZ. Daar ben ik ook nog een tripje voor aan het voorbereiden.

Intussen eerst maar eens wat zaken in de tuin aanvallen. Deze pampus lijkt er wel aardig uit te zien, maar er zit zoveel dood spul tussen. Dat gaan we dus maar eens uitgraven. eigenlijk werk voor een digger, maar daarover moet nog wat onderhandeld worden in de tub.

Ik krijg nogal eens opmerking van mijn eega over mijn schoeisel. In contrast met die mooie dame heb ik geen schoenen voor de winter, zomer, uitgaan, sollicitatie, etc. Gewoon 3 paar dezelfde schoenen. Inmiddels zo'n 10 jaar oud en iets van drie maal opnieuw verzoold. Ik moest ze maar vervangen. Online gekeken en zowaar een outlet store in NZ gevonden die exact (!!!) die schoenen aanbood. 2 paar gekocht. Ben ik toch voor in een Chinese scam getrapt. In plaats van mijn Panama Jacks (links) krijg ik 2 paar plastic schoenen uit China opgestuurd die, zeg nou zelf, in de verste verte niet op mijn PJ's lijken. Ook het Kiwi zwart en het mosterd geel is niet echt mijn keus. Communicatie met die schoften is natuurlijk helemaal niet mogelijk, zelfs mijn 'inlog code' werkt niet meer. Het bedrijf achter de scam zit volgens Google earth in een park in QuangZhouShi in QuangDong, de website is geregistreerd in Tallinn (Estland) onder de naam van een Duitse die op een niet bestaand adres in Duitsland woont. De eigenaar van het Chinese bedrijf Daibo woont in de Seychellen. Waarom ik dat dan niet eerder opzocht? Tja, de site zag er echt Nieuw Zeelands uit en ik was moe na een nachtdienst. Als je nu nog eens goed kijkt (www.dropnfly.co.nz) dan is de tweede opmerking bovenaan toch wel een teken aan de wand. Altijd je bril bij je hebben dus, niet alleen voor een rijbewijs keuring.

Beter aan de wand zou dit staan, fraaie kunst die we tijdens de Arts trail zagen. We hebben de locale industrie weer gesteund.

OK, Brahms zal nu wel afgelopen zijn. De 3e symphony van Brahms zat in mijn collectie, maar ik had het al een tijdje niet meer gehoord. Tijdens een Hollandse avond (Janine Jansen op viool en Edo de Waard als dirigent) met het New Zealand Symphony Orchestra klonk het derde deel toch wel heel erg bekend. Een TV serie? Ik kon er niet opkomen. Thuis even opgezocht, blijkt Santana het 'geleend' te hebben. Niet dat hij het erkent by the way. Luister zelf maar eens.

Janine Jansen was trouwens fantastisch, wat een temperament, echt geweldig. Nog nagenietend van dat concert hebben we de dag erop wat van de aangeschafte kunst in de tuin gezet, een toren van aardewerk. Erg fraai.

Zondag nog even naar een concert van Mel Parsons geweest. Die speelde daar met Greg Johnsons, een veteraan. Deze veteraan had naar mijn idee met de geluidsman de avond tevoren alle drank in Paekakeriki weggehakt. terwijl Greg de ene na de andere valse noot uit zijn mond en trompet liet komen, wist de geluidsman de balans helemaal niet te vinden. Resonerende boxen, verblindende en rokende lampen, kraken, etc. Horrible.

OK, genoeg geklaagd voor deze week. Ben bezig met Indonesisch eten. Het is de hoogste tijd om de vrieskist eens te legen. 1 1/2 kg Rendang en 1 1/2 kg Babi ketjap staan te pruttelen, 20 eitjes (Besengek) zijn al klaar. Nu de groenten en garnaaltjes nog. Twee paar vrienden komen eten, de rest wordt ingevroren. Tja, dat klinkt dan weer niet logisch.