28 januarie 2018: 40 klein nulletje C

De muziek deze keer van 'The Eastpointers', een Canadese groep van Prince Edward island, die we vorig jaar op WOMAD zagen en deze week weer in Paekakeriki samen met Mel Parsons. Ze spelen hier het nummer 'Two weeks' van hun nieuwe album "What we leave behind'.

Sorry voor de lange break weer. Het is zomer en dan zijn we eigenlijk de hele tijd buiten. Ons verhaaltje schiet er dan wel eens bij in. We genieten van het mooie weer, de heerlijke zee en de fraaie zonsondergangen. Vorige week weer een paar vrienden uitgenodigd voor een BBQ (je moet toch een keer eten) om mee te genieten.

Werd het nog een bijzondere avond ook.

Zelden zo'n fraaie zonsondergang gezien (en we hebben er toch meer dan duizend foto's van).

Oh's en ah's.

Dan vergeet je de rest van de wereld gewoon. Even niet denken aan sadisten in Libië die vluchtelingen martelen voor losgeld, lafhartige idioten in Kabul die een ambulance laten ontploffen en die verschrikkelijke narcist in Mar-a-Lago (I know, dat zou Washington moeten zijn, maar daar is hij zelden) die nog steeds niet afgezet is. Wij bespreken liever het eerstvolgende concert of wanneer we nou gaan vissen of golfen. Niet van deze wereld? Ach, zo interessant is het elders nou ook weer niet; de Engelse bank en politieke elite kwamen in het kader van de liefdadigheid bij elkaar (alleen mannen!) om geld in te zamelen (gewoon doneren hebben ze blijkbaar nooit van gehoord) en de ingehuurde (!) dames die (again; tegen betaling) werden gevraagd in strakke pakjes en bijpassende strings te komen, waren verontwaardigd dat die vieze oude mannetjes hun handjes niet thuis konden houden. Weet eigenlijk niet welke partij hier nou gek is. Als het maar aftrekbaar is 😂! Same old same old I guess. Groningen beeft ook gewoon verder en Rutte gaat die geldkoe echt de nek niet om draaien, toch? Waar gehackt wordt (en daar is hij zo trots op) vallen spaanders tenslotte. Wij hadden er eergisteren nacht een voor onze kust van 5.1, lekker doorheen gesnurkt.

Kwam ook omdat we een laat avondje hadden na het concert. Eerst even lekker gegeten aan het strand met Nienke terwijl een front zich aandiende (zo ziet dat er dus uit). Het bleef echter boven het eiland hangen.

Daarna de beentjes los gooien met de hippie populatie van Paekock.

I know boring. Nog een BBQ met weer andere vrienden. Je moet het maar zo zien; jullie zouden hier ook kunnen zitten, if only ........

Hier met Ivo (verschrikkelijk die gemaakte lach). Kwam even uit Auckland over, waar hij voor business was, voor een potje tennis, zoals hij wel vaker placht te doen. Ik had de oude botten slechts eenmaal de baan opgesleept sinds mijn aanvaring met het Equadoriaanse lava, maar het ging heel redelijk. Nog steeds sufficiënt, hoewel ik vermoed dat de oude ballen in mijn voordeel waren. Ivo, er staan nieuwe blikken voor je klaar! Ik ga deze week echter wel de rackets opnieuw bespannen.

Inmiddels heb ik er weer wat dagen in Otaki op zitten waar ik even heb  geholpen op het oude honk. Daar zijn steeds meer nieuwe gezichten te zien. Ook wel weer eens fijn om na het werk naar huis te gaan in plaats van een stiffige motel kamer. Kan je ook nog wat klusjes doen. Al het tuinmeubilair is me de kwast bewerkt en in de verf of olie gezet (volgens Nienke alleen maar omdat mijn moeder komt, maar toch zeker ook omdat hout beschermd moet worden). Verder geprobeerd van een boomstronk af te komen (zie foto) en de laatste pampus eindelijk verbrand. Onze nieuwe buren op Harakiki (wie verzint het) road in hun saaie moderne bouwsels zijn niet echt blij met ons. Hun seaview is regelmatig beperkt door ons rookgordijn.

De temperaturen zijn hier flink aan het stijgen, onze weervoorspellers (nick name 'the 50/50's') denken dat we de 40 klein nulletje C gaan halen. Waarschijnlijk bedoelen ze dat hun voorspelling 40 graden of course zal zijn. De zee geeft niet heel veel verkoeling omdat het pislauw is, maar er zijn wel lekkere golven.

Vannacht nog even met Nienke naar de sterren en de wolken liggen staren naast ons vuurtje. Laatste avondje in Otaki voor mij voorlopig. Ben vanmorgen met de ferry zuidwaarts gegaan om weer 3 weken in Kaikoura hospital te werken.

Inderdaad geen 40 graden en ook niet onbewolkt. Toch een mooi tochtje door de fjorden. Busje (die blauwe helemaal achteraan) mee, want Nienke vliegt vrijdag in zodat we samen 4 dagen (het weekend, 1 dag vrij genomen en dan Waitangi day) samen de passen gaan verkennen. Again.

Ik zag heel even wat blauwe lucht, maar terwijl Nienke de schaduw aan de westkust niet uit durfde te komen reed ik aan de oostkust door een bewolkte wereld.

De Sounds blijven echter mooi.

Nog even van Picton naar Kaikoura tuffen over de gerepareerde snelweg. Onderweg vele seals, een paar orka's en albatrossen gezien. In Kaikoura snel de bus uitgeladen (heerlijk als je niet gelimiteerd bent tot 15 kg lucht bagage) en toen op de al klaar staande mountain bike gesprongen. Flesje Speights Summit ultra ale mee en drie broodjes zalm met komkommer. Godenmaaltje. Lekker opgepeuzeld bij mijn vrienden de seals. Ik sluit vandaag af met een argument. Probeer hier maar eens van te winnen.