8 oktober 2008; Crunchy shoulders

Nienke heeft er een echte verjaardag van gemaakt, met pakjes en zelfs een heuse massage door een chinese professional. Zo chinees dat we de poten van onze massage tafel ongeveer moesten halveren. Ze heeft ons gisterenavond goed onderhanden genomen. Ze vertelde dat we ‘crunchy shoulders’ hadden hetgeen in mijn oren toch een beetje klinkt alsof ik mijn ontbijt onder mijn huid had zitten. Ik moet zeggen dat je het inderdaad kon voelen en horen. Misschien toch de leeftijd? Of toch wat slapeloze nachten en wat stress. Naomi (moderne ouders?) heeft het er uitgemasseerd. ‘Is it a five (nice) or an eight (excruciating pain)?’ Afgezien van mijn zere keel, druipneus en wat koorts voel ik me vandaag toch heerlijk.
Die keel is nog een souveniertje van afgelopen zaterdag. Wij hebben toen goede vrienden helpen verhuizen (dat is al de derde keer hier, ik weet het, we zullen wat vaker dingen kapot laten vallen) in Wellington. De wind was adembenemend hard en zo af en toe kon je meubels als een vlieger naar de vrachtwagen dragen. Uiteindelijk dus toch niet zo goed voor de keel, maar ’s avonds wel als beloning lekkere lamsbout met pinot noir in hun nieuwe huis.
Over pinot noir gesproken, ik heb nog een geweldige tip om je auto weer lekker te laten ruiken. Je gaat op het laatste moment naar de super omdat je baas (kan er maar niet aan wennen) komt eten. Je laadt de achterbank vol met eten, wetend dat je straks toch nog een keer mag omdat je iets vergeten bent (apfel strüdel deze keer), en niet te vergeten een paar lekkere flessen pinot noir. Vervolgens rij je snel naar huis omdat Nienke staat te wachten. Je ziet die labrador wel aankomen maar zo stom kan hij toch niet zijn? Jawel hoor, loopt doodleuk gewoon de weg op zonder op of om te kijken. ‘In a split second’ moet je beslissen, de wijn of een deuk (met als toegift de discussie met de familie). Op de rem dan maar weer (kiwi’s rijden niet erg goed) en na het verwachte gebonk en gerinkel komt de toch nog onverwachte krak. Een heerlijke lucht verspreid zich door de auto terwijl mijn geweldige aanbieding zich voor de komende weken in de automatten vestigd. Dat was dus vrijdag. Als ik vandaag wordt aangehouden zal het toch wel enige overredingskracht kosten om dat uit te leggen.
Vanwege de storm van gisteren en vannacht is er nog aardig wat sneeuw gevallen op Mt. Ruapehu. We hebben daarom de weerkaarten goed in de gaten gehouden en een motelletje in Ohakune geboekt. Gaan we dit weekend toch nog even skieen.

Geen foto’s deze week, mijn camera is naar de reparateur. Het LCD scherm had de trip van Holland naar hier niet overleefd. Was geplet tussen de whiskey flessen van mijn rugby vrienden. Had geen bonnetje meer, maar de verzekering hier accepteerd gewoon een afschrift van het bankafschrift en een foto als bewijs. Dat kan hier allemaal nog, zag ook een leuke discussie op het Nieuw Zeeland forum, zo gaat het hier echt nog vaak: http://www.nieuwzeelandforum.nl/home/lees.php?id=17479&vdr=

Nog bedankt trouwens voor de aandacht. Wij vinden het leuk dat we nog niet vergeten zijn en jullie onze website weten te vinden (zie statistiek). U bent weer bij, gegroet!