30 oktober 2008; Kadans

Ik heb ooit eens paard gereden, een keer was genoeg. Kreeg die kadans niet te pakken, telkens als ik naar beneden ging kwam het paard omhoog. Pijnlijke kertsdiner entre-act. Zondagmorgen zaten we lekker te ontbijten met een eitje en wat Albinoni toen er ineens een aantal orca’s voor ons huis langs zwommen. Toch wel heel erg fraai in het ochtend zonnetje. Helaas kon ik ook hier de kadans niet vinden, telkens als ik afdrukte gingen de orca's weer onder. Geen foto’s daarvan helaas, maar we blijven naar de zee turen!
Volgende week komen Nienkes ouders voor 1 ½ maand. We hebben een aardig programma gemaakt. Samen gaan we twee weken over het zuider eiland reizen. Heb natuurlijk een strak schema gemaakt en vrijwel alle overnachtingen zijn al geregeld. We hebben er heel erg zin in en zijn er ook een beetje aan toe. Hier het dek van een van de huisjes die we gehuurd hebben, deze is in Marlborough. Die hieronder in Akaroa.

Dinsdag een aanvaring gehad met een dochter van een patiente. Ze had kritiek op de praktijk en de huisartsen. Haar moeder had iets aan haar been, vermoedelijk kanker. Er waren al 4 brieven van onze kant uit gegaan en een paar telefoontjes. Ze was al 2 maal gezien door de specialist maar nog niet geopereerd. De dochter vond dat wij ons best niet hadden gedaan (had ondertussen zelf de wond niet behandeld zoals ik had voorgeschreven). Er ontspon zich een onaangenaam gesprek. Ik merk dat ik daar niet meer goed tegen kan. Wij zijn natuurlijk niet verantwoordelijk voor de slechte organisatie in 2 ziekenhuizen en de wachtlijsten. Enfin, zoiets verknalt je hele dag. Zo’n reis in het voooruitzicht is dus meer dan welkom.
Vorige week ook nog naar een soort filmhuis bioscoop hier in Otaki geweest. Met 6 man heerlijk onderuit hangend in luie zitkamer banken (pootjesop een voeten bankje) naar een docu/film over Maori gekeken. Dat soort dingen gaan we vaker doen. Misschien ook nog eens een concert. Op het programma hier in NZ staan Stevie Wonder (59), Leonard Cohen (75), Eric Clapton (64) en Simpky Red (uit 1976). Pensionadas on tour!
Het huis wat we huren staat te koop. De real estate agent heeft de draad weer opgepikt en gaat een aantal open dagen houden hetgeen inhoudt dat iedereen die dat wil a.s. zondag tussen 3 en half 4 door ons huis kan lopen. Geeft ons de kans om weer eens goed op te ruimen denk ik dan maar. We hebben besloten zelf niet voor dit huis te gaan nu gebleken is dat van de tuin slechts 1 meter bij het huis hoort en de rest van de council is. Het kan dus gebeuren dat je over een paar maanden ineens naar een gloednieuwe dijk zit te staren. We hebben wel wat andere dingen bekeken, maar zijn niet verder dan de tekenfase:
Hierboven zoals het nu is en hieronder zoals het moet worden (with a new roof and cladding of course).
Het ziet er allemaal wat oud uit en moet flink opgeknapt worden, maar als je deze view vanuit de tuin ziet .......

Dan is er ook nog een leuk huis aan een rivier met je eigen prive badje in the river:

Blijft een moeilijke keuze allemaal, maar wel een luxe. De financiele crisis slaat hier ook hard toe in NZ. Met de komende verkiezingen (hier om onduidelijke redenen om de drie jaar) voor de boeg regent het hier leugens en beschuldigingen. het lijkt Amerika wel. Gelukkig bestaat minimaal de helft van het nieuws uit sport.