6 november 2008: Mans Gerard Joef, wò?

Het gerucht gaat dat mijn handschrift op de kleuterschool al dermate onleesbaar was dat ze daar zeiden; jij moet maar dokter worden. Het schijnt dat patienten van mij met mijn recepten jaren lang het Kröller-Müller museum gratis hebben bezocht. Nadat wij eens in Curacao geland waren hield een douanier een hele Boeing op omdat hij uitvoerig mijn (voor hem onleesbare) landingskaart opnieuw ging invullen (ben je eens een keer een van de eersten gaat het weer fout. Nu hier in NZ weer een misser. Er zijn hier zaterdag verkiezingen. Wij wilden meedoen en dus heb keurig met mijn mooiste blokletters onze enrolment formulieren ingevuld. Ging goed voor Nienke, maar ik heette ineens Mans Gerard Joef. Was dus bang dat ik niet mocht stemmen. Omdat wij het weekend met Nienke ouders naar de Wairarapa gaan gingen we 'voorstemmen'. No problem sir, we'll change it after the elections. Hoefden onze legitimatie niet eens te zien. Wij hebben beiden voor de groenen gestemd. Nog even getwijfeld of we niet zouden stemmen voor de Aotearoa Legalise Cannabis Party (niet gelogen), maar ja, dat is zo Nederlands. Andere partijen kwamen niet in aanmerking, Labour is al 9 jaar aan het regeren en heeft het niet echt geweldig gedaan (sociaal en medisch is het erg matig hier) en National wordt geleid door een liegende car (spreek uit cáááár) salesman. De andere splinterpartijtjes doen erg aan een bananen republiek denken nu naar buiten komt dat ze geld hebben aangenomen voor wederdiensten aan rijke families. Onze lokale politici zijn helemaal een lachertje. Staan langs de kant van de weg naar voorbijgangers te zwaaien. 'Waar staat u ook al weer voor?' 'Geen idee, maar ik kan goed zwaaien!' (schijnt in de beste families voor te komen).
Nienkes ouders zijn veilig geland. Verwelkomt door een paar heftige stormen en regenbuien, maar komend weekeinde wordt het al weer mooier. Op de foto zie je de voorbereiding voor hun trip over het noorder eiland in volle gang. Gisteren avond hebben we samen een Marae (Maori gemeenschapshuis bezocht. Wij waren de eregasten van de burgemeester bij de eerste uitreiking van het NZ citizenship in nieuwe vorm aan 22 immigranten. Dat alles inclusief toespraken (zijn ze erg goed in) en zang. Alles afgesloten met het luid door ons meegezongen NZ volkslied. Daarna nog wat lekkere happen en Maori dans/zang. Philip en Noor vielen dus met de neus in de boter. Had helaas mijn gerepareerde fototoestel in de auto laten liggen. Het resultaat met de telefoon is niet echt van hoge kwaliteit. Philip en Noor zijn al over de jetlag heen. Wij hebben al het een en ander laten zien en vandaag zijn ze voor het eerst alleen op pad geweest. Zowel zij als de auto zijn onbeschadigd! Dat goldt trouwens ook voor ons huis waar afgelopen zondag een open dag was. Paranoïde als ik ben had ik het hele huis gefotografeerd. Je weet tenslotte maar nooit. Natuurlijk niets gebeurd, slechts 4 keurige stellen waren geïnteresseerd. Prachtig weer helaas, maar goed, als het verkocht wordt hebben we nog 3 maanden de tijd om iets anders te vinden.
Inmiddels is mijn nieuwe Schotse collega gearriveerd, aardige vent, maar praat een beetje binnensmonds Schots. We horen dus veel 'Sorry?'of 'wo?' (spreek uit 'wò' plat Kiwi's voor 'What?').

Als laatste mijn lunchplekje aan het strand; krantje, zonnebril (met correctie), bakje brood en fruit, heerlijk. Volgende week mooie foto's van de Wairarapa.