Okay, meer aan de 'voet van' dan maar gedanst hebben we!Weer hoog tijd voor een Nienke-verslagje, dit keer over een paar fantastische dagen op het world music festival WOMAD aan de voet van Mount Taranaki. Vrijdag en maandag vrij genomen om er volledig van te kunnen genieten en na de eerste avond was meteen duidelijk dat dit festival een vast item wordt in onze agenda. Met 2 Welly vrienden koppels met aanhang die ook zouden gaan moest dit een heerlijk weekend worden. Toen we aankwamen rijden zagen we meteen Gareth & Jules die net bezig waren de tent op te zetten met kids en moeder Jill en Rutger & Landa arriveerden vlak zodat we meteen samen met een wijntje het weekend konden inluiden (na het opzetten van de tenten ;-). Dat tentje van trade me was toch wel errug klein, maar we hebben de binnenkant uiteindelijk weinig gezien met drie dagen en avonden fantastisch weer dus het was te doen. Vrijdag om 6 uur begon het eerste optreden meteen goed op the mainstage aan het water met een optreden van de Senegalese Seckou Keita (onderste foto). Kleedje, wijntje, beetje kletsen, dansen en genieten. Een rustig beginnetje maar de avond eindigde met 2 optredens non stop dansen omdat het gewoon onmogelijk is om te blijven zitten bij die Afrikaanse musicians, zoals Juldeh Camara (Gambia) en Rokia Traore (Mali). Ik heb in geen jaren meer zo gedanst sinds ik te óud ben voor de dikso dus dit was echt genieten, met iedereen om je heen die ook staat te swingen, alleen of samen het doet er niet toe.
Het terrein was helemaal in world sferen en vooral erg hippie aangekleed met onder meer deze mooie grote vlaggen, ideaal voor dates...... We gingen allemaal steeds weer even onze eigen gang maar konden elkaar ondanks de 35.000 mensen die uiteindelijk WOMAD hebben bezocht steeds snel en makkelijk terugvinden. Veel families, kids en echt alle leeftijden met allemaal hetzelfde doel; to have a bloody good time.
Het park waarin het festival werd gehouden is een fantastische locatie, prachtige grote bomen, veel prima toiletten, goed overzicht te houden en het hoofdpodium is in een natuurlijke arena waar je elkaar altijd terug kunt vinden. Van deze organisatie kunnen ze bij het Arrow Classic Rock Festival nog heel wat leren, want in die portable toilets werd je na 3 uur 's middags al helemaal niet meer 'bien'. Bier drinken kunnen ze hier ook, zeker als het gros van de bezoekers op loopafstand kampeert, dus daar kan het niet aan liggen.. 
De optredens waren eigenlijk allemaal goed, al gaat onze voorkeur duidelijk uit naar de Afrikaanse muziek, zo aanstekelijk. Zo kwamen we al genietend aan de praat met Willem en Carla die enorm stonden te swingen. Erg leuk om op deze manier weer gezellige en inspirerende mensen te leren kennen, dat blijft bijzonder. Ondanks dat we ook hier door zoveel tiener kids die er rondliepen steeds de gedachte hadden 'wauw dit zouden ze leuk hebben gevonden', hebben we ons gerealiseerd dat ook dat heel bijzonder is dat wij nu, ruim een jaar nadat we hier zijn neergestreken ons zo thuis kunnen voelen met lieve mensen om ons heen. En kunnen genieten van het samen zijn met hun kinderen is weer een volgende stap die we genomen hebben en die ondanks ons gemis, goed voelt.
En ja, de Haka moest natuurlijk ook gedanst worden. De Iwi rondom Mount Taranaki waren ook vertegenwoordigd in een paar stands over Maori culture, waar onder andere getatoeerd werd. Altijd impressive zolang ik maar niet op die bank hoef te liggen.....Op de foto de Waka Huia groep, een bekend Maori dansgroep die door heel NZ optreedt. Er was ook een workshop waarin iedereen mee moest dansen en zingen, was geinig om te doen ook omdat vrijwel iedereen ook echt mee staat te doen. Dat is het meest relaxte denk ik wel aan dit festival; de hippie style (en veel echte met grijze haren) die ervoor zorgt dat iedereen lekker staat te doen waar -ie zin in heeft. 
En van je hela hola daar gaan we dan maar weer. Met een oranje kroon op ben je the king of the hill, alleen spraken ze geloof ik wel engels en geen jordaans. Fake Dutchies! 
Terwijl de grote massa aan het swingen was op het hoofdpodium zaterdagavond zaten wij te genieten van Mikidache uit Mayotte (eiland vlakbij Madagascar), die enorm stond te tokkelen en te dansen. 
Vreemd waterstraaltje bij het ochtend ontbijt, nou ja, de wereld staat hier ook op zijn kop.
Zondag om 12 uur aan de ochtend gymnastiek met koffie in de stralende zon, het was allemaal prima uit te houden. Andrew White met zijn prachtige gitaar muziek erbij, top. Ook Shona Laing uit Nieuw Zeeland was geweldig. 
Who's the guy in the Gandalf hat?! Ja dat is Gareth, ja dat is Gareth.... 
Na een uur swingen bij Fat Freddy's Drop (beroemde NZ band) nog a final swing with Ska Cubano op zondagavond tijdens een groot mixed optreden van alle deelnemende artiesten. 
Hierboven de zonsopkomst toen Hans een ontbijtje in de stad ging kopen. 
Op de terugweg naar huis op maandag nog even een stopover bij een van de plaatselijke beaches die er heel verrassend zo prachtig bleek te zijn! 
Ongeloofelijk toch, de schoonheid van de natuur in dit land, altijd mooi. De foto is de natte broek van Hans bij het 'even om de rots' heenlopen meer dan waard.
Als afsluiter nog even de voetbaluitslagen van Ajax gehoord van de meneer in the Dutch shop in Bulls waar ik even drop moest inslaan voor mijn collega's because it was my turn to prepare morning tea on Wednesday. Speculaasjes gaan altijd goed, kruidkoek ook redelijk (how do you call this?) and what's in it? Weet ik veel, probeer het gewoon. Zijn allemaal wel avonturiers hoor met de eeuwige meatpies bij de ochtend koffie... Vooral die salmiakdropjes waren een doorslaand succes volgens mijn collega die zei those brown ones are yuk I had to spit it out! Hoe durruft -ie mijn dure drop all the way from Holland. Er waren er gelukkig ook een paar die ze wel lekker vonden, maar ja, we're used to the really sweet licorice hey'. En die vinden wij nou weer niet te eten, net winegums.
Ik weet dat ik niet vaak 'blog' (maar ja da's baas boven baas he) en daarom wil ik toch even zeggen dat wij de berichtjes in ons gastenboek en via de email altijd enorm waarderen en opslaan in ons hart en in onze gedachten. Heel lief.
tot de volgende update, Nienke
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)