Don't worry,
this is
not the '
sequel' of last week. Een paar belangrijke beslissingen zijn genomen vorige week en dan heb ik het niet over mijn eerste
Thaise kookboek. De eerste 'kogel door de kerk' was de overeenkomst met mijn verzekeraar. Beiden geen trek in een rechtsgang en dus de handen geschud en het geheel afgesloten om verder te kunnen gaan. Dat maakte de weg vrij voor de 'tweede kogel door de kerk'; we hebben een dertig jaar oude
Stanley tractor gekocht met 4 Ha grond om op te racen.
Er staat natuurlijk ook nog een jaren 70 huis op met zowel op het dak als tegen de muren degelijke
asbesten platen die geruimd moeten worden. Binnen nog hetzelfde behang als net na de bouw: witte en gele ringen op oranje en bruin behang. Als je heel dichtbij gaat staan hoor je nog Beatle deuntjes. We hadden dit huis al eens eerder gezien, maar omdat we nog lopende zaken in Nederland hadden hebben we er toch vanaf gezien. Het heeft
Nienke echter nooit losgelaten en het was dan ook geweldig dat het nog niet verkocht was. Hard zaken doen, natuurlijk altijd teveel betaald, maar uiteindelijk zijn geliefde
Stanley erbij onderhandeld (altijd handig gezien mijn voorliefde voor het sleutelen aan auto's). 4 Ha,
beachfront, gelegen tussen fraaie
macrocarpa trees aan een kant,
bush voor en achter en een klein
pine forestje aan de andere kant. Nog 4 weilandjes ook, die we gaan laten begrazen door de man van een collega van
Nienke (4Ha is wat veel met de grasmaaier). Heerlijk beschutte tuin met fruitbomen en erg veel vogels en vanuit de woonkamer een wereldview.
Vanaf 1 April (I
know,
fools day, zo voelt het ook) is het van ons. Omdat ik in het
David Reid (een bouw
company) tennis team speel snel contacten kunnen leggen. Nou ligt hier de hele huizen/bouwmarkt op zijn gat door de crisis en dus zitten ze te springen om werk. De architect is al bezig en met een beetje mazzel kunnen we er in augustus of september in. We hebben zelfs al met de eigenaren gepraat, hele aardige mensen die ons met veel plezier over het land hebben verteld. Fantastische verhalen, maar ook over de incidentele ratten en de
magpies, een brutale vogel uit
Australie die andere vogels verjaagd en eet. Hij had er een paar jaar geleden in een seizoen wel 500 geschoten en nu waren er niet veel meer. De 'derde kogel door de kerk' dus, want hoewel
Nienke tegen wapens is (ikzelf had tijdens legeroefeningen verband materiaal in mijn holster zitten, 'vergat' altijd op tijd mijn pistool te halen) is het hier toch een must. Hij schoot ook af en toe konijnen en daar heb ik toch wel moeite mee (hoewel,
blz. 36 van het
Thaise kookboek ......). We zullen zien, mijn eerste speurtocht naar wapens leverde op dat je voor de meeste
guns een
licence nodig hebt, maar voor een .22 air
rifle die 1250
fps schiet heb je zelf '
youth' uitvoeringen. Gek, maar ook weer niet als je weet dat je hier op de fiets een helm op moet, maar
anderzijds op je 15e al
SMS-end achter het stuur mag (dat zou ook met elkaar te maken kunnen hebben). In ieder geval een fantastische plek waar onze jongens met veel plezier gewoond zouden hebben. Die krijgen hier een speciaal plekje. Voorlopig eerst maar eens even wat tijd besteden aan twee dikke blauwe enveloppes uit Nederland. U bent weer bij.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)