Tuesday 29 September 2009

29 september 2009: Smog-hai

Vliegen vanuit Wellington is altijd een goede manier om even met vrienden daar bij te praten. Gareth en Jules pakten weer vanouds uit met cheese and wines. In the plane alvast een heerlijke Aziatische maaltijd met Hawkes bay chardonnay. Goed begin. Mooi modern vliegveld in Shanghai. Konden de koffer er helaas niet kwijt; wij konden de tekst op de borden niet lezen (leek niet echt op de bekende mah yong stenen) en de ongeïnteresseerde oude Chinese baas achter de balie had een vocabulaire van 1 woord voorzover wij konden nagaan, onvervalst mandarijn, vermoed ik. De koffers dus maar meegenomen in de Maglev zweeftrein die ons met een snelheid van 300 km per uur 7 1/2 minuut later op een metro station neerzetten (welke idioot heeft dat plan in Nederland verworpen?). Terwijl wij nog probeerden wegwijs te worden uit de nog krakend verse biljetten uit de flappentap (daar waar je muntjes nodig bleek te hebben) maakten we kennis met het doodnormale voordringen hier. Je denkt voraan te staan, maar van links en rechts dringen kleine mannetjes voor. We stapten zowaar bij het goede metro station weer uit. Bovengronds was ons hotel (volgens ons boekje het hoogste gebouw van Shanghai) onzichtbaar. Bleek verborgen te zijn achter een inmiddels hogere toren. Met een vochtigheidgraad van 92% en een temperatuur van 31 ⁰C waren we heel snel doorweekt en de frisse douche in de fitness ruimte van het hotel bleek slechts een korte onderbreking van dit patroon voor het weekend te zijn. Eenmaal weer buiten het fraaie Hyatt (op de foto de imponerende hal met tig verdiepingen, van de 54e tot de 87e verdieping) plakten we al snel weer aan alle kanten. Dit zou nog verstrekkende gevolgen hebben. Iedere chauffeur (auto, bus, scooter of fiets) lijkt het nodig te vinden om elke 5 seconden hard te toeteren, weinig functioneel, maar wel luidruchtig. Voetgangers blijken vogelvrij te zijn en ondanks brede zebra's (vaak zonder lichten) is het een soort Chinees roulette. We hebben nauwelijks politie agenten gezien (ook geen ongelukken trouwens!) en dat de lokale Willempie de Shanghai police force heeft versterkt kon ons niet veel vertrouwen inboezemen. Met de boot dus maar de Huang Pu river over op weg naar de Yu Gardens & Bazaar. Beetje vergane glorie en een hoog 'food court' gehalte. De tuinen waren wel aardig en de karpers in de vijvers veeltallig. Nog wel twee kunstwerken gekocht omdat wij van die 'elegante mensen' waren (er weer ingetrapt dus). Mooie Chinese vogels. Een fraaie stadswandeling gemaakt waarbij het contrast tussen oud en rijk erg duidelijk werd. Peperdure westerse auto's (sturen met de rechterhand en de linker losjes op de claxon) en fietsende mannen met hun hele familie en huisraad op de schouders. Overal druk in hun mobieltje schreeuwende chinezen die schenen te denken dat de persoon aan de andere zijde van de lijn alleen in staat was hen te verstaan als ze heel hard in hun mobieltje gilden. Fraaie indrukwekkende kantoorgebouwen en straatjes vol kleine winkeltjes met nog half levende dieren, lekker ruikend eten, tussen mensen door laverende en vooral toeterende scooters, "Rode boekjes', Mao beeldjes en ander prullaria, en daarboven vodden/de was die uit ogenschijnlijk onbewoonbare appartementjes hangen. Shanghai lijkt een grote bouwput, de stad wordt in rap tempo klaar gestoomd voor de Expo 2010 en delen van onze stadswandeling waren veranderd in manshoog ommuurde bouwplaatsen. Dit alles overgoten met een heerlijke smog saus, zo erg dat de inhoud van je neus op digimo (blauw alg) begint te lijken. Ondertussen spreekt om de 5 meter iemand je aan met de vraag of je een 'watchbag' wilt (horloge, tas), heb nog wel gevraagd of ze nieuwe tenen hadden of en framing gun. Het vochtige klimaat en de vele kilometers bleken een aanslag op onze voeten. Het aanschouwen van de blaren op onze voeten zou menig EHBO-er tijdens de Nijmeegse vierdaagse hebben doen flauw vallen. Een uiterst vermakelijke discussie met 3 niet geheel nuchtere Finnen en enkele gotische bieren over politiek e.d. in de Xin Tiandi gaf onze voeten even wat rust. Een verkoelende zwempartij op de 57e verdieping van ons hotel leek echter de enige remedie. Uiteraard gevolgd door een tea in de lounge op de 55e, een borrel in Cloud 9 op de 87e en daarna een welverdiende nacht op de 72e. De tweede dag hebben we door het Shanghai Museum gestrompeld. Ongelooflijk om te zien dat toen men in Europa 3000 BC nog Fred Flinstone imitaties deden men in China al zeer respectabele kunst maakte. Erg de moeite waard. De rap teruglopende actie radius bracht ons naar een zeer modern winkelcentrum vol luxe (20 x Hoog Catherijne) en heerlijk riekende straat stalletjes waar wij dapper gegeten hebben. Bijgaande filmpjes zeggen genoeg:

Onder de smalende blikken van de kok de waarschijnlijk dacht dat we na een hap wel zouden afhaken (we hebben de locale Banana split camera niet kunnen waarnemen) hebben we stoicijns doorgegeten. Een prestatie die des te meer prijzenwaardig is wetende dat onze buurman om de haverklap luidruchtig een van flinke diepte en met gebruik van alle hulp ademhalings spieren opgehaalde rochel met een boogje in een dichtbij staande prullenbak (of althans daar in de buurt) deponeerde, tussendoor poogde het record smakken voor het World Guines Book of Records te verbeteren en alles natuurlijk afsloot met de verplichte galmende after-dinner boer. Hij was overigens niet de enige in onze directe omgeving.
Na deze culinaire en culturele verrijking was de vlucht met onze KLM weer ontnuchterend. Je hebt een Boeing 747 vol Chinezen en in Shanghai heb je de cateraar aan boord gehad en dus serveer je for diner: laffe lasagne! Op Schiphol vraagt een meneer in auto verkopers pak; Taxi? Ja naar Amstelveen! 'Gewoon doorlopen meneer, daarginds staan taxi's'. Meende waarschijnlijk dat hij ons niet kon oplichten. We zijn weer terug dus.