Ondertussen nam Nienke het meer cultureel verantwoorde deel van het lange weekend voor zich met bezoeken aan art galleries, musea en af en toe nog wat tijd voor een winkeltje hier en daar. Ook de presentatie van deze Schotse goochelaar viel in de smaak, alleen de trucks dan. Deze uitstalling is een deel van de wereldberoemde Paua (een lokale delicatesse) collectie van een bejaard echtpaar uit Bluff die werkelijk hun hele huis hadden volhangen. 
Vanwege de aankomende wedstrijd van de All Blacks tegen de Aussies voor de tri-nation cups begon de stad al aardig vol te lopen met fans, gezelligheid en vrolijke rivaliteit overal.
De verwachtingen waren hoog gespannen, en de sfeer geweldig. De Kiwi's konden en passant ook nog de Bledisloe Cup konden winnen. Je koopt hier gewoon een grote lelijke beker, doneert die aan de rugby union en ze hebben weer een reden om elkaar te treffen.
Wij belandden 's avonds in een leuke kroeg met twee enthousiaste gitaristen die ons op verzoek voorzagen van Neil Young, Eagles, etc. Hoewel weinig diepgaand hadden we een leuke avond met niet geheel nuchtere Aussies en Kiwi's. Hier Nienke met 'nieuwe vrienden' Jodie en Mark uit Taranaki, d.w.z. als ze nog weten wie wij zijn wanneer Marc Nienke's nummer in zijn telefoon vindt. 
Zaterdag in Mac's brewery de wedstrijd bekeken zoals Kiwi's dat doen, met black beer, burger and fries. Sfeer geweldig vanwege de eenvoudige overwinning. De keuze voor deze kroeg was makkelijk, de buren hadden een niet aantrekkelijk bord voor de deur. 
Later nog in een winebar met weer uitstekende live music Pegasus Bay chardonnay 2007 geproefd, en GJ en Deb, jullie hebben gelijk, helemaal geweldig. Wat aan de prijs maar het is het waard, en is zelfs in Nederland te verkrijgen. Natuurlijk weer leuke spreuken her en der. 
Nadat het aanbreken van de zondagmiddag het verwijderen van de lucifer houtjes tussen de oogleden rechtvaardigde (officieus einde van de cursus) vertrokken we met Sabien en Ruben naar de bergen om nog twee dagen te skieen. Aangezien we in Christchurch 4 seizoenen voorbij hadden zien komen waren de verwachtingen om daadwerkelijk op de skies te hoppen niet hoog. Sneeuw hongerig sloten we aan in een van de vreemdste files ooit. 
Toen we na twee uur ongeveer 47 cm waren opgeschoten hielden we het skieen voor die dag toch maar voor gezien en gingen we alsnog voor een fraaie wandeling langs de Rakaia gorge. Later hoorden we dat de 'mazzelaars' in de file nog daadwerkelijk 2 1/2 uur geskied hebben. 
Intussen genoten wij van wat zonnestraaltjes met een fantastisch uitzicht. Iemand met visie (of juist gebrek daaraan) had in de middle of nowhere een tafel met luie stoelen neergezet midden in een weiland. 
Een frisse duik in de ijzig koude rivier zat er ondanks de challenges over en weer toch niet in. 
Overigens sliepen we in een aardig optrekje aan de voet van de alpen. 
Dit resort is gelegen op een prachtige afgelegen golfbaan. Dinsdag konden we dan eindelijk skieen. Opgestaan nog voor de hazen en magpies om vooral maar vooraan in de file te kunnen staan als die er weer zo zijn. Sleutels ingeleverd en nog even een typisch NZ plaatje geschoten. 
Opkomende zon tegen de besneeuwde toppen met op de voorgrond het obligate rugby veld. Prachtige rit naar boven en geweldige dikke, verse sneeuw. Sabien poseert hier op de hoogste top met een prachtig uitzicht over de alpen. 
Hard werken, dat wel in de zachte sneeuw, maar even uitrusten met een hot chocolate op het terrasje gaf snel weer nieuwe energie. 
Hoewel die morgen aan de andere zijde van de berg een avalanche drie mensen half begraven had wilden een paar idioten het 's middags nog eens wagen (as you do when the slope is closed because of avalanche danger). Mocht iedereen nog even een uur bij zijn auto wachten terwijl naar de mafkezen werd gezocht. Niet gevonden (of jammer, eigen schuld), anyway, na een uur gezellig kletsen met locals mochten we weer op de latten. Net voordat we door de bouncers handmatig verwijderd zouden worden van de slopes vertrokken we richting het vliegveld. De lange dag skieen heeft ook mijn anatomie weer wat op peil gebracht, ik voel spiertjes die ik al heel lang vergeten was. In ieder geval waren we op tijd weg, vandaag waren 1200 skieers in Methven overvallen door sneeuw stormen en ingesloten!Intussen alweer een dag gewerkt, een van de eerste patienten had een towbar (trekhaak) op een hele vreemde plaats zitten, dacht waarschijnlijk dat hij op die manier zwanger kon worden van een nieuwe felbegeerde 4 wheel drive.
We sluiten af met een spreuk die bij de lokale bouwmarkt op de muur hing. 'If you loan a person twenty dollars and you never see him again it was probably worth the investment'.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)