Rutgers stalletje had een upgrade ondergaan en in plaats van poffertjes hadden we dit jaar echte oliebollen. Met een kleine 30 man vielen we een enorme voedselberg aan. 
Gelukkig was er ook wat om de salades, steaks, garnalen, vispakketjes en fruitsalade weg te spoelen. Nienke en ik gaan zo dobbelen om te kijken wie er naar de glasbak moet (walk of shame). 
Als de zon zakt wordt het wat koeler en kunnen we ons een beetje voorstellen wat jullie meemaken. Tijd om de buitenhaard aan te steken. Chocolade, marshmallows, irish koffie (met behulp van de nieuwe Senseo en Schotse whisky) en ijsjes helpen ons de laatste minuten door naar middernacht.
Zelfs de kleinsten hebben het tot twaalf uur gered en genieten met volle teugen van het sier vuurwerk.
Het jaar begint prima; de batterijen van de fotocamera stoppen ermee. Geen foto's van het siervuurwerk dus. 
De laatste electronen registreren nog net het inschenken van de bubbels terwijl David de gebruikaanwijzing van het vuurwerk naleest (niemand wist dat hij Mandarijn kon lezen). Beste wensen, voornemens, klapzoenen en knallers vlogen in het rond waarna iedereen weer zijn stoel rond het kampvuur opzocht. Op enig moment hebben we allemaal ook nog een slaap plekje gevonden. 
Waar is iedereen? Alleen Sarah staat te genieten van mijn buitendouche. Natuurlijk, de Unox Nieuwjaarsduik. Hier geen watjes, iedereen deed mee en het was heerlijk (niet tegen Kim Holland zeggen, stel je voor...). 
Als de zon zakt wordt het wat koeler en kunnen we ons een beetje voorstellen wat jullie meemaken. Tijd om de buitenhaard aan te steken. Chocolade, marshmallows, irish koffie (met behulp van de nieuwe Senseo en Schotse whisky) en ijsjes helpen ons de laatste minuten door naar middernacht.Zelfs de kleinsten hebben het tot twaalf uur gered en genieten met volle teugen van het sier vuurwerk.Het jaar begint prima; de batterijen van de fotocamera stoppen ermee. Geen foto's van het siervuurwerk dus. De laatste electronen registreren nog net het inschenken van de bubbels terwijl David de gebruikaanwijzing van het vuurwerk naleest (niemand wist dat hij Mandarijn kon lezen). Beste wensen, voornemens, klapzoenen en knallers vlogen in het rond waarna iedereen weer zijn stoel rond het kampvuur opzocht. Op enig moment hebben we allemaal ook nog een slaap plekje gevonden. Waar is iedereen? Alleen Sarah staat te genieten van mijn buitendouche. Natuurlijk, de Unox Nieuwjaarsduik. Hier geen watjes, iedereen deed mee en het was heerlijk (niet tegen Kim Holland zeggen, stel je voor...). Na het gespartel in de oceaan is het aardig op temperatuur komen in de hot tub. Landa en Nienke verbazen iedereen door bij de ober de eerste chardonnaytjes alweer te bestellen. Voor zover de New Years resolutions. 
Voor sommigen is het toch allemaal wel wat teveel. Wie zegt dat alleen oude mensen middag dutjes doen? 
Van het een komt het ander en er zit dus niets anders op dat de ijskast weer open te rukken en een deel van de veestapel weer op het vuur te gooien. Net na de maaltijd verrast de inmiddels ook aangeschoven Guy ons met een heuse doedelzak serenade voor het beeld voor Floris en Tristan. 
Terwijl Liesbeth waakt over uitdrogingsverschijnselen luisteren Ruud en Judith (collega uit Den Haag die met hun neus in de boter vielen) naar Guys visie op de kwantum mechanica. Het moge duidelijk zijn dat Nienke het met een korreltje zout nam.
Tot 3 uur 's nachts zaten we in de hot tub, starend naar de ontelbare sterren (had de indruk dat het er een paar meer waren dan de laatste keer en er waren ook opvallen veel vallende sterren) en de melkweg, ondertussen sippend van de lokale Ohau gravels sauvignon. 
Nadat scrambled eggs en koffie ons weer enigzsins op de been hadden gekregen (best vroeg omdat Henk en Sabien het dappere idee in hun bol hadden gekregen vroeg te vertrekken in een poging in een dag Auckland te halen met de auto) moest er weer afgekoeld worden. Toen de laatste gasten vertrokken waren en wij nog wat hadden opgeruimd kon Nienke eindelijk in haar hangmatje kruipen. 
De meegnomen tijdschriften zijn slechts ter decoratie. De tub bleek nog steeds warm te zijn en omdat we alleen waren konden we weer zoals het hoort skinny dippen. Vanaf nu gaan we allemaal (Kune Kune's incluis, want die hebben veel te veel hamburgers en worsten gehad) aan de lijn. Nou alleen dat ding nog zoeken tussen de lege flessen en volle vuilniszakken.
Voor sommigen is het toch allemaal wel wat teveel. Wie zegt dat alleen oude mensen middag dutjes doen? Van het een komt het ander en er zit dus niets anders op dat de ijskast weer open te rukken en een deel van de veestapel weer op het vuur te gooien. Net na de maaltijd verrast de inmiddels ook aangeschoven Guy ons met een heuse doedelzak serenade voor het beeld voor Floris en Tristan. Terwijl Liesbeth waakt over uitdrogingsverschijnselen luisteren Ruud en Judith (collega uit Den Haag die met hun neus in de boter vielen) naar Guys visie op de kwantum mechanica. Het moge duidelijk zijn dat Nienke het met een korreltje zout nam.Tot 3 uur 's nachts zaten we in de hot tub, starend naar de ontelbare sterren (had de indruk dat het er een paar meer waren dan de laatste keer en er waren ook opvallen veel vallende sterren) en de melkweg, ondertussen sippend van de lokale Ohau gravels sauvignon. Nadat scrambled eggs en koffie ons weer enigzsins op de been hadden gekregen (best vroeg omdat Henk en Sabien het dappere idee in hun bol hadden gekregen vroeg te vertrekken in een poging in een dag Auckland te halen met de auto) moest er weer afgekoeld worden. Toen de laatste gasten vertrokken waren en wij nog wat hadden opgeruimd kon Nienke eindelijk in haar hangmatje kruipen. De meegnomen tijdschriften zijn slechts ter decoratie. De tub bleek nog steeds warm te zijn en omdat we alleen waren konden we weer zoals het hoort skinny dippen. Vanaf nu gaan we allemaal (Kune Kune's incluis, want die hebben veel te veel hamburgers en worsten gehad) aan de lijn. Nou alleen dat ding nog zoeken tussen de lege flessen en volle vuilniszakken.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)